ekşi mandalinalar | sope

on yedi | ilk yalan'

geri dönüşümün şerefine biraz yorum ve oy🥺🥺

"abi, hani senin kadronu burada bir okula aldırma ihtimalin vardı, olabilir mi öyle bir şey?" hoseok sorusunu sorduktan sonra heyecanla beklemeye başladı, tek umudu abisiydi.

seokjin'in suratı düştü ve kardeşinden gözlerini kaçırdı, onu üzeceğini bildiği şeyleri yüzüne bakarak söyleyemezdi. "ben araştırdım, bazı kişilerle de görüştüm ama bu seneyi tamamlamadan gidemeyeceğimi söylediler, hatta belki bu seneyi tamamlamış olsam da gidemezmişim, o anki duruma bağlıymış." sözlerini bitirince ellerini iki bacağının arasında sıkıştırdı, işin aslı bu olaylardan o da etkilenmişti, ailesini gördükçe midesi bulanır olmuştu.

hoseok duyduklarına alt dudağını sarkıttı, nedense olumlu düşünmüştü bu konu hakkında, ağabeyinin en kısa sürede yanına geleceğini ve onunla bir ev kuracağını sanmıştı, bu fikre çok bağlanmıştı. hala bir çocuk gibi iyi şeylerin olabileceğine inanması sinirini bozmuştu, ne zaman gerçeklerle yüzleşecekti?

seokjin kardeşinin üzüldüğünü görünce yönünü tamamen ona döndü, deri koltuk saçma bir ses çıkarmıştı bu hareketle, çıkan ses içeri yeni giren taehyung'u güldürdü, birkaç dakikadır üstünü değiştirmekle meşgul olduğu için odada değildi. nezaketen iki kardeşi yalnız bırakması gerektiğini bilse de bu odada ilgisini çeken şeyler vardı ve çıkmaya hiç de niyeti yoktu.

hoseok sıkı sıkı tutulan elleriyle ağabeyinin gözlerine baktı, üzüldüğünü fark ettiğini gördüğü için gülümsedi, seokjin kardeşi gülümseyince ortaya çıkan küçük gamzeleri gördü, dayanamadı ve ikisine de minik öpücükler kondurdu. "ne kadar zaman geçerse geçsin buluşacağız hoseok, gelmek istemediğini biliyorum, jimin ile konuşacağım ve bu evde kalıp kalamayacağını soracağım, ister misin?"

bu istenecek bir şey değildi, şu an elindeki en iyi seçenekti, kafasına takılan konu da taehyung ve jeongguk'un rahatsız olup olmayacağıydı, sonuçta bu ev onlarındı. hoseok kafasındaki bulantı arasından bir cümle seçmeye çalışırken tae konuştu.

"sormana gerek bile yok, hoseok istediği kadar bizimle yaşayabilir, hiçbirimiz rahatsız olmuyoruz, hatta jeongguk bu durumdan oldukça memnun."

taehyung sözlerini bitirince kapı kapama sesi duyuldu, tae gülümseyip tekrar konuştu. "iti an çomağı hazırla demişler."

hoseok evdekilerin bir kere bile rahatsız olduklarını hissetmemişti, çokça iyi davranmışlardı ona, ilgiliydiler. bunu bir de tae'nin ağzından duymak içini rahatlatmıştı tabii ki.

tahmin edildiği üzere salondan içeri jeongguk girmişti, siyah tişörtünün açıkta bıraktığı yerleri süsleyen dövmeleriyle yine ilgi çekiciydi, kaşındaki piercing parıl parıl parıldıyordu.

jeongguk boş koltuklardan birine geçti, oturduktan sonra odadaki yabancı yüzü gördü, tae'ye dönüp yabancı bedeni işaret etti. tae bu kaba davranışa göz devirdi. "hoseok'un abisi seokjin gelmiş, hoş geldin demez miydiniz jeongguk bey?"

"demezdim." jeongguk ona bön bön bakan suratlara güldü, herkes de her şeyi ciddiye alıyordu. "ama derim çünkü seok'umun abisi sonuçta, hoş geldin."

***

hoseok uyumak için yatağa girdiğinde jimin ve jeongguk ellerinde iki şişe şarapla içeri girmişlerdi, şimdi hoseok ve jimin'in paylaştığı yatakta oturuyorlardı. hoseok'un kafa dağıtması için bu şarapları getirmişlerdi ama onun içmeye niyeti yok gibiydi.