Kutsanmış Varis ( 1 ~ 2 )

SAKLI GEEÇEKLER 2

BERRAK'IN AĞZINDAN..

Hiç kimsenin haberi olmadan gecenin köründe bahçeye çıktım. Son zamanlar o kadar dengesiz hallerim vardı ki sürekli gördüğüm farklı rüyalar beni hep ikileme düşürmüştü. Artık bir sır saklandığını biliyordum buna emindim ve öğrenmemin tek yolu Tiamat'tan geçiyordu. Bir süre çimlere uzandım ve gökyüzündeki yıldızları seyrettim. Gerçek benliğimi bulduğumda ne olacaktı bunu çok merak ediyordum. Ya ben o kehanetteki kişi isem diye düşündüm. Beynim düşüncelerden allak bullaktı ve yine istemsizce yerimden kalkıp Karanlık Orman'a girdim. İçimde sürekli bir boşluk vardı ve bu sadece Tiamat'ın yanında doluyordu. Çok geçmeden mağaraya girdim. Ve adımlamaya başladım. Tiamat ise tam kaşımda ayakta o kadar asil bir şekilde duruyordu ki gözlerimi üstünden çekemiyordum. Tatlı ejderhacığa bir ömür bakabilirmişim gibi hissediyordum. O ise sadece suratıma bakıyordu. Herhalde halim baya bir kötüydü. Hiçbirşey demeden yavaş adımlarla ona ilerledim o ise sadece gözlerini bana sabitlemişti. Yanına vardığımda ise yere oturdum ayakkalarının dibine. Kafamı ise ayağına koydum ve gözlerimi kapattım. Bir süre sessiz kaldıktan sonra söze girdim ;

" Bu sefer de niye buraya bu kadar erken geldiğimi merak ettin biliyorum hatta rahatsızda oldun benden. Ama elimde değil istemeden de olsa kendimi senin yanında bulmak istiyorum ve ayaklarım sana getirdi yine beni. Ben aslında kendimden korkmaya başlamaktan korkuyorum biliyor musun? Gerçek benliğime kavuştuktan sonra nasıl biri olacağımı , çevremdeki insanların bana ne derece yalan söylediğini ya da ihanetleri bunları öğrendikten sonra nasıl davranacağımı ya da nasıl birine dönüşeceğimi bilmiyorum. Bilinmemezlikten hep korkmuşumdur. Aslında hiç kötü biri değilim sadece karşımdaki insanlara hakettiği gibi davranıyorum. Zamanla insanlığımız o kadar köreliyor ki menfaatlari ve çıkarları uğruna en pislik şeyleri yapıyorlar. İçimde andlandıramadığım bir soğukluk var ama nedenini bilmiyorum birşey sürekli benim yakama yapışıyor sanki ona boyun eğmemi istiyor gibi. Zifiri bir sonsuz karanlıkta boğuluyorum. Onca saf ya da salak gibi görünmekten sıkıldım. Karşımdakiler beni aptal sanıyorlar ki sansınlarda bu onların dezavantajı olur. Karanlık ya beni yutarsa ya ben hiçliğe kapılıp felaket getirirsem? Herkes benden umutlu gibi ama en çok ağır basan duyguları ise korku bunu hissedebiliyorum. Yalandan nefret eden ben eğer ihanet varsa işin içinde nasıl bir karaktere bürünürüm? Aslında Taimat herşeyi boşverelim bence. Çünkü herkes çıkarları uğruna beni yanında isteyecek iyilik ve kötülük. Peki ya iyilerin iyi değilde kötülerin de kötü olmadığı kesin ise ne olacak? Aslında ölsem bunların hepsi son bulacak demi? Ama ölmekten bile korkuyorum ama korkmam ölecek olmam değil. Sahte bir kimlikle yok olmaktan korkuyorum. Aslında bana bağlanmamakta haklısın. Şöyle bir düşününce bende senin yerinde olsam senim gibi davranırdım. Evrenin yaratılışından beri varsın milyonlarca insan gördün ne hallere geldiğini gördün onalrı da geçtim karşında küçük aciz bir kız çocuğu var insan soyundan gelen. Nu aciz kıza beş tane farklı güç verilmiş daha anne rahmindeyken ondan izinsiz. Tehlikeli biri yapmış beni. Bu küçük aciz kızsa aotalın önde gideni. Kendi gücünü bilse de bir diğer yarısı saf karanlıkla dolu. Her an kötülüğe geçecek gibi sanki. O yüzden sana hak veriyorum Taimat bana bağlanma gerçekten gözünün önünde eriyip gideceğimi bile bilsen sakın bana bağlanma. İstemeden de olsa karanlık tarafa geçersem evrene kaos gelir. Ben sadece benliğimi öğreneyim bana yeter "

Demem ile gözümden usulca akan yaşları sildim. Ne ara aktığını bilmeden. Ve gözlerimi kapattım azıcık huzura..

YAZAR'IN AĞZINDAN..

Taimat karşısında genn kızı görünce ayakta öylece kıza baktı. Haline baktı , yüzüne baktı. Dünkü kız gitmiş adeta yerine bambaşka bir kız geldiğini gördü. Bir süre sonra karşısında dikilen kız yavaşça kendisine doğru gelmesini seyretti. Önündeki küçük kız çocuğu yere oturup kafasını bacaklarına dayayıp gözünü kapatması ile Taimat azıcık gerildi. Tam birşey diyeceği sıra ise kızın sözleri ile öyle durdu ve sadece onu dinledi. Kızın sözleri bitene kadar sessizce dinledi , dinledi, dinledi. Ta ki ağlayarak uyuyana kadar. Taimat ise yorum yapamayacak kadar şaşırmıştı. Bu küçük kızın anlattıkları ruhuyla aynıydı. Küçük olmasına rağmen neden onu seçmek istemediğini bir bir ona anlatmıştı. Küçük kızın sözlerini sürekli kafasında düşündü Taimat. Gözleri doldu, hüzünlendi, ağlamak istedi. Nun acılarını hissetti, ruhunun parçalanışını, üzülüşünü herşeyi.. Evet insanoğlu nankördü onun gibi bir kadım varlığın gücünü haketmiyordu. Hele ki ilk akrşısında gördüğü zaman ki bu kız çocuğu iyice onun sinirini bozmuştu. İkilimde kalması yetmiyormuş gibi bugünde küçük kızın sözlerinden sonra adeta tek bir yola sevk ettirmişti. Yavaşça oda yere uzandı ve genç kıza bakarak gözleirni kapattı. İlk defa bu kadar huzurlu olduğu gerçeğini kabullenerek. Farketmişti artık Taimat bu kıza bağlanışını. Bu kız nankör biri olamazdı. O kadar iyilik doluydu ki ama aynı zamanda da çetin bir kız çocuğuydu. Onu izlemekten vazgeçmişti ve benliğine kavuşacağı sırada bağı da yapacaktı. Pişman olsa bile umrunda değildi artık Taimat'ın nasılsa asırlardır yaşamıştı bu saatten sonra ölse de pek bir anlam ifade etmezdi. Ama bu küçük kız çocuğunun ona farklılar getireceğine emindi. Gözlerini ne kadar öyle kapalı tuttu bilmedi Taimat ama düşüncelerinden artık kurtulup gözlerini açtı. Kıpırdanması ile genç kızda kıpırdanıp gözlerini açtı. İlk defa suratında tebessüm ile gözlerini karşıdaki tatlı ejdere dikti ve ona içinden çok kez teşekkür etti. Taimat karşısındaki kızın olumluluğuna hayran kalmıştı ve çok geçmeden ritüele başlamak için hareketlendi ama bağı kuracağını söylemeyecekti. En azından bir süre... Genç kız da olayı anlamış gibi biraz ejderden uzaklaşıp tam karşısında durdu ve gözlerini kapattı. Kadim ejderha ise kararlı bir şekilde karşısındaki küçük kıza alevini gönderdi. Eğer dayanırsa onu hakettiğini belirtmiş olacaktı. Genç kız ise çok derin acılar çekiyordu. Ama dayanmalıydı, dayanmak zorundaydı!