"Elmastan yapılma bir kelebek gibi kalbine kondum, o kalpte paramparça oldum."
Bir uçurum kenarında yaşıyorduk bu aşkı, düşmeye yüz tutmuş bedenlerimiz tehlike ve arzunun içinde dans ediyordu. Hiçbir şey olması gerektiği gibi değildi ama her şey ol...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Merhaba canımın içleri.
Hazan ve Birkan ile birlikte geldik.
Hepimiz için çok zor olan bir süreçten geçiyoruz. Canımızdan can gidiyor. Cennet ülkemiz yanıyor. Tüm bunların son bulması en büyük dileğimiz. Umarım bu kabus bir an önce biter ve daha fazla doğayı, canlıları kaybetmeyiz.
Çok uzatmadan bölüme geçeceğiz. Sadece oy ve yorumlarınızı eksik etmezseniz sevinirim. Sizin desteğinizi seviyorum ve düşüncelerinizi merak ediyorum.
YUVASINI BULAN KELEBEK
Kanatları küle dönen bir kelebek bir daha uçmaz sanılırdı fakat o tüm gücüyle yeniden kanatlanıp uçardı.
Yeni bir yola uçuyordum, kanatlarım kırılmak isteniyordu ama pes etmiyordum. Pes edersem kaybederdim ve kaybedersem kendimi bulduğum yerde kaybolur giderdim.
Birkan Erez.
Kalbimin ritmini değiştiren adamdı. Kalbimi hiç atmadığı gibi attıran adamdı. Bana her şeyi unutturup sadece kendini hatırlatandı. Birkan Erez hayatıma girdiği günden beri bende değişik duygular doğuruyordu. Onun yanında kalbim sıcacık oluyordu, ruhumdaysa tatlı ılık bir rüzgar esiyordu.
Bir adam kalbimin derinliklerine sızıyordu.
Birkan'ın hissettirdiklerine kapılıp gidiyordum. İlk başlarda bundan kaçıyordum ama artık buna teslim oluyordum. Kalbimin yuvasını bulmasına izin veriyordum. Biliyordum ki ne kadar kaçarsam kaçayım er ya da geç yine onun yoluna düşecektim.
Son olanların üzerinden dört gün geçerken ortalıkta tuhaf bir sessizlik hakimdi. Kutlama gününden beri Denizhan ailesinin sesi çıkmıyordu, bu daha çok fırtına öncesi sessizlik gibiydi. Gelebilecek her şeye hazırdım, yapacakları her şeyi en baştan göğüsledim. Zaten Birkan'ın elini bu yüzden tutmamış mıydım? Hem ondan hem kendimden emin olduğum için birlikteydik.
Hazal üç gün önce istemese de dönmüştü. Gitmeden önce ise Birkan ile uzun uzun konuşup benim güvenliğimden emin olmak istemişti. Tabi duyguları hakkında da konuşmuşlardı ama ikiside ne konuştukları hakkında bilgi vermemişti. Gitmeden önce yine yapacağını yapmıştı. Onu özleyecektim, umarım tamamen aramıza katılırdı.
Birkan ile aramız dört gündür çok iyiydi, iş dışında birlikte vakit geçiriyorduk hatta eğleniyorduk. Benimleyken sevmediği veya yapmaya çekindiği ne varsa yapıyordu. Endişelerine rağmen benimle at binmesi bile buna örnekti. Kartal bunu duyduğunda baya şaşırmıştı ama kardeşinin bu halinden o da memnundu. Onun değişimini memnuniyetle izliyordu.
Bir iş gününü daha sonlandırırken kağıtları ve eşyalarımı toparlayıp odadan çıktım. Kutlama gününden beri holding içinde daha fazla dikkat çekiyordum. Bu beni huzursuz ediyordu, gözlerin üzerimde olmasını her zaman sevmezdim. Bir de Birkan ile sürekli yan yana görülmemiz ister istemez dikkatleri üzerime çekiyordu. Bu artık kaçınılmaz bir durum olmuştu.
