FDA 3: SPELL LOVE - COMPLETE

Kabanata 33

WE will try to make you remember your missing childhood memories, Balti, but I couldn't do it alone. You have to make it happen. Try as hard as you can. I know those memories haunted you for years and they may have developed into your own fears, but don't let them distract you. They could no longer harm you. It's all in your mind. They aren't true. Always remember that.

He found himself outside an old museum near the Cebu Metropolitan Cathedral. Hindi niya na masyadong natandaan ang lumang itsura nun dahil kasalukuyang nire-renovate ngayon ang museum. But it was a two-story ancestral home before. Malaki 'yon compared sa mga ancestral houses sa Cebu na ginawa nang museum. May garden pa iyon sa likod.

"Pila mga bata!"

Nakasabay niya papasok ang grupo ng mga estudyante na sa tingin niya e galing sa iba't ibang schools. Most of them are in grade schools. Napansin na niya ang school bus ng eskwelahan niya noong grade school siya so it's safe to assume na nasa loob na siya.

Tumagos lang mga tao sa kanya. Vier was right, there is nothing he should be afraid of. Kung ano man ang nangyari sa nakaraan ay hindi na niya 'yon mababago. What he needs to do is to witness it para maalala niya.

Pumasok siya sa museum at hinanap ang batang Balti. He couldn't see him.

Ah, tama, 'yong pasilyo kung saan lagi ko siyang nakikita. Saan nga ba 'yon?

May sinundan siyang grupo ng mga bata hanggang sa makita na niya ang pamilyar na hallway. Natigilan siya. He gulped. The hallway that haunted him for years. It looks normal at that very moment. Calm. As if it could never harm any kid. Luminga siya at ilan pang mga tao at mga bata ang tumagos sa kanya.

Where is the kid Balti?

Ilang segundo pa ang lumipas ay bahagya nang humina ang mga yabag ng mga tao sa paligid. Mas naramdaman niya ang presensiya ng hangin at hampas ng dahon sa labas ng mga bintana. Kumurap siya nang biglang tumagos sa kanya ang mga nakapilang bata in pair. Sa huling pila, he saw his younger self. Hawak-hawak ang kamay ng kaklase niyang babae.

Napalunok siya nang madapa ang batang Balti.

"Balti, naiiwan na tayo."

"Mauna ka na. Susunod ako."

The same lines. The same scene. Lumakas ang ihip ng hangin sa labas. There was a sudden shift of mood – an eerie feeling. Marahas niyang naigala ang tingin sa paligid. Wala nang tao. Umalis na ang batang babae. Naiwan mag-isa ang batang Balti. It felt like he has been holding his breath. He was not sure kung posible nga bang manlamig ang kamay niya nang mga oras na 'yon, but he felt the fear of his younger self. He felt the strong urge to save him. Pero tila ba pinako na ang mga paa niya sa sahig nang mga oras na 'yon.

He cannot change the past.

He must wait.

Mayamaya pa ay narinig na niya ang pamilyar na yabag ng mga sapatos mula sa likod. Tumagos ang lalaki mula sa kanya. Hindi niya nakita ang mukha ng lalaki but he can tell that he wasn't as old as he thought he was. In fact ay ka edad nito ang papa niya. Maybe around the late twenties. And he really looks familiar.

"Bata..."

So hindi siya 'yong nakita niya sa isang panaginip? He must have confused himself. Medyo katunog nga ng lalaki ang boses niya. Lumapit siya sa dalawa. His younger self seem calm now. Lalo nang ngumiti ang lalaki. Lumuhod ito sa harap ng bata at inayos ang pagkatirintas ng sapatos nito.

"Are you lost?"

"H-Hindi po..."

Umangat ang mukha ng lalaki sa bata. "Here." Bumalik ang tingin nito sa bata at inayos ang suot nitong PE shirt. "Ang bata mo pa pero may salamin ka na sa mata. Do you like to read a lot?" The kid nodded. "I see." Tumayo na ito. Pero niyuko pa rin nito ang batang Balti. "Sige na, puntahan mo na ang mga kaklase mo." Tipid itong ngumiti bago marahang ginulo ang buhok nito.