20.Bölüm

2.2K 125 52
                                    

Hangi şehirden okuyorsunuz ?

Sad Piano- Goodbye

20.Bölüm :

Duyduğum birkaç konuşma ve gelen tıkırtılarla gözlerimi açtım , karşımda bana endişeyle bakan Ece, Burak ve Ege 3lüsü duruyordu .

"İyimisin" sorularına başımı sallamakla yetindim

Kafam allak bullaktı
Kendimi sarhoş gibi hissediyordum

Etrafa bakınca aydınlık olan bir odanın içinde 4 sandalyede bağlı biz vardık , neyseki oda karanlık değildi

"Bişey dicem biz şimdi baya baya kaçırıldık dimi , yaa keşke telefonum yanımda olsaydı canlı yayın
yapardım şimdi"

"Derdini seveyim Burak!"
"Duyuyormusun sesi "
"Ne sesi "
"Minnoş kalbimin kırılma sesini "

"Hobi olarak mı Salaksın yoksa Ek gelirmi sağlıyorsun doğruyu söyle"
"Vur vur herkes vurdu sende vur be Ece "
Sonra Burak biranda aydınlanmış gibi bana döndü

O sırada baskına girermişcesine kapının açılmasıyla irkilmiştim

"Yuh! yavaş olun lan ne bu şiddet bu celal " demesem daha iyi olurdu sanırım

Çünkü şuan karşımda 3 tane adam vardı en öndeki iri cüsseli dev gibi olan bana tip tip bakıyordu

Kendimi tutamadım ve
"Ne bakıyon ip var sandalye var ne bakıyon " adamla göz temasından kurtulup bizimkilere baktım

Hepsi far görmüş tavşan gibi bana bakıp 'sen gerizekalımısın, yoksa aptalmısın' bakışı atıyordu

Dev amcaya dönünce kırmızı renkten mora döndüğünü gördüm.

"Benimle düzgün konuş Küçük sıçan !" Dedi bağırarak

"Sensin sıçan "
Bu sefer hızlıca yanıma gelmesiyle

Etrafa 'yardım edin' bakışları atıyordum artık kim üstüne alınırsa

"Sizi misafirimiz edelim küçük hanım sonra görürüz sıçan kimmiş" dedi tıslayan bir ses tonuyla

Kesin yılanın başı buydu varya tıslamasından anladım

Oturduğum sandalyeye iple bağlı olan ellerimi çözerken korkuyla diğerlerine baktım
Onlarında ipleri çözülüyordu
Gözlerimizi bağladılar

"Nereye götürüyorsunuz bizi" dedi Ece,
Cevap vermediler

Onlar bizi sürüklerken bizde kurtulmaya çalışıyorduk ama adamlar okadar büyüklerdi ki bizim onlara vurmamız onların canını bile acıtmıyordu

Yürüdükçe Etraf Kötü bir koku alıyordu

Burak ve Ege bağırırken bizde yürümeyerek işlerini zorlaştıryorduk

En sonunda 2 kapı açılma sesi geldi
Onları benden uzaklaştırdı ve o kapıdan içeriye girdirdiler

Benide tam karşıda durduğunu tahmin ettiğim odaya resmen fırlatmışlardı

Birisi kulağıma doğru yaklaşıp
"Yazık olacak sana küçük kız " dedi
Ve kapıyı kilitleyip gitti

Elim gözlerime gitti yüzümdeki bandanayı çıkartıp bir köşeye attım

İğrenç kokuyordu,
Hatta berbat kokuyordu

"Mavii" Ecenin sesini duyunca arkamı döndüm

Karşımdaydılar ,
Yanlarına gitmek için hızlıca yürümeye başladım bir anda kafamı çarpmamla durdum

KALPSİZ YAŞAM Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin