FDA 3: SPELL LOVE - COMPLETE

Kabanata 3

"KUMUSTA si Tita Carol?"

"Okay lang naman," sagot niya na 'di ibinabaling ang tingin kay Balti. Busy siya sa paghahanap ng mga nasa listahan niya sa mga shelves. Balti was the one pushing the cart habang nasa tabi lang naman din siya ng cart, nauna lang nang kaonti. "Naaliw naman siya sa pagtitinda ng mga school supplies."

"Ang tagal na niyang tindahan n'yo ah."

Napangiti siya. "Oo, we managed to keep it afloat kasi 'yon ang primary source of income namin." Ibinaling niya ang tingin dito. "At saka madami kaming memories doon ni Papa."

Ngumiti si Balti. "I know you miss him."

"I do. Everyday." Bumuntonghininga siya at ngumiti ulit saka inilagay ang fabric conditioner sa cart. "Kaso life must go on."

Naalala niya pa ang malungkot na araw na 'yon. First year high school siya ng mamatay sa sakit na heart failure ang ama niya. Even after her father's funeral ay hindi pa rin siya makausap nang maayos. She was too devastated. She was even afraid to smile dahil kapag ginagawa niya 'yon e naiiyak lang siya.

But there was this one boy who managed to make her feel better.

Iniyakap niya ang mga braso sa nakatiklop niyang mga binti. She buried her face on her knees saka tahimik na umiyak. Ang bigat-bigat sa loob magpatuloy sa buhay. She missed her Papa. Tatlong linggo na simula nang mawala ito pero bakit 'yong pakiramdam niya parang kahapon lang 'yon nangyari?

Napasinghap at napaangat siya ng tingin nang maramdaman niyang may umupo sa tabi niya. Nasa pinakalikod na shelve siya ng library. Alam niyang mugto sa pag-iyak ang mga mata niya. Dahil medyo malabo talaga ang paningin niya ay ibinalik niya ang salamin sa mata na naka clip sa collar ng uniform niya.

Agad na luminaw sa kanya ang mukha ni Balti.

"Umiyak ka lang." Bahagya nitong pinihit ang katawan sa kanya saka inalis ang salamin niya sa mata. "Alisin natin 'to para 'di mo ako makita." Imbes na mainis ay bahagya siyang natawa. "O, bakit tumatawa ka na?" he softly chuckled.

"Hindi ko alam kung nang-aasar ka o nakikisimpatya ka sa'kin."

"It's fine. The eye is mutual."

"Ewan ko sa'yo –" Biglang may inabot itong brown na panyo sa kanya. Nakikita pa rin naman niya, blurry lang talaga ang paningin niya. "Thank you." Tanggap niya pa rin saka ipinunas 'yon sa mga mata.

"How's Tita Carol?"

Nalaman nilang magkaibigan pala ang mama niya at ina ni Balti. Nagkasama kasi ang mga ito sa isang eskwelahan noong mga kabataan ng mga ito. Parehong teacher ang mga ina nila at kahit na matagal na 'di nagkausap ang dalawa ay parang wala namang nagbago sa pagkakaibigan ng dalawa.

"Sinasabi niya na okay siya kahit na hindi naman. Naririnig ko pa rin siyang umiiyak sa gabi."

Naninikip na naman ang dibdib niya sa tuwing naalala 'yon. She pursed her lips para labanan ang panginginig ng mga labi. Kinurap niya ang mga mata para 'di tuluyang maiyak ulit kaso iyakin din talaga siya. Umalpas pa rin ang mga luha sa kanyang mga mata.

"Ang hirap pala," her voice broke. "Yong nasanay ka na nandiyan sila sa tabi mo tapos bigla silang mawawala. Hanggang ngayon hindi pa nag-si-sink-in sa'kin ang lahat. Iniisip ko pa rin na babalik si Papa. Na mabubuo ulit kaming tatlo. Na malaking prank lang talaga 'to. Kaso ilang linggo na akong naghihintay wala pa ring nagsasabi na joke lang 'to."