Magkaibigan lang ba talaga?

020

020

BAR AND A SAVIOR

__________

LEON'S POV:

WORST graduation ever. This might sound super ridiculous but I don't care. It's very obvious that she's trying to dissapoint me and she succeeded because she annoyed my thoughts.

What about my dreams? I want to go to California and spend my life there and go home to my Girl Best Friend after. Sushi, the other hand... I don't have the eyes to look at her. I made her look bad.

"What's your plan, anak?" asked my Mom who's sitting in front of me. She's cupping my hands because I'm not chilling. I'm not ready to be a father.

I laid my head down to her shoulders, "Mom... I can't..."

It hits me. Kung hindi ko paninindigan 'to, a big karma will come to me not just to destroy me but also to prove that I did not succeeded.

Anak ko 'yon and I need to conquer this fear. "Ma, I will face this."

Nagliwanag ang mukha ni Mama. She's very close to children and she's happy to know that she's having a grandchild coming. I can't remember the last time she smiled widely. But I know my mom's vote was secretly stamp to Amethyst. She likes Amethyst for me but I chose Kris. I made a big mistake.

"Hindi ka na pupunta ng Cali, anak?" tanong niya at tumayo. Kumuha siya ng baso na may tubig at binigay sa akin. "How about, Amethyst? Does she know this?"

"Oo..."

Tumayo din ako at iinumin sana ang baso ng tubig ng bigla itong nadulas sa kamay ko. Causing for it to break in the floor. Shit, I made a multiple shit.

"Ma... sorry."

She still looked at me intently. She made a sad face and but still managed to smile at me. "Anak, it's okay... Nobody's perfect. Try a little harder again next time, anak..."

Mom inhaled deeply causing for me to be sad. Tumayo ito at nagpunta ng kwarto. She's upset, so much upset.

Wala akong mababalik at magagawa. I'm stranded in a life where I don't love my wife and a child where I'm afraid I couldn't love. I'm forever miserable.

(⁠っ⁠˘̩⁠╭⁠╮⁠˘̩⁠)⁠っ

AMETHYST'S POV:

"KINGINA! 'Wag mo nga akong pakialaman." I murdered the person in front of me with just an eye.

Nakita ko ang pagbuntong-hininga ng babaeng ito. She's stopping me from drinking alcohol! Tangina, wala nga silang naging ambag sa buhay ko.

"Ano ba! Can't you really move on Amethyst? You can't have him! May magiging pamilya na siya." sigaw ng kausap ko. Tinignan ko siya na parang nagmamakaawa. Kinuha nito ang cellphone niya at pinakita sa akin. Picture ito ni Leon at ni Kris. They're already engaged. Haha! Halata naman na hindi masaya yung best friend ko!

"Look, you can see there na they're so much happy."

Happy? Wala naman ah! Parang napilitan lang ang lalaki. May pag-asa pa ako.

"I will only stop if Leon wants me to. So please, don't stop me." sabi ko at uminom ulit. Halos maubos ko na ang alcohol sa bar na 'to. I bet Leon's coming here. Tatawagan ni Jessica na 'yan. Yieeee!

"Leon," rinig kong ani ni Jessica. Napalingon naman ako sa lalaking tinawag niya. Aba! Look who's here?

I adjusted my seat and for a second, I realized I was really drunk. Gaga! Oo, lasing ka. Hindi mo kasi matanggap na hindi na ikaw ang pinangakuan.

"Amethyst," Matigas ang pagkakasabi niya. Ngunit hindi ko siya nilingon. I want him to call me Sushi. Dahil sa nickname ko na 'yon ako nasanay. Is he mad at me? Why? Ako ba ang nakabuntis? Huh! Ang bobo niya kung ganoon.

"Amethyst Esmeralda Gonzales Casilo, are you listening to me?" tanong niya at hindi ko pa din siya nilingon. "You're getting tough ha, are you going to feed that ego of yours again? Please stop this, what are you wailing these days huh?"

But still, hindi ko siya tinignan. Ano siya sinuswerte? Siya itong hindi man lang ako inimbita na engaged na pala siya. Nyenye! Kagaguhan. Alam ko naman na may pagkukulang ako but is it enough for him to ghost me? Ganon naba ako kawalan ng importante sa kaniya?

"For God's sake Sushi! Tigilan mo na 'yan!" sigaw niya at tinapon ang mga bote na hawak ko. Jessica was out of my sight. At parang kanina lang ang daming tao. Ngunit ngayon, isa nalang at parang heart broken din. Haha same kuya, labyu!

"Why aren't you answering me? Kanina pa ako dito," niyugyog niya ang balikat ko at nagpayugyog naman ako.

"Ang selfish mo."

Dito siya parang napaatras. Ako naman ay parang natauhan sa naging aksyon ko. Maybe I kinda hurt him in a way of saying that but I don't care anymore. He needs to know the truth.

Dinuro ko siya, "Fuck, ewan ko ba sa'yo! Akala ko ba ako yung pakakasalan mo ha? Bakit ganiyan, engaged kana agad? Sabi mo she's not even important? Tapos ako pala 'tong hindi importante! Fuck you! Tangina, akala ko ba tayo hanggang dulo? Magkaibigan lang ba talaga, kaibigan lang ba talaga Leon? What did I do so that I can't deserve an explanation from you ha? Deserve ko 'yon dahil pinaramdam mo sa akin! Pabida kana naman! Anong akala mo sa akin hindi nakakaramdam? Sana hindi mo nalang ako pinangakuan!"

"But Sushi, you're my best friend!"

"Ha! Putragess oo! Oo nga! Alam ko 'yan Hemoral, pero sana naman nilinaw mo 'yan simula noong una! Hindi yung ginaganto mo 'ko! Alam mo ba..." Hindi ko namalayan na tumutulo na pala ang sipon ko. Pinahid ko ito at tinignan siya habang tumutulo ang luha. "I'm afraid that you might regret this. I know that you love me too! Hindi ko lang alam kung bilang kaibigan o bilang ka-ibigan. Pa fall ka sobra!"

He smirked, "Look who's talking, sino ba itong m-may inampon na bata na hindi ko man lang alam? At ang masakit doon, yung dating kasintahan mo pa ang kasama mo."

I smirked, "Sino ba 'tong nang-iwan sa ere ha? Ako ba? Diba nagawa ko lang din naman na mahalin si Gavin because you left me hanging? Mas pinili mo ang babaeng hindi mo alam kung totoo ba talagang nagmamahal sa'yo. Ako rito parang tanga naman, naghihintay! I need that love too, Leon! Kingina, iniwan na kami ni papa at mama pati ba naman ikaw aagawin ng magiging asawa mo? Wow!"

Para akong kinapos ng hininga. "Hindi ko na alam kung lasing ba talaga ako o wala nang tama yung alak sa katawan ko. Pagod na siguro sila sa pakikipaglangoy sa tiyan at atay ko. Mabuti 'yon! Para araw araw akong maglalasing."

Nilamon na ako ng alak at hindi ko na masyadong makita si Leon sa puntong 'to. Para akong nabulag at hindi na makaisip ng mabuti. Lumuluha at sinisipon, wala man lang nagbigay ng panyo kagaya ng dati.

"Sushi, I'm going to be a father aren't you going to support me?"

"Congratulations."

Tumayo ako at hindi na lumingon sa kaniya. Sa bawat mesa na mahahawakan ko ay kasabay noon ang bawat hikbi ko. Ayaw ko sa feeling na 'to. Gusto ko nang makalimot sa kaniya. Mas mabuti pa sigurong umalis na siya at iwasan ako. Ayaw ko na sa kaniya!

Palabas na ako ng bar ng may makita akong poste. Doon ako kumuha ng lakas na punasan lahat ng luha ko. Pilit kong binababa ang dress na suot ko. Nagulat nalang ako ng may biglang pumulupot na jacket sa bewang ko. Color blue ito at may design na dragon. Nanlalabo na ang aking mata ng tignan ko ang nagbigay nito. He looked sad and weary too. Siguro matagal na siyang hindi nakakatulog.

"Gavin..."

ミ⁠●⁠﹏⁠☉⁠ミ

Shux! Huey!
-Kalon-