006

23 4 0
                                    

006

SHIPPERS

LEON'S POV:

HEARING my heartbeat was the first time I encountered. In all, it was so weird. Exam lang naman ‘to ah? Bakit ako kinakabahan? I need a chocolate!

“Hon, why are you shaking?”

Definitely, I don't fucking know. “Hindi ko alam, hindi naman ako ganito dati ‘diba?” tanong ko at hinampas yung review paper sa mukha ko. Maybe I was nervous kasi last na ‘to, kung anong resulta nito baka... shit.

“Relax okay? Love you,” I only nodded as an answer.

I don't need sweetness I need a chocolate! Pumasok na ang sasakyan sa gate ng school and the students we're busy looking their names. Kung saan sila i-e-exam, and who master teacher is they're assigned.

“Bye, love you.” I said before running to the packed students. Bumungad sakin si Ametyst na nangungulangot sa gilid. Yuck!

She ran to me and handed me something, it was packed by a blue plastic. “What? Thank you Sushi!” I exclaimed, thanking her.

She smiled, “Alam ko naman nakalimutan mo, hays, ikaw ‘tong may negosyo na chocolate tapos ikaw pa yung wala,” sabi niya at umalis sa harapan ko.

I smiled again at tumakbo ulit sa mga taong nagkukumpulan. I let my guards down, pinauna ko na yung iba kesa naman makipagsiksikan ako sa mga taong mababaho na at maalingasaw ang mga pabango.

May biglang tumapik sakin, “Graxy baby, andito kana pala.”

I rolled my eyes, “Tigil-tigilan moko Levi, baka masapak kita.”

Tumawa siya, “Sa room 14 daw tayo, tayo lang dalawa.”

Tumawa nadin ako, “Gago ka talaga, pwede ba minsan magseryoso ka,” sabi ko at hinampas siya ng folder.

He acted like a gay, “Eh love naman. Joke! Sa Room ni Ma'am Ina daw tayo, ‘wag kanang pumunta diyan, mababaho tao diyan,” sabay turo sa mga taong nag-uusap.

“Tara,” he added. Inaya naman niya akong sumama sa kaniya para mapadali akong makapasok sa classroom.

“Dean’s list ka pala bro! Congrats ah!” saad niya at binangga ako.

“Tch, ako pa.”

“Hangin mo.”

Tumawa lang ako at pumasok naman kami sa mga taong nakatayo na naman sa classroom. I saw Gabriel and he was staring at something. Tinignan ko ‘yon and it was Ametyst he was staring.

“Tara na Leon! Nababakla kana naman?”

Of course not, I'm not. “Hindi, mauna kana, susunod ako.”

He tsked, ”Ewan ko talaga sayo.”

Tinakbo ko ang layo ng nurse section hanggang sa makaabot ako sa lawyers desk. Binangga ko siya nong tumayo siya, kaya nahulog yung mga papel niya.

Hindi ako nagsorry. “Ano ba Hemoral! Can't you see me?!” sabay tingin sakin ng masama.

“I didn't saw you, masyado ka kasing maliit,” I glared at him.

I know this idiot for being the most dumb person along the campus, halos lunukin niya lahat ng hangin na dapat ay nakalagay sa paligid.

“Shut up! Pwede ba? Tigilan moko sa mga walang kwenta mong sinasabi!”

That was the time, everything went black, all I can see was a person who's now laying at the floor. With a blood, and a Black-ish eyes.

_____________

Magkaibigan lang ba talaga? Where stories live. Discover now