🍓Ichigo🍓(Zawgyi)
စိမ္းစိမ္းစိုစို႐ွိလွေသာအိမ္ဝန္းေလးက ကုန္းကမူေလးထက္တြင္ယခင္ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ဆယ္ခန္႔ကအတုိင္းေနခ်င့္စဖြယ္ မူမပ်က္ေပ.....
!ဇင္ေႏြး!
ဇနီးသည္၏နာမည္ကိုစိတ္တြင္းေရရြတ္လိုက္မိရင္း ယခင္က အိမ္ေအာက္ထပ္ျပတင္းေပါက္ေနရာေလးမွၾကည့္လ်ွင္ျမင္ရတတ္သည့္ သူမ၏စက္ခ်ဳပ္ေနပံုေလးကိုျမင္ေယာင္ၿပီး စိတ္တြင္းနင့္နင့္နဲနဲျဖစ္သြားမိေလသည္
"ေမာင္...ဆင္းေတာ့ေလ"
"အင္း..."
လူ႐ွိေနမည္ဟုပင္မထင္မွတ္ရေလသည့္ တိတ္ဆိတ္မႈႏွင့္ အိမ္ကေလးကႀကိဳေနမည့္သူေတာ့မ႐ွိ
ကားဟြန္းကိုၾကာၾကာႏွိပ္လိုက္မိၿပီး ကားေပၚမွဆင္းလိုက္မိသည့္ ဦးစိုင္းေခးလကာၤ အနား၌ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ကလွပေက်ာ့႐ွင္းေနလ်က္
ကားသံေၾကာင့္ က်လက္စမ်က္ရည္ကိုသုတ္ၿပီး အိမ္ျပင္ထြက္ၾကည့္လိုက္မိသည္က ေမ်ွာ္လင့္ေနသူေရာက္လာသည္ေတာ့မဟုတ္.....
တပတ္တာမ်ွၾကာျမင့္ခဲ့ေသာကာလအတြင္းအ႐ူးတစ္ေယာက္လို ခ်စ္သူကိုေမ်ွာ္ေနသည္က မိန္းမဆန္ေနသေလာပင္မသိေတာ့
အသားလတ္လတ္လူႀကီးတစ္ေယာက္ကိုဦးစြာေတြ႔ရၿပီးနေဘးတြင္လည္း အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္
"သားက ဇင္ေႏြးရဲ႕သားေလးလား လူေလး"
စိုင္းဇက္ယာေခါင္းကိုၿငိမ့္ျပ၍ ထိုလူႀကီးေတြ႐ွိရာကပ္သြားလိုက္ၿပီး
"ဘာကိစၥ႐ွိလို႔လဲဗ်"
"အန္ကယ္က ဦးစိုင္းေခးလကာၤပါ"
စိုင္းဇက္ယာတစ္ေယာက္မ်က္ခံုးတို႔ေကြးၫြတ္သြားမိသည္အထိ မ်က္ေမွာင္ကုတ္သြားမိကာ ေတြေဝသြားမိၿပီး
ေျပာစရာစကားတို႔ကလံုးဝကိုေပ်ာက္ကြယ္သြားရေလသည္....
"ဗ်ာ"
"ေဖေဖေလသား"
"ဟင္....."
"သားႀကီးေမ မႏြဲ႔တို႔ေရာ႐ွိၾကလား"
"ဟို...ႀကီးေမက သူ႔အိမ္မွာ႐ွိမွာပါ
က်ေနာ္လိုက္ပို႔ေပးပါမယ္..."
"သား"
ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ဆယ္ခန္႔မၾကားဖူးခဲ့ေသာ ထိုအသံတစ္ခုက အမ်ိဳးအမည္မသိခံစားခ်က္ကိုစီးဝင္ေစၿပီး သူ႔ကိုခံရလည္းခက္ေစလွသည္...
ထိုလူႀကီးကိုသာေၾကာင္ေငး၍ၾကည့္ေနမိေလၿပီး သူေခါင္းယမ္းျပမိ၍
"အိမ္ထဲဝင္ထိုင္ၾကပါအံုးဗ်
က်ေနာ္ ႀကီးေမကိုသြားေခၚေပးပ့မယ္"
