KALPSİZ YAŞAM

7.Bölüm

7.Bölüm :

Karan kimdi
Neden bizi buradan çıkarmıştı ve en önemlisi biz neden buradaydık acaba Dayımların bizim burada olduğumuzdan haberleri varmıydı.

Ahh ahh
Hep beni bulurdu zaten böyle şeyler.

Sonunda çıkmıştık o karanlık yerden şimdi ise polislerden birini takip ediyorduk. Acaba Dayımların bu olaylardan haberi varmıydı
Bu zamana kadar olmasa bile birazdan olacaktı galiba.

"Bu sefer çok kızıcaklar."
Ece "Ben olacakları düşününce korkmadım değil "
"Burak ben sana uyan kafama cidden"
Dedi Ege
Bunu şuan düşünüyorlardı
Resmen 2 gün olmuştu ve başımıza gelmeyen şey kalmamıştı.

"Çok ileri gittik ne yapsalar haklılar bence" dedim. Çok yorgundum her an biryere kıvrılıp yatabilirdim .
2 gündür sadece kaçıyorduk ve doğru düzgün uyuyamamıştık bile.

Hâlâ yürürken bir yandanda konuşuyorduk.
"Ben çok açım" dedi Burak sandalyelere otururken
Doğru düzgün yemek te yiyememiştik ve şuan önüme ne gelse yiyebilecek kapasitedeydim.

"Yanlız ben babam gelmeden bir tırstım gelince ne yapacağız" dedi Burak

"Arkadaşlar ben bundan sonra Mavilerdeyim çünkü babam bu sefer   beni ya evden atar yada evlatlıktan"

"Aynı durum benim içinde geçerli olabilir galiba bendemi size gelsem ne yapsam "
"Valla bama uyar hepiniz bize gelin dayımlar tek beni değil hepimizi birden haşlasın"
"Doğru lan bizim evde 1 tane var bunlarda 3 tane , vazgeçtim kardeşim ben en iyisi kendime bir cami avlusu seçeyim"
Burağın dediğiyle hepimiz kahkaha attık.

Polis
"Siz oturun buraya hiçbiryere gitmeyin şimdi sizi gelip alacaklar"
Deyip yanımızdan ayrıldı

"Şimdi bizi gelip tanımadığımız bir adam mı alacak ne alaka lan ben gitmem tanımadığım biriyle "
"Neydi o adamın adı "
"Karan'dı sanırım "
Ece gözlerini pörtleterek bana bakıp konuşmaya başladı
"Ya bu Karan bizim okulun yeni sahibi olan Karan'sa "
"Yok canım daha neler nereden bilecek bizim burada olduğumuzu"

Başımı kaldırmamla ileride o adamın olduğunu görmem bir oldu .

"Burada "
"Ne burada "
"O burada "
"O kim "
"Ayaz Karan Ateşoğlu burada işte tam karşıda "
Hepsi aynı anda başını kaldırınca kolumun tutup çekilmesiyle bir anda hızlıca koşmaya başlamıştık.

●●●

Resmen Tükenmiştim , yürüyemiyordum, çok acıkmıştım ve kendimi hiç iyi hissetmiyordum

Ece ve Burağın bizi peşinden sürüklemesiyle ağaçların arasında Orman gibi biryere gelmiştik ve sanırım kaybolmuştuk.
Şuan bir ağaca sırtımızı yaslamış uçurumdan aşağı bakıyorduk

Eceyle birbirimize bakınca gülmeye  hatta kahkaha atmaya başladım.
Ece ilk başta ne olduğunu anlamasamda o da gülmeye başladı ,
Tabi bu kahkaha nasıl olduğunu anlamadığım bir şekilde ağlamaya dönüşmüştü.

Sanırım iyice psikolojimiz bozulmuştu,
Belkide ağlamak iyi hissettirmesi derken daha kötü hissediyordum.

"Biz burada ya açlıktan ölürüz yada kurda kuşa yem oluruz "
"O kadar acıktım ki şuan kurda kuşa yem olmak daha mantıklı geliyor "

Tişörtümün içinden kolyemi çıkardım
Belkide beni sakinleştiriyordu yada ben kendimi öyle kandırıyordum onlardan kalan tek güzel ve tek özel şeydi bu Kolyem

Benim Kolyem.

Babamın aldığı Kolye

Üzerinde A.L.M yazan kolye

Çok kızgındım belkşde kirginim  onlara neden beni bırakmışlardı 
niye benide yanında götürmemişti annem,
Yada neden sevmedi beni babam,
Nedenlerle doluydu keşkelerle doluydu benim hayatım.

Mesela Babam şuanda neredeydi ,kiminleydi ,nasıl biriydi  peki başka çocuğu varmıydı ,
yada başka kızı onu seviyormuydu ,
Belkide benim hayallerimi onunla yaşıyordu.

Biraz daha sakinleşmiştim ama
Şimdi dahada kötü hissediyordum.

Hava kararmaya başlamıştı ve ben karanlıktan korkardım,
Ne yapacağımı bilmiyordum bilmiyorduk, hareket edecek dahi halimiz yoktu 2 gündür yemek yemiyorduk ve
üşümeye başlamıştık .

Birden bir çıtırtı sesi geldi
"O ne "
Yanıma bir kedinin yaklaşmasıyla Burağa cevap verdim
"Kediymiş"

Yanıma usulca yaklaşıp kucağıma uzandı yavru bir kediydi sanki yeni doğmuş gibiydi . Beyaz tüylerinde kırmızı bir leke vardı doğum lekesiydi galiba.

Yavaş yavaş tüylerini okşuyordum
Çok güzeldi çok masumdu
Zaten hayvanlar bu hayattaki en masum şey değillermiydi.

Daha fazla yaklaşınca üşüdüğünü hissetim sıkıca sarıldım o üşümesindi
O sırada benimde titrediğimi farkettim.

Tirtir titriyordum hem soğuktan hem korkudan .

Hava kararıyordu ve yıldızlar belirginleşiyordu.
Teyzem hep küçükken annemle yıldızları izleyip dilek dilemeyi çok sevdiğimizi söylerdi.
Ve ben her gece yıldızlara bakarak dilek dilerdim eğer gerçekleşirse
Küçük bir kek alıp mum yakıp üflüyordum.
Kediye baktım uyuyordu

Hava Kapkaranlık olmuştu heryer simsiyah
Kimse yoktu sadece biz ve birde kucağımda uyuyan kedi vardı.

"Çok uykum var "
"Omzumda uyuyabilirsin "
Ece bana biraz daha yaklaşıp omzuma yatmıştı Burakta Ege'nin omzuna yaslanmıştı.
Ecenin ve diğerlerinin uyumasıyla
Yıldızları izlemeye karar aldım .
Burada çok daha güzel görünüyorlardı.
Anneme içimi dökmeye karar verdim
Oda bir yıldızdı
Gözlerimi kapattım ve sanki annem yanımdaymış gibi

"Lavinya ölüm çiçeğinin adıymış anne sende bir çiçeksin ama hiç solmadın, sadece yaprak değiştirdin "

Ve gözlerimi,açtım ve dileğimi diledim
"Lütfen rüyada olsa Annemi göreyim"

Gözlerim yavaş yavaş kapanıyordu
Benden izinsiz bir şekilde
Uyanıcakmıydım acaba
Uyanırmıydık

Belki.

"Gece Masmaviydi, yıldızlar sayılmayacak kadar çok, ve ağacın altında karanlığa hapsolmuş Gecemavi , Tek dileği vardı küçük kızın solmasını hiç istemediği Lavinyasını görmek."

●●●●●
Bölüm düzenlendi*

Bölüm nasıldı ?

Kelebekli Günler🦋🤞🏻