Karısı düşmanları tarafından öldürülen bir adam ve geride karısından kalan tek şey canından çok sevdiği kızı Gecemavi, 4 yaşında kaybolup öldüğünü öğrenirse .Ve o adam artık soğuk bir Kalpsiz'se ....
Peki ya kızı gerçekten ölmediyse ve bu adama oyna...
"Oh be farketmedi bence bizi" koşmaktan dolayı hızlı hızlı nefes alıp verirken aynı andada Ege ye cevap verdim " Umarım anlamamıştır " "Anlasaydı peşimizden gelirdi kızım, hadi yine paçayı kurtardık " "Zaten size uyanda kabahat "
Poyraz'dan :
Poyraz biraz hava almak için şirketten dışarı çıkıp yürümeye başladı yolda dalgın dalgın yürürken yaşlı adamın ona çarpmasıyla olduğu yerde durdu ve hızlıca arkasına döndü karşısındaki adamın yüzüne bakınca arada bir ziyaretine gidip hal hatır sorup yardımda bulunduğu Murat amcası vardı.
57 yaşındaki Murat amca'nın eşi ve çocukları bi kazada vefat etmişti eşi vefat edince yaşlı adam tek başına kaldığından dolayı bir süre sonra İşindende olmuştu Poyraz adamın bu halini duyduktan sonra destek olmak amaçlı yaşlı adamın isteğiyle mini bir market açmıştı
"Oo Poyraz oğlum ne işin var buralarda nasılsın? Ailen nasıllar?"
"Iyiyim Murat amca sen nasılsın? Ailemde iyiler çok şükür , biraz hava almak için yürüyüşe çıktım "derken üst üste çalınan korna sesinin geldiği tarafa döndüler , Araba haricinde birşey göremeyince tekrardan birbirlerine dönüp konuşmaya devam ettiler, "Şu arabalarda olur olmadık şeye korna çalıyorlar " "Aynen Amca aynen "
~
Karan her sabah olduğu gibi saat 6.30'da kalkıp işlerini hallettikten sonra kızının ve karısının fotoğrafını ceketinin iç cebine silahınıda çekmeceden çıkartıp arka cebine koyduktan sonra odadan çıktı, Merdivenlerden seri adımlarla inerken duvardaki fotoğraflarda takılı kalmıştı , Tam 11 yıl olmuştu, onlarsız nefes alamadığı, gün geçdikçe dahada duygularının yok olduğu, her saniye kendinden nefret ettiği koskoca 11 yıl
Önce canından çok sevdiği hayatı olan kadını almışlardı elinden sonrada kokusuna doyamadığı nefesini.
Onları kaybetmek ölümdü onları kaybetmek cehennemdi , Karan cehennemin tam dibindeydi. Hiçbirşeyi kalmamıştı , Bir anılar birde geride kalanlar vardı Bunlar onu yaşatmak için yetmiyordu, Herkes onu korkusuz ,güçlü, hırslı Acımasız ve cani biri olarak biliyordu Ama bilmek yetmiyordu , Omu istemişti böyle olmayı kesinlikle ne ailesini kaybetmeyi nede bunları yaşamayı o istememişti ama kader diye birşey vardı , Kader ona daha çocukken örmüştü ağlarını.
Acıları onu dahada acımasız birine dönüştürmüştü dahada güçlendirmişti , Şimdi o her adımında karşısındakinin titrediği ve saygı duyduğu, kimsesizlere ev merhametsizlere zindan olurdu.
"Karan Bey Açelya hanımlar geldi efendim " Kapıdan giren kardeşine baktı ve onunla birkere daha gurur duydu, "Günaydın abim " "Günaydın güzelim "
Bir süre sonra arabaya binip yola çıkmışlardı , "Sende yeni sınıfıma gelir bir konuşma yaparsın artık okul sahibi olarak " "Beni bulaştırma Açelya " "Abi lütfen hem belki aralarında senin gibi yetenekli olmak isteyenler vardır" "Kimse benim gibi olmasın benim gibi olmaları sadece onlara zarar verir" "Sen hayatımda gördüğüm en muhteşem ve en güçlü adamsın kendine haksızlık ediyorsun" Karan sadece başını olumsuz anlamda sallamakla yetinip yola devam etti.
Bahçeye girdiklerinde karşılarındaki büyük okul binasına baktılar birde okulun ismine
Gece Koleji Kızının ismiydi
Bahçedeki öğrencilerin neredeyse hepsi pür dikkat daha 1 hafta önce gelen öğretmenlerinin yanındaki adama ve neredeyse 4 araba dolusu olan korumalara bakıyordu , Bazıları tanırken bazılarıda yanındakilere 'Açelya hocanın yanındaki kim' diye soruyordu.
Karan kendinden emin adımlarla zemine sertçe basarak ilerliyordu , Okulun içine girince müdür onları kapıda karşılamıştı, Gerekli konuşmayı yapınca Açelyayla birlikte sınıfa doğru ilerliyordu, "Abi acaba kaşlarını çatmadan mı baksan korkmasın çocuklar senden" "Karışma Açelya " "En azından arada bir gülümsesen" Karanın tekrardan kaşlarını çatmasıyla "Tamam vazgeçtim"
İçeriye girdiklerinde sınıf bir anda sessizliğe büründü "Oha" Ece'nin konuşmasıyla Karan ve Açelya ona döndü, "Pardon hocam" "Önemli değil canım, Evet arkadaşlar aranızda abimi ve okulun yeni sahibini merak edenleriniz vardı " "İsminiz ne "ortaya atılan soruyla Karan karşısındaki çocuğa bakıp "Ayaz Karan Ateşoğlu"
O sırada Ece yanında uyuyan arkadaşını uyandırmaya çalışıyordu "Mavi uyanana kızım bak kim geldi " "2 dakika daha Ece " "Ne 2 dakikası evde değiliz hoca geldi kalk" O sırada herkes dönmüş uyuyan Maviye ve onu uyandırmaya çalışan Ece ye bakıyordu ,
Karan yavaş yavaş kızın yanına ulaşıp "Burası bir okul ve ben okulumda disiplinsizlik sevmem " Mavi duyduğu başka sesle kafasını yattığı yerden kaldırmıştı
Karan karşısındaki kıza bakınca bir an gözlerini kapatıp tekrar açtı onu birine benzetti ama geri düşüncesinden vazgeçerek kızdan gelecek cevabı bekledi
Mavi karşısındaki Adamın gözlerinin içine alayla bakarken "Ama ben severim "dedi Ece arkadaşının söylediğiyle gözlerini belirterek ayağına tekme attı ama bu Mavi için hiçbirşey ifade etmedi
Karan kızın dediğiyle kaşlarını çattı "Sanırım sana saygı nedir öğretmemişler küçük " Mavi içinden sensin küçük diye geçirdi
"Abi tamam , Gece mavi hadi kalk bi yüzünü yıka gel istersen " Mavi sınıftan çıkarken Karan hâlâ duyduğu isimle kapıya doğru şaşkınlıkla bakıyordu.
Zilin çalmasıyla Karan kapıda karşılaştığı kızın kolunu tutup durdurdu , "Saygı nedir ve nasıl olur'u anlatacaksan hiç dinlemekle uğraşamam " Karan karşısındaki kızın hem kendisiyle bukadar rahat konuşmasına ve hemde kendisinin buna nedense hiçbir tepki vermediğine gülmeye başladı
Hiçbir neden yokken yıllar sonra ilk defa bir kızın sözleriyle gülümsedi
Hemde adı Gece Mavi olan bir kıza
●●●●●● Bölüm düzenlendi*
Bölüm nasıldı ?
Sizleri Çok seviyorum Kelebekli Günler🦋🦋🖤
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
