🍓Ichigo🍓(Zawgyi)
"အားဟင့္ ကယ္ပါအံုး"
"ဘာလဲ ဘာလဲ ဂိုဂို"
"ဟင့္ မားဆီကဖုန္း ကိုင္ရဲဘူး"
"ကိုင္လိုက္ ဂိုဂိုဘာမွမျဖစ္ဘူး"
"ငါေၾကာက္တယ္ေနာ"
"ကဲငါ့ကိုယံုစမ္းပါ ကိုင္လိုက္"
ရာရာကေျချမန္လက္ျမန္မို႔ ဖုန္းကိုကိုင္လိုက္ေလေတာ့ Chigo မ်က္ႏွာမဲ့မဲ့ကေလးႏွင့္ဖုန္းကိုေျဖေနပံုက ရယ္ခ်င္စဖြယ္
"သားအခုေကာ္ဖီဆိုင္မွာ႐ွိေသးတာလား သား"
"ဟုတ္မား"
"မားဖို႔ လက္ဖက္စိမ္းလက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္ဝယ္ခဲ့ေပးအံုး"
"ဟုတ္ ဟုတ္မား မားအခုအိမ္မွာလားဟင္"
"ဟုတ္တယ္ေလ သားရဲ႕
မားအခုပဲအိမ္ထဲေရာက္တယ္ သားမ႐ွိလို႔ ဖုန္းဆက္ၾကည့္တာ"
"ဟုတ္ မား...ဟိုဝယ္ခဲ့မယ္ေနာ္
ဘာမွာအံုးမလဲဟင္"
"မမွာဘူး မမွာဘူး "
"ဟုတ္ အာ့ဆိုျပန္ခဲ့ေတာ့မယ္ေနာ္"
"ေအးေအး သား"
ေဒၚေဟမာဖုန္းခ်သြားေလေတာ့ ichigoစားပြဲကိုတဘုန္းဘုန္းထု၍ ေခါင္းအေမာ့သားႏွင့္ေအာ္ေလသည္ေၾကာင့္ ရာရာသူ႔ကိုၾကည့္၍ အူတက္ရေလေတာ့သည္
"အီဟင့္ ကိုကို႔"
"ဂိုဂိုဘယ္လိုလုပ္မလဲ"
"ဟင့္ မားဆီအရင္ျပန္မွျဖစ္မွာေပါ့"
"အဲ့တာေကာင္းမယ္ထင္တယ္ စီးခ်င္း
ဂိုဂိုမင္းရဲ႕မားကိုအမွန္တုိင္းဝန္ခံလိုက္ပ့လား
သူလက္မခံရင္ ဒီတစ္ခါအတည္ခိုးရာလိုက္ေတာ့"
"ငါ့ကိုကိုနဲ႔ေဝးရရင္ ငါေသမွာေနာ ဟင့္ဟင့္ အဟင့္ေၾကာက္တယ္ျပန္ရဲဘူး"
"ငါတုိ႔လိုက္ပို႔မယ္"
စီးခ်င္းက Chigo၏ ေက်ာေလးပြတ္သပ္၍ ေခ်ာ့ဟန္ျပဳကာ ေခြၽးသိပ္စကားဆိုေလ၏
ထို႔ေနာက္ အကိုႀကီး၏အသည္းႏွလံုးကို မိမိတို႔သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ အိမ္သို႔ျပန္လိုက္ပို႔ေပးေလေတာ့သည္
တစ္လမ္းလံုးနားဝင္ေအာင္နားခ်၍ မေၾကာက္ရန္သာေျပာေပးေနရေသာ္လည္း ကားေနာက္ခန္းမွ ဆရာသမားမ်က္ႏွာေလးက ဇီးရြက္ေလးေလာက္႐ွိေတာ့ေလသည္
ထင္ရာလုပ္ၿပီးေၾကာက္တတ္ေနပံုက အသည္းယားစဖြယ္အတိျဖင့္ ဂိုဂို
🍓🍓🍓🍓🍓🍓🍓
သားျဖစ္သူ၏ ေဖ်ာ့ေတာ့ေသာပံုစံေၾကာင့္ ေဒၚေဟမာရင္ထဲထိတ္ေနမိေလသည္
မိမိႏွစ္ညအိပ္ခရီးေလးထြက္မိသည့္ေနာက္ သားျဖစ္သူကထိုသို႔သနားစဖြယ္ေလးျဖစ္ေန၍ အေတာ္ေလးစိုးရိမ္သြားမိေလသည္
"သား....သားေလး သားဘာျဖစ္တာလဲသား"
