Being His Property

Chapter 19

Chapter 19: Moment of Truth

//ALLISON POV//

"Are you both happy now, mom and dad?" Tanong ko sa kanila.

Sumenyas si dad sa taong katabi ko na agad naman nitong sinunod. Hinila nya ako paupo sa.upuan sabay tali sa mga kamay ko. Hayst...Bakit ba nila kailangang itali ako? Ganun na ba ako kadelikado? Ganun na ba sila katakot sa akin?

"Well, para sa sagot sa tanong mo. No...Hindi kami masaya...unless hindi ka na humihinga." Madiing saad ni dad.

"Bakit gusto nyo akong mamatay?" Mahinang tanong ko dito.

"Dahil you killed my son!"

"Your son? Si kuya Red?"

"May iba pa ba kaming anak bukod sa kanya?" Nakangising tanong ni dad.

"Hindi ako ang pumatay sa kanya!" Galit kong sagot sa kanya.

"Bakit naman kami maniniwala sayo? Sa isang tao na hindi namin kadugo?" Nabingi ako sa sinabi ni dad.

What does he meant? Hindi nila ako kadugo? Paano? Eh. Anak nila ako---o baka hindi.

"I am not your biological daughter, right?" Tanong ko sa kanila.

Matagal ko ng nararamdaman na parang iba ako sa kanila. Mula pagkabata, hindi ko maabot ang standards ni dad. Tanging si kuya Red ang lang parang pamilya ang turing sa akin.

"How did you know?" Amused na tanong ni mom.

I let out a deep sigh. Ang bigat sa dibdib. Hahaha...hindi naman masakit.

"I do my own investigation. Napag-alaman ko Rin na galing ako sa ampunan...totoo ba?"

"Yah..."

"So...Bakit nyo ako pinakasal kay Cameron?" Tanong ko. Tumingin muna sila sa gawi ng parents ni Cameron bago sumagot.

"Para kunin ang company nila." Sagot ni dad.

Nagwala ang parents ni Cameron. Alam kong nais nilang sumigaw pero hindi nila magawa  dahil sa packaging tape na nasa bibig nila.

Pero ramdam ko ang galit sa pamamagitan ng titig nila.

"So..before I end your life...let me tell you another truth about yourself. Alam mo ba yung protector ng king? Yung Charm? She is your younger sister---"

"Yeah... I know and you killed her!" Nangangalaiti kong sabi.

Lumapit sa akin si dad.

"Kilala nyo rin ba ang may gawa ng mga pasa sa katawan nyo ni Cameron?"

Napalunok ako.

Dont tell me... 

"Kayo ang mga tao sa likod nun? Mga walang hiya kayo!!! Bakit pati si Cameron ay pinapahirapan nyo? Bakit pati ang asawa ko ay dinadamay nyo?" Pilit kong pinipigilan na hindi pumatak ang luha sa mga mata ko.

Wala rin pala saysay ang pag panggap ko na may amnesia ako.

Tumayo ako mula sa pagkakaupo. Tinutukan ako ng baril baril ng isa sa tauhan nila kaya tinaas ko amg mga nakatali kong kamay sign na hindi ako manlalaban.

"Speaking of asawa. Nakalimutan kong sabihin sayo na peke ang kasal na naganap kanina. Hindi mo pa asawa si Cameron...at hinding hindi na rin naman yun mangyayari dahil sa mga oras na to, patay na rin sya." Saad ni mom.