give me the notes ❧ haruto

thirteen

miyoko misa

Haruto bugün çıkışta okulun arkasındaki parkta buluşalım mı

Sana itiraf etmem gereken bir şeyler var 

Ryoko şaşkın gözlerle beni süzüp ekrandan uzaklaştı.
"Neyin itirafı, hayırdır?" Sırıtarak sorduğu soruya karşılık omuz silktim.

"Bilmiyorum, öyle yazmak istedim." Kendimi en sevdiği oyuncağını nehre düşürmüş bir çocuk gibi hissediyordum, çaresizdim.

Sırf Hitomi'ye inat Haruto'yla buluşmak kötü hissettiriyordu. Haruto benim için inat olsun diye kullanılacak biri değildi. Hiç tanımadığım biri olsa belki ama Haruto yenş tanışmışım gibi hissettiriyordu. Aksine sanki yıllardır birlikte takılıyormuşuz gibiydi.

Belki onun rahat tavırlarından böyle hissediyordum. Yanında istediğim kadar çıldırabilirmişim ve o kenarda durmak yerine bana eşlik edebilecekmiş gibi bir izlenim bırakıyordu.

Bu düşünceleri bir yana bırakıp Ryoko'yla sınıfa doğru ilerledik. Haruto'ya ne diyeceğim hakkında bir fikrim yoktu.

Onunla havadan sudan konuşmak için çağırdığıma inanmazdı, ki bunu söylemek saçma olurdu. Belki de ona karşı olan düşüncelerimden bahsetmek doğru olabilirdi ama pat diye söylesem o da olmazdı.

Bir yol bulamayarak başımı ellerimin arasına aldım.

"Ne düşünüyorsun?" Ryoko'nun sorgulayıcı sesi kulağıma dolarken ondan akıl almanın mantıklı olabileceğini düşündüm.

"Haruto'ya ne diyebilirim ki!?"

Ryoko gözlerini kocaman açıp koluma yapıştı. "Ne diyeceğini bilmeden mi buluşma teklif ettin?!" Sessiz bir bakışmanın ardından tekrar konuştu:

"Hayır Misa bu kadar aptal olamazsın ya!"

"Sanırım fazlasıyla aptalım." Dedim alt dudağımı dişlerken.

"Doğruyu söyle!" Dedi aniden. İşaret parmağını bana doğrultmuş mucizevi bir şey bulmuş gibi bakıyordu.

"Hitomi'nin inadına buluştuğumu mu? Hayatta olmaz, güvenmez bana."

Göz devirdi ve kolumu iki parmağının arasına alıp sıkıştırdı. "Hayır, aptal! Ona olan hislerini söyle. Doğru olan bu."

"Ne hissi be!?" Dedim şaşkınca. Zaten kafam karışıkken böyle şeyler demesi oldukça sinir bozucuydu.

"Ondan hoşlandığını anlayabilirim Misa. Seni çok iyi tanımıyor olabilirim ama ben de bir kızım ve bilirsin, seni anlayabilirim." Duymamış gibi yapıp etrafa bakındım.

Ondan hoşlanıyor olmak..

Bu korkunçtu. Beni arkadaşı gibi gördüğüne emindim ve ondan hoşlanırsam okuldaki diğer kızlardan hiçbir farkım kalmazdı.

Okula gelirken başkası için süslenmek, başkası için yapmacık davranmak... Bunlar korkunçtu ve çoğu kız bunu yaptığına göre Haruto bunlardan hoşlanıyordu.

"Misa hiçbir kız, hele de sen, asla inat uğruna birine 'sevgilim' demezsin. Bunu kabul et. Ayrıca bu iddiada bulunduğun kişi Haruto. Watanabe Haruto." Dudağımı büküp azar işiten çocuk gibi dinliyordum.

"Çocuk tek bir 'hayır' ile tüm okula bunun doğru olmadığını söyleyebilir. Ama söylemeyeceğine eminsin öyle değil mi? Belki sana fantastik gelebilir ama ondan hoşlanmasan ona bu kadar çabuk güvenemezdin."