14.Bölüm

3.7K 162 40
                                    

'Çağan Şengül - Veda'


14.Bölüm :

Gece,

Geceyi seviyordum ,
Heryer karanlık ve sessiz

Yıldızlar ve Ay parlaklığıyla
Saf Karanlığı aydınlatıyordu

İnsanlar genellikle düşüncelerini
geceye bırakırdı . Heryer Kapkaranlık olunca yüzleşirdi kendisiyle ,
Sevinçlerini Gündüz yaşarlar Geceleri ise sevindiği şeyi düşünürdü.

Belkide Geceleri dışarının sessiz olmasının nedeni buydu
Çünkü İnsanlar geceleri düşünürdü
Sessizce içinden kimsenin duymasını görmesini istemediği duygularını geceye saklardı .

Bunları biliyordum çünkü bende böyleydim Gündüzleri deli doluyken
Geceleri daha bir ciddiydim

İnkâr etmeyin çoğunuz böylesinizdir.

Yine Geceydi ve ben yine düşünüyordum , bu sıralar düşünmek benim için bir rutine dönüşmüştü galiba

Sabah olanlardan sonra eve gelmiştik .

Ve geldiğimden beri düşündüğümden en sonunda bir karara varmıştım

Mantıklı düşünecektim ,

Artık sonradan pişman olacağım şeyler yapmamaya çalışacaktım
İçimde bir umut vardı ve ben o umudu kaybetmek istemiyordum

Belki,

Belki istememiştir beni bırakmayı,
Belki pişman olmuştur

Belkide buda bir yalandı herşey gibi bu konudada yalan söylemişlerdi

Bugün bişey hissettiğimi farketmiştim
Ben o belkilerin gerçek olmasını istiyordum evet hiç istemediğim kadar istiyordum bunu

Hani küçük bir umut derlerdi ya
Ben o umudu herşeyden çok diliyordum

Bunu ancak Babası olmayanlar,olupta yok gibi hissedenler anlayabilirdi

Bir kızın her istediği veya herkes yanında olsun ama babanın yeri çok ayrıydı

Çok,

Hep bir yanın eksik olurdu baban olmassa

Benim iki yanımda eksikti
Yani ben baya eksiktim anlayacağınız
Benim kimsem olmasına rağmen
Ben kimsesizdim aslında

En çokta bu zordu işte
Vardı ama sende yoktu ve ben istiyordum

Yanımda olsun
Bir babam bir sığınağım olsun
İki yanım dolmasada bir yanım iyileşsin istiyordum

Herşey yalan olsun
Çok şey istemiyordum

Dayımlar evet onları çok seviyordum
Onlara kırıktım hatta kızgındım
Ailemdi demi onlar benim

Aile ,

Evet Aile herşeydi.

Onlara hâlâ kızgındım belki konuşmayacaktım belkide kalplerini kıracaktım ama onları bırakamazdım herşeyi soracaktım
Bilmek hakkımdı En çokta benim hakkım.

KALPSİZ YAŞAM Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin