Magkaibigan lang ba talaga?

022

022

Ka-ibigan o Kaibigan?

AMETHYST'S POV:

A month later...

Pinaparusahan naba ako ng diyos? Para na akong imbalido sa aming bahay. Kahit kapatid ko hindi ko na maasikaso. Wala din akong trabaho! Kakagraduate ko lang, sayang naman. Pero kahit anong gawin kong cheer sa utak ko ayaw niya talaga. Paano ako magtuturo kung ganoon?

Gabi gabi akong dinadalaw ng iyak ng bata sa panaginip ko. Hindi ko na alam ang gagawin!

Ngayon... aalis siya...

Ayaw ko siyang isipin pero sobrang naguiguilty ako. Hindi talaga ako maswerte sa bata, 'no? Mapasakaakin man galing o sa iba.

Tatayo na sana ako sa pagkakaupo pero napatingin ako sa cellphone ko ng magring ito. Sinagot ko naman ito at umupo ng maayos. "Oh?"

"Huy bakla! Papunta na siya sa airport, ayaw mo ba siyang puntahan?" sabi ni Jessica sa telepono.

Tumawa ako, "Hindi, bakit ko naman pupuntahan? Grabe naman, 'yan ba tingin mo sa'kin? Namimilit nga tao na ayaw sa'kin? HAHAHAHA Kingina. Baka ipagtabuyan lang ako no'n?"

She grunted. "Grabe dami mong sinabi, tinatanong lang naman kita. Kasi may binalita sa akin si Missy na, nagpagupit daw si Leon sa salon nila kanina at ang sabi... He's going alone daw at isasama ka daw sana."

Hindi ako nakaimik kaya nagsalita muli si Jessica. "Bakla ka, puntahan mo na bago maging huli ang lahat. I will support you! Kung tanggapin ka man o hindi."

Nagdadalawang isip pa ako pero pinatay ko kaagad ang tawag at naligo. Para na akong patay sa itsura ko. Malalaking eyebags at maraming mga problema sa katawan.

Agad akong lumabas ng bahay at hindi na nagpaalam kay Amethyst. It's midnight and I don't know what to ride this late.

I ran as fast as I can. We've been friends for almost 25 years. If I just let my feelings fade maybe... I can still save this!

But I can't fake it. Everytime I see him I stumble into a mindset in overcoming that ‘pagmamahalan’ I always wanted. Bakit ko ba kasi naramdaman ang mga hindi dapat sa best friend ko?

Binigyan niya kasi ako ng mixed signals! We kissed, we made love and he cares everything about me! It's fucking confusing.

Pumara kaagad ako ng taxi at sumakay. Hindi na ako nag abala pangmagbihis pa ng magandang damit, lukot lukot pa ang buhok ko dahil walang suklay at kusot kusot ang aking suot dahil hindi ako nakaplantsa. Pero wala akong pake alam, kesa naman na umalis siya at iwan akong ganito.

With all the guilt I have right now, I still manage to think like this. Dahil akala ko, kuya, best friend at kababatang kapatid na lalaki lang ang tingin ko sa kaniya pero hindi! Ang tingin ko sa kaniya ay shota, nagdedelusion ako. Tangina naman Amethyst eh! Ang tigas ng anit mo.

I'm delusional. I'm fucking delusional na umabot na sa point na inangkin ko siya! Pati si Kris... I... made her depressed because of what happen to her child.

“Manong para...” I went out from the taxi and shame flushed my face. I don't think I'll be able to pay the taxi driver because I left my wallet. I explained and he agreed with our deal. Tumakbo kaagad ako patungo sa airport kung saan siya.

I totally... did... get my dreams, but I am destroying others dream. It was like counting sheep after a stormy day. I was always chill out but now... I don't know what to feel. It feels serene knowing that he’s now achieving his dream, but it was also painful knowing that he'll forget me...

Naglakad ako hanggang makarating ako sa airport. Parang may mga nakadagan sa akin sa pagtapak ko sa lupa. I feel like I'm banned in going here. Tumulo na naman yung mga luha ko. I wasted our friendship for my fucking feelings! For my fucking nonsense feelings!

I need to face the consequences.

That consequences needs something that can help and fulfill my guilt. All these happenings are swiftly taken advantage by the season.

As I faced the door of the airport, I couldn't move a muscle. My shoulders are shaking, my eyes were terrifying, my feet and knees are shaking.

Umiiyak na naman ako...

I feel like I'm going to fall. Hindi ko na alam ang nangyayari. Wala pa akong kain mula kagabi hanggang ngayon dahil puro inom lang ako. I don't know what's happening to me!

I swiftly watched every person who walked side by side. Every sound of the announcer makes my veins burn. Nakatayo ako malapit sa chairs when suddenly I felt a hot breath dump my ears.

May nagsalita sa likod ko at para akong nanigas sa kinatatayuan ko. I feel like I'm numb. Parang salita lang niya nanghihina kaagad ako...

“Amethyst,” emotionless, he said.

Huh. Now he's calling me with my real name! Sushi ang itawag mo sa akin!

"L-Leon," tumingin ako sa kanya na kahit namumugto na yung mata at gumagalaw ang mga balikat.

“Ano? What are you doing here?” with that emerald eyes which is colder than ice, he faced me not taking back all he have done to me.

"W-wag... kanang... u-umalis," gumagaralgal yung boses ko.

Pagak siyang tumawa na parang nakakatawa yung sinabi ko. "Huh? After you did?" kinuha niya ang bagahe niya at hinarap sa'kin na para bang ipanamumukha niya talaga na aalis na siya.

Wala na akong alinlangan at yinakap ko siya, humihikbi, umiyak, kahit may mga taong tumitingin sa eksina kong ginagawa. Pilit naman akong winawaksi ni Leon, he don't like my hugs anymore.

Super desperate, Amethyst. He already changed!

“Don't leave me please...” Humikbi ako. “Kahit ngayon lang makinig ka sa'kin... please just don't leave me... magpapaubaya ako,” hinigpitan ko yung yakap ko. “Please Leon kahit ngayon lang...”

"Tumayo ka diyan Esmeralda! ‘Wag kang gumawa ng eskandalo at eksena!" sabi niya at pilit akong pinapatayo. “Never naman naging tayo! Bakit mo’ko ipapaubaya?” tawa niya.

“Mahal kita Leon!” sigaw ko. “Bilang kaibigan. Kaya kong ipaubaya yung pagkakaibigan natin, bumalik kalang.”

“Mahal kita pero kaibigan lang talaga Esmeralda! Ano bang hindi mo maintindihan?” bara niya sa sinabi ko.

It all makes sense. He only love me because he treat me as a sister. It's clear now.

Ang hiling ko lang na maging masaya siya kahit hindi ako ang dahilan, kahit parang tinapos na niya yung pagkakaibigan namin.

Tinapik ko yung pisngi niya at nginitian. Siguro, tama na.

“Sige, baka malate kapa sa flight mo,” pagak akong tumawa at tumalikod na. Umiiyak akong naglakad palayo.

Lumingon ako sa kaniya at nakayuko na siya ngayon. He then grab his baggage ready to take off. Goodluck sa Cali.

I found the arrow... It was with him you stupid cupid! How could you wrongly give that fucking arrow...

See you, sa pagmamahalang pang-kaibigan lang Leon.

Kaibigan lang ba talaga?

______________

Hello! This is my last chapter sa consecutive kong pagu-update. Huhu, balik skwela na naman and I need to concentrate with my studies. Sana maintindihan niyo, thank you!✨

—Ate Ai