011
TWO BIRDS MISSING THE SAME STONE
“Inang hangover 'to. Soju lang naman ininom ko eh...” parang bata kong sambit. Ang sakit ng ulo ko huhu.
Tumawa si Alyssa habang nakatingin sa akin. “Eh, ate. May gusto sana akong itanong. Ilang soju ba yung ininom mo?”
Oo nga 'no, ilan ba?
“12 na bote 'ata?”
Nasamid siya kahit wala namang iniinom. “Takte! 'Ata? Grabeh ka ate ah! Ina-ata mo pa 'yon? Dahil hindi ka sure?” tanong niya ulit at parang gusto akong hampasin ng snake and ladder.
Sarkastiko akong tumawa, “Manahimik ka Aly, baka nakakalimutan mo na may nabalitaan ako?” kinuha ko yung kape at sumimsim doon.
“Ah talaga ate? Ano naman 'yon?” kalma na tanong niya.
Ay aba! Hindi kinakabahan ah? Gusto niya atang ma free up space ang kaniyang sarili ngayon.
“Sino yung ka akbay mo sa picture?” I asked calmly before sipping to my coffee again.
Hindi naman sa binabawalan ko siyang magjowa, I need to know the boy para masiguro kong ligtas siya. Ayaw ko ding may tinatago siya sa akin. We're not cold sisters if magtatago lang din naman.
Nakita kong namula siya. No my sister is a negative thinker, ayaw ko lang talagang mapahamak siya. She will always think that the worst is going to happen, and not the best. But I'm asking her this so that she can be in a pleasant matter.
“A-ate, dare lang n-naman 'yon. Ah, ano... saan m-mo ba nak-kita 'yon?”
See? She's stuttering. Natatakot na siya, so I need to tell her things na naman. Hindi nakakasawa kasi gusto ko din magteacher, at siya yong training ground ko.
Napaismid ako, “Oh, I saw it sa IG story ni Faith,” Faith is her bestfriend. “Parang ang saya mo doon ah? Is there something na nais mong ipaalam sa akin?” tanong ko at nginitian siya.
Teenagers should have the freedom they deserve. Hindi naman sa malayang malaya na nakakalakwatsa na. They also need air, at hindi nila need mapressure sa life. Hindi natin kailangan sirhan ang pinto para lang ma lock sila sa buhay na gusto nila. Because I know paano ma lock. Hindi lang sa freedom ngunit lock sa mundo kung saan I still have hatred for my Dad.
“Ate, dare lang talaga 'yon,” hindi siya makatingin nang diretso sa akin.
Tumawa ako, “Oh, should I see the caption Alyssa? You know, you don't need to lie. I'm always eyes. Sapat na ba yung caption na “Her hubby and his wife?” kingina na yan ba't ang cringe?” tumataas ng pataas yung boses ko. I did not expect her to lie.
Sasagot sana siya ng may kumatok sa pinto kaya nagsuot kaagad ako ng tsinelas. “Wait lang. Hindi pa tayo tapos, mag-uusap tayo,” I gave her a look of heads up. Napatayo agad ako at pumunta sa pinto.
The moment when I opened the door, may nakita akong dalawang tao na malalaki ang katawan. I readied my punch as I took a step backward. “Who are you?” I asked innocently.
Tumikhim silang dalawa. “Uhm we're here to deliver something.”
Ha? Wala naman akong pina deliver ah? Baka bomba 'to ayaw ko pang mamatay tulong.
“A-ah...” naisagot ko. “A-ano po?”
“Permahan nyo nalang 'to.”
Napatango nalang ako at hindi man lang tinanong pa kung anong idedeliver nila. This smells so fishy.
“Eto na po ma'am.”
Nakayuko ako hanggang sa mas yumuko pa ako. What the?! Ba't ang laki neto! I don't know pero kinakabahan ako.
“Kuya sa totoo lang ano? Hindi po ako nag order—”
Napatingin sila sa isa't isa, “May nagpadeliver po, hindi nyo na po kailangan na bayaran yan ma'am.”
Nawala yung kaba ko. Parang nawalan ako ng tinik sa katawan eh. I smiled faintly at saka ay nagpunas ng pawis. “Uh, s-sige po, paki sabi salamat ho.”
I heard them say yes. Hanggang sa makalabas sila ng gate namin ay nakatitig padin ako sa box na 'yan. Punyeta baka ahas yung andyan.
“Alyssa!” tawag ko.
“Po?” sagot nang kapatid ko, parang nandiyan lang siya sa sala.
“Yung gunting t'saka tulungan mo'ko dito,” I said before examining the package. Looks like it's okay naman. It only says fragile daw ito kaya kailangang ingatan. Sino naman kaya ang magdedeliver nito? Wala namang ibang naka alam nang address ko. It's only me and my friends.
“Aly! Wala paba?” tagal talaga gumalaw nang batang 'yan.
Narinig ko na may yapak na paparating, “Ate, ito po.”
Kinuha ko yon at dahan dahan ko naman itong binuksan. Alam ko namang prank lang ang laman nito... pero shet! Bakit, puro magandang damit!
I remembered when my papa told me that anytime now he'll give me and my sister some clothes. My sister confusedly looked at me.
“Ate, sino nagpadala niyan?”
I threw it aggressively, “Si Papa.”
Damn it. If only I knew susuhulan niya kami nang mga damit! He will never get our attention again because of this!
“A-ano? Bakit daw?”
I don't even know. Baka sa tingin nang tatay namin masusuhulan niya kami. Years kaming naghintay nang kapatid ko. Natutunan na naming mamuhay nang kami lang, dahil sa binigay ni mama na mga ari-arian naging matagumpay akong guro. Hindi kagaya niyang sumulpot lang dahil nakatapos na ako.
“Naku, Aly, ipatapon mo 'yan. Hindi tayo dapat sinusuholan.”
Literal na gusto ko tong sunugin.
“Aly, ha. 'Wag mo itong tignan na sayang—”
Biglang tumunog yung phone ko kaya napalingon ako sa sala. “Wait lang.”
Kinuha ko naman ang phone at sinagot, “Hello?”
“Did you get my gift for you my Amethyst?” sabi nang nasa kabilang linya.
“Takti sino 'to?”
Ang lamig nang tinig niya... Ang gwapo! Papak na papak shet.
“Damn, you really missed me that much na nakalimutan mo'ko?” sabi niya at humahalakhak pa. Parang kilala ko na...
___________________________
THIRD PERSON'S POV:
Naneto, kinalimutan pa ako. Sabi pa naman niya kami talaga yung magkakatuluyan! I missed her so much to the point I want to see her badly. I don't know why I ran away from her... I wanna save this moment para makabawi sa kaniya. Damn... Amethyst, I wanna hug you so tight.
See you, baby.
Your story's about to begin...
______________________________
LEON'S POV:
Nag-aalala ako kay Amethyst but I can't chat her. Nasa kina Kris ako, I don't want her to think it that way. She's my girlfriend and I don't want her to think Amethyst's more important than her well-being.
I missed her...
But fuck! Why am I feeling this? Dahil ba ito sa ginawa namin? Alam ko naman na nakakaguilty yung ginawa ko! I have a girlfriend then I got to flirt another. Which is actually my best friend!
Tanginang desisyon sa buhay. I can't stop thinking and craving for her lips... Amethyst.... you're killing me.
YOU ARE READING
Magkaibigan lang ba talaga?
RomanceLahat tayo, mayroong nasaktan na tao. Importante man o kakarating lang sa buhay mo naging parte sila ng masasakit na nagawa mo. Bilang kaibigan ni Leon, isang responsableng estudyante at ate ni Alyssa si Amethyst, ginawa niya ang lahat para maipaki...
