BİR FELAKETİN PORTRESİ

9. Bölüm: GÖZYAŞI KUMPANYASI

Herkese Selam!🤍

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın lütfen.

Buyurun, bölüm sizindir.🎨🌷

9. Bölüm: GÖZYAŞI KUMPANYASI

*Erkin Koray- Seni Her Gördüğümde*

*Semiha Yankı- Seninle Bir Dakika*

Engin, gözleri ve söyledikleri aniden önemini yitirdi.

Hızla Rana'ya doğru yüzmeye başladım, bir eli saçlarındaydı. Olduğu yerde tepinirken hem göğüslerini örtmeye çalışıyor, hem de birbirine dolanmış saç tellerini çözmeye uğraşıyordu.

"Orospu," diye bağırmaya devam etti Sevtap, "sen bir yılansın!"

"Sus," dedim öfkeyle. Üzerime baktım ama elbisemi çıkartıp Rana'ya versem ben çıplak kalacaktım. Ama Rana o kadar utanmış ve üzgün görünüyordu ki, bir an için sutyenle kalmayı göze aldım ve elbisemin askılarını omzumdan aşağı doğru sıyırdım.

"Ne yapıyorsun," diye sordu Rana şaşkınlıkla, Sevtap hala bağırdığı için cılız sesini duymam zor olmuştu.

"Sana vereceğim elbisemi," dedim yakamdaki düğmeleri de çözerek.

"Saçmalama!" Bileklerimi tuttu. "Çıplak mı kalacaksın?"

"Umurumda değil." O benim kız kardeşimdi. Küçük düşmüştü, canı yanıyordu ve hata dahi yapmış olsa o benim kız kardeşimdi, biz onunla beraber büyümüştük. Ayrı anne babalara sahip olmamızın benim için hiçbir önemi yoktu. "Çamaşırım var." Sevtap havuza atarken Rana'nın çamaşırının kopçalarını da kopartmıştı, giyilecek gibi değildi.

Reyhan panikle havuz başına doğru geldi ve eğilerek, "Ne yapıyorsun," diye bağırdı Rana gibi şaşkınlıkla, "soyunma sakın!"

Etraftaki uğultu yükseldi, meraklı bakışlardaki arzuyu fark etmem uzun sürmedi. İnsanlar büyük bir kargaşanın ortasında bile arzularını tatmin etmeyi düşünebilecek kadar aşağılık varlıklardır, bunu hiç unutmamak gerek.

Kıyıda toplanan erkekler, bir kadının boğulmasını izlerken onun çaresizliğini, yalnızlığını görmekten, hatta bedenini izlemekten zevk alırlar çünkü kadınların onlara ihtiyaç duymadığı bir dünyada nefes almak onlara cehennemi anımsatır. Her zaman erkeklerin güçlü olduğunu söylerler, oysa onlar kendilerine muhtaç kalan biri olmadan yaşayamayacak kadar acizdirler. Belki de kadınların özgür kalmasından korkmalarının en önemli sebebi de budur.

Rana ve ardından soyunacak olan kız kardeşinin onlara yaşatacağı görsel şölen iştahlarını kabartmış gibi bize daha fazla yaklaştılar.

"Kapıları kapatın," diye bağırdım öfkeyle, "bu evden kimse çıkmayacak!"

Reyhan hızla sinir krizi geçiren Sevtap'a baktı ve sonra da evin içine doğru koştu, kapıyı halledeceğini anladığımda Sevtap hala, "Yılan," diyerek ağlıyordu.

O sırada uzun bir el yakamdaki düğmeleri çözen parmakları sıkıca kavramıştı, başımı çeviremedim çünkü elin sahibinin kim olduğunu biliyordum.

"Bırak," dedi Engin yumuşak bir sesle, bana doğru yaklaşmıştı.

Bu defa başımı kaldırınca göz göze geldik, siyah gözlerinde derin, anlamlı ve duygulu bir şeyler vardı.

"Kız kardeşimin çamaşırı yok," dedim öfkeyle.

"Tamam," dedi Engin yine beni onaylayarak, "sen bırak." Ardından bileğimdeki ellerini çekip kendi gömleğinin düğmelerini açmaya başladı ve hızla gömlekten sıyrıldı. Geniş, parlak ve bembeyaz omuzları, bir heykel gibi şekilli ve pürüzsüz duran göğsüyle havuzun içinde ıslak bir tablo gibi ışıldamaya başladı bedeni.