002

121 33 11
                                    

002

ASPECTS

AMETYST’S POV:

THE examination is really getting into my fvcking nerves.

I admit that college life really does bring excruciating pain towards my ass. The exam seem very hard for me for now. Marami akong iniisip kagaya na lamang nang bagay na hindi naman dapat sana iniisip.

I was just looking at my table while summarizing my answers, when someone called me. I cursed when he suddenly shouted.

“Ano ba? Ano na naman? Kailangan mo ba talagang sumigaw?” I asked him. Napakawalang modo talaga nitong lalaking 'to.

“Namiss kita Sushi!” nag pout siya. “Hindi mo ba alam... sobrang miss kita. Araw araw kitang iniisip.”

I rolles my eyes, “Ano naman? Wala namang nagtanong.”

He's Gabriel Mathew. My friend. All I know is kinaibigan niya lang naman ako para may kasama siyang mag lunch!

I rolled my eyes again, “Do you mind telling me anong kailangan mo? Nababaliw ako sa lahat Gab, just tell me. Gusto mo bang mag lunch?” napakawalang modo ko din sa sinabi ko but I think ganito talaga kami mag usap nang hinayupak na 'to.

“Ame, chill. Ganito nalang—”

“Bahala ka jan,” saad ko at nag middle finger sa kaniya. Akala niya siguro makakalimutan ko yung ginawa niyang pambubully sa kapatid ko. Siguro may gusto yun kay Ally!

I roamed my eyes into the spacious ground here in our university. Madaming tao ang nakakapansin sakin dahil sa astig ng tindig ko. I have this painful brown eyes, full length hair, pinkish lips, and chubby like face. Well, ako lang ‘to. Hindi ako mayabang pero pag kailangan may ipagmayabang, ipagyayabang ko talaga noh!

Even though my exam happened. I cannot stay calm and chill. Marami nang nagsasaya at nagpaparty ngayon habang ako? I was still unsure if magagawa ko talaga yung promise ko kay Dean. Napakahirap ma achieve nang ganon! It was only my dream, my Mama's dream also. Hindi ko na alam kung paano ako makakareact sa ganon.

What if mafail ko? Siguro everyone will be dissapointed. So I'll keep this a secret muna until the results.

I was walking when I saw my sister. She was carrying her things and I saw how she saw me instantly when she just roamed her eyes. She's Aly or Alyssa Peach Casilo. She's currently taking first year Culinary and she's actually good at it.

"Ate bilhan mo ako ng ballpen please ubos na ‘tong sa 'kin,” she pouted. I glared at her.

“Ano? Ako? Bibili nang ballpen para sa'yo? Jusme,” I tsked. Marami naman siyang pera napakahirap niyang pabilhin nang gamit kasi ayaw niyang gastusin.

“Hindi nga dapat madamot ‘di ba?” saad niya at tumingin sa likod ko. I looked at kung saan siya nakatingin at sumimangot ng nakatingin siya kay Leon. Binatukan ko siya at tinabunan yung madaldal niyang baba.

I exhaled and smiled fakely, "Very good! Sige na punta ka na dun wag kang ngingiti ngiti Alyssa ika ilang ballpen mo na ba yan! Jusko naman oh bumili ka na leche!" pinalayas ko na siya at humarap naman ako kay Leon.

He's handsome as hell. My best friend.

"Ang damot mo!" rinig kong sigaw nang kapatid ko.

"Aba—!" sasagot pa sana ako pero tumakbo na siya at sumama sa kaklase niya. I heaved a sigh.

I twinkled my eyes while looking at him. Ganyan ako ka pakyut pag nandiyan siya. “Hmm, bff. Why are you here?”

“Bakit hindi mo binigyan yung kapatid mo? Kumusta ka? Are you okay already? I'm sorry I didn't went to you last night, I'm so busy with Kris,” he patted my head. I smiled at him.

He's so pure. “Well, it's okay Leon. Thanks anyways. Alis na ako? I'm going to take lunch pa.”

Umalis na ako at tinapik ang mukha niya. I'm sorry but I need to get away from this. I think I'm falling and I can't stop this when you're near.

Papunta na ako sa canteen when suddenly I saw a familiar person. Papa? He went here to see me? Why? Sawa na ba siya sa pamilya niyang bago? He's embarrassing himself.

Lumapit siya sa akin at, "Kumusta anak?" tanong niya habang pinunasan yung noo ko.

Anak...

Naging masaya ako nang wala ka papa. The least pain soon is changed as grief, burden as may it seems but... I don't like seeing and hearing that pa. I'm so selfish but... I ran. Hindi na ako lumingon pa. Hanggang sa makarating ako sa classroom ko na puno nang pawis at luha. Siguro ito yung mga luhang kanina ko pa pinipigilan noong nag e-exam. Hindi naman kasi ako iiyak nang dahil kay papa, siguro sa exam ito. Tears keeps on streaming in my face while I keep my mouth shut to stiffle a sob. Ayaw kong sabihan akong mahina. Ayaw kong ipakita sa kanila na hindi ko kaya.

Tahimik lang akong nakaupo habang pinunasan yung luha ko sa mata— ng may kumalabit sakin. "Esmeralda anong iniisip mo?" I heard someone asked me.

“Nakita ko si Dad kanina Leon,” Hindi ko namalayan na nahulog na naman pala yung mga luha ko.

Maldita ako pero iyakin na tao. This world is a vale of tears.

“Hindi mo pa ba pinapatawad papa mo? I bet you already di—”

I stopped him from talking, “Why are you here?” I spot something in his face. “Bakit namumula pisngi mo?”

He reached for my forehead, “Nothing important. I'll go ahead, let's talk later okay? Take care.”

Yon, iiwan din pala ako. Tatanong tanong kung okay lang ako pero iiwan ako napakawalang kwenta naman oo.

“Leon!” I shouted before he can leave our classroom. “Pupunta ako kila Charleston ngayon. I'm not in our house this evening...”

He smiled, “Ganon ba? Sige. Ingat ka? Chat me...” he said before leaving at ease.

*******

Papunta na ako sa sakayan when I saw Gabriel. Palagi ko talaga siyang nakikitang tulala and I find it very alarming. Siguro gusto niya nang kausap. Pero ayaw niya namang mag open sa akin eh. Medyo, wala ata siyang trust sa akin.

I have a stubborn mind din naman so I went to him. Inakbayan ko siya and I feel him stiffened. “Bro, anyare?” Nilingon ko siya and he's still hard.

“A-ano, wala.”

I sighed. “Hay, manglilibre pa naman ako sa mga taong I-o open yung problema nila sa ak—”

Hindi ko na matapos ang sasabihin ko nang, “I’m adopted pala Esme Ame...”

What? Kinda surprising! All this time kaya pala palagi siyang tulala.

Nilingon ko siya at ganon nalang ang gulat ko nang, “But I love you...”

H-ha? Anong connect?
______

LEON'S POV:

I don't want her to be with someone, especially with the boy I literally loathe of...

Gabriel.

________________________________________

Edited. (Read nyo ulit hehe) Demanding ako luh.

@Dark_sunsets
—Kalon—

Magkaibigan lang ba talaga? Where stories live. Discover now