KALPSİZ YAŞAM

4.Bölüm

4.Bölüm :

Ah Burak ah ah Bu genç yaşımda,
Ölmek için daha çok gençtim güzel hayallerim ve muhteşem amaçlarım vardı bu dünyanın bana daha çok ihtiyacı vardı.

Ama Burağın yaptığı bu salaklıktan dolayı şuan tabana kuvvet kaçıyorduk arkamızdan ise çokta normal görünmeyen tuhaf korumalar olduğunu düşündüğüm adamlar geliyordu , tamam ben hayatım biraz ekşımlı olsun istiyordum ama bu beni bile aşardı ,.

Özetleyecek olursak,
Alarm sesinden dolayı bir anda nereden çıktığını bilmediğimiz yaklaşık 10 tane korumanın bize doğru bağırarak koşması bir olmuştu.

Hâlâ anlamıyordum bu adam bu kadar güçlü ve namını heryere salmış bir adamsa koruyanıda bir hayli olurdu ama biz bunu nasıl akıl edememiştik hadi bizi geçtim Burak bunu nasıl düşünmemişti.

Tabi korumalar Sesi duyduktan sonra Burağa doğru koşmaya başlayınca Canım arkadaşım Burak bizim yanımıza gelerek bizide deşifre etmiş ve hepimizin kaçmasını sağlamıştı.
Okulun dışına çıkarken en son duyduğum ses o adamın korumalara bağırmasıydı

Neyseki en azından yüzümüzü şapkadan dolayı görmemişlerdi .

"Araba koleksiyonların benim!"  Dedi Burak

"Sen daha Çok beklersin durduk yere başımıza iş açtın asıl senin oyunların benim "

"Ya cidden konumuz bumu gerçekten arkadaşlar farkındaysanız şuan kaçıyoruz ve arkada ayı kadar adamlar var. "dedi Ece bağırarak

Umarım ayı kadar yerini duymamışlardır Ece

"Durun küçük veletler enininde sonunda yakalanıcaksınız şimdi durursanız cezanız daha hafif olur "dedi kart gibi sesi olan adam
Neyseki kendimi ölüme atacak kadar salak değildim şükürler olsun.

"Arkadaşlar şimdi tüm hızımızla koşup şu karşıdaki birazdan hareket edecek olan tırın arkasına atlıyoruz"

Tır tam hareket etmeden hepimiz sırayla içine atladık ve hareket etmeye başladık.

Burak elini bize doğru uzatarak "Çakın" dedi.
"Yok sana çak felan az daha gidiyorduk Burak "
"Sobuç olarak Bişey olmadı ama işleyişe değil sonuca bakmak gerek demi "

"Umarım bulamazlar bizi "
"Hayatta bulamazlar artık "

"Tamam şimdilik kurtulduk falanda biz tam olarak nereye gidiyoruz"

"Çok mantıklı soru ama bende cevap yok malesef"

"Galiba bunuda indikten sonra öğreneceğiz" zaten başka ihtimalde yoktu

Kapalı alan fobim olduğu için tırın yarım kapalı olan kapısının orada oturyordum.

"Birşey diyeceğim bu tırın içinde ne var acaba "
"Gelin bakalım"

Burak ayağa kalkıp ileride onlarca olan kutuların yanına gidip bir tanesinin kapağını açtı

"OHA" dedi gözlerini belirterek

Ece ve Ege 'de Burağın yanına gidip kutunun içinde ne gördülerse gözlerini belirterek bana doğru baktılar

Burak " Ben açlıktan dolayı halisülasyon mu görüyorum yoksa burada yüzlerce silah mı var "

"Galiba aynı halisülasyonu bende görüyorum " dedi Ege

"Of biz tam olarak neyin içine düştük, silahlı adamlardan kaçarken resmen içi silah dolu bir tıra bindik "

Onlarda tekrar yerlerine oturuken gözlerimi kapattım düşünmeye başladım yoksa daha kötü olacaktım iyi şeyler düşünmeye çalıştım  ,

Mesela babam yüzünden annem ölmeseydi ,
Babam iyi biri olsaydı beni sevseydi
Bizi sevseydi,

Gözümden bir damla yaş süzüldü,
Neden sevmemişti beni neden bir köşeye çöp gibi fırlatmıştı.
O kadar mı değersizdim gözünde.

Elim herzaman boynumda olan kolyeye gitti.
Üzerinde ALM yazıyordu.
Şans eseri bulduğum hiçbir zaman anlamını anlayamadığım o kolye ,

Teyzemlerin bu kolyeden haberleri yoktu nedense söyleyememiştim. Onlar görmesin diye genelde cebimde taşır diğer zamanlarda boynuma asardım ,
Kolyenin ucu çok ince bir kutu gibiydi kutunun bir anahtar yeri vardı ama ne yaptıysam açılmıyordu ,kutunun üzerinde ise kazınmış halde ALM yazıyordu.

Gözlerimi açmamla havanın biraz daha karardığını görmüştüm.

●●●●●

"Ne demek hiçbir yerde yok Ne demek!"

"Gerekirse yerin dibine gireceksiniz ama bana Yeğenimi bulacaksınız anladınmı " dedi ve olduğu yerde gidip gelmeye başladı

Ne yapacağını ne düşüneceğini bilmiyordu savaş Meleği kaybolmuştu.

"Savaş ne oldu birşeymi oldu kızıma birşey söyle "

"Bilmiyorum Gamze yok işte yok,
biz çıkıyoruz sen evde kal eğer buraya gelirse hemen haber ver "

Gamze çok korkmaya başladı ya birşey olsaydı kardeşinin emanetine biricik kızına gözlerinden yaşlar gelmeye başaldı.

Poyraz Gamzenin yanına gelip"Hayatım bak bizim şimdi gidip mavimizi bulmamız lazım söz veriyorum bulup getireceğim onu tamam mı lütfen sakin ol ve bizi bekle"

"Lütfen kızımı Bulmadan gelmeyin"dedi Gamze ağlarken

Savaş, Poyraz ve Barlas evden hızlıca çıktıktan sonra arabalarına bindiler hepsinin kafasında aynı endişe vardı

Savaş okulda olanları duyunca çıldaracak gibi oldu okulun kapısına korumalar bırakmıştı ve korumalarda Mavi ve arkadaşları okuldan kaçtıkları zamanı bulup markete gitmişlerdi .

Poyraz korkuyordu,  Gece Mavi onun kızı gibiydi hep kendi kızı gibi koruyup ,sevdi ama bu sefer koyamadığını için bir yandanda kendine kızdı .
Bu aralar işlerine çok yoğun olduğu için Gece Maviyle ilgilenmeyi aksatmıştı.

3'lü arabalardan inip hemen okulun bahçesine girdiler sormaları gereken bir hesap vardı.

İçeri girerken Ege ve Ecenin babası Yaman Akar ve Burağın babası Dinçer Kaya'da girdi.

Savaş korumalara
"Bu okulun sahibi nerde"

"Odasında efendim"
Hepsi Hızlıca Karanın odasına doğru ilerledi.

Ayaz Karan arabasının tekerini patlatıp kaçan çocukları görmemişti . En sevmediği şeyler arasında yer alan şey yaramaz çocuktu
Korumalarının çocukları kaybettiğini duyunca sinirlendi aslında araba önemli değildi istese yüzlercesini alırdı sinirlenmesinin sebebi kim bunu yapmaya cesaret edebilirdi veya o çocuklar düşmanlarının tuttuğu çocuklar olabilirdi çünkü defalarca olmuştu böyle olaylar ama sonradan öğrendi onların bu okuldan olduğunu.

Koruma Ayaz Karanın odasına gelip
"Efendim çocukların velileri geldiler içeriye alalım mı "

"Gelsinler"

Ayaz biraz sonra odaya girecekleri kişileri tanıyordu aslında

Savaş,Barlas,Poyraz,Yaman ve Dinçer

sırayla ve sinirle içeriye girdiler ama girmeleri hepsine şok etkisi yarattı hem
Ayaz Karana hem karşısında duran 5 sinirli adama..

●●●●●
Bölüm düzenlendi *

•Bölüm nasıldı?

Kelebekli Günler 🖤🦋