-Anne-
Dün sabahtan beri bekliyoruz hastanede bekle bekle nereye kadar? Bi mucize olmalı bişeyler olmalıydı ne durumdalar onu bile bilmiyoruz.
"Selçuk sence iyiler midir?" Dedim endişeyle. Endişeleniyordum iste anneydim ben.
"İyilerdir hayatım merak etme onlar çok güçlüler aynı bizim gibi."diye teselli etti beni.
Ah o da olmasa naparım bilmiyorum.Sonra bir doktor yanımıza yaklaştı.
"Siz kaza geçiren beş kardeşin ailesi olmalısınız?"
"Evet biziz."dedi Selçuk benim konuşucak halim kalmamıştı çünkü.
"Berrin kısa süreli bir hafıza kaybı geçiriyor,Berkin'in çeşitli yerlerinde yaralar ve morluklar var,Berkan'ın sürücü koltuğunda oturması sebebiyle başı öne gitmiş ve hava yastığının açılması zaman almış o yüzden boynuna boyunluk taktık bir süre durması gerek,Berke o da başını çarpmış bişey olup olmadığına zaman karar verecek ,son olarakta Berk'in durumu zaten kaza yaptıkları için kötü ve aynı zamanda bunu söylemek çok güç sizden saklamış galiba oğlunuzun beyninde tümör var ve çok fazla ileri derecede belki erken teşhis yapılmış olsaydı..." dedi doktor çaresizce. Herşeyin çaresi vardı.
İkimizde beynimizden vurulmuşa döndük kaza yapmalarına mı? üzülmeliydik yoksa Berk'in durumuna mı?
"Ne yani tıp buraya kadar mı? oğlum daha sadece 22 yaşında göreceği yaşayacağı milyonlarca şey olacak bunu nasıl söylersiniz? Doktor bey." Diye sitem ettim.
"Ne diyebilirim Hilal Hanım bilmiyorum ama malesef haklısınız buraya kadar." Dedi çaresizce başını yere eğip iki yanına sallarken.
"Yurtdışında tedavi görse?"
"Belki şansı olabilir ama burada hiç vakit kaybetmeyin derim kazanın şokunu ve hasarları üstünden kalktığı zaman hiç beklemeden yurtdışına sevk edilmeli."
"Tamam hiç zaman kaybetmeyeceğiz.Şimdi görebilir miyiz onları?"
"Tabi ki görebilirsiniz."Doktor bunları derken ayaklanmış ve odaya doğru ilerlemiştik.
Hepsini aynı odaya yatırmışlardı.Hepsi cansız bir şekilde uyuyordu.
Sonra Berrin kıpırdanmaya başladı.Yanına doğru ilerledim sonra gözlerini açıp hiç tanımadığı biriymişim gibi baktı. Doktor'un dediğine göre hafızasını kaybetmişti.
"Siz de kimsiniz?" dedi Berrin
"Annenim hayatım ben abilerinle bi kaza geçirdiniz ve hafızanı geçiçi olarak kaybettin."
"Tamam ama ben sizi tanımıyorum. Yani ne bilebilirm sizin ailem olduğunuzu."
"Çocuğumu tanıyamaz mıyım sence tabikide aileniz biz senin.İnanmıyorsan kimliğini gösteriyim sana."
Çantamdan Berrin'in kimliğini çıkarıp gösterdim ona hala inanmayan gözlerle bakıyordu.
"Tamam zamanla herşey yerine oturacak ama lütfen bana zaman ver."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Dört Erkek Kardeş
Novela JuvenilÜç abin ve bir de ikizin varsa erkek gibi büyürsün ama Berrin böyle değildi o normal bir kız. Her kız gibi o da abilerinin tişörtlerini izinsiz alıp gidiyordu ve bilindiği gibi bunu abisi olan her kız yapar. Ama keşke herşey basit bir tişörtle olup...
