HARD AND RUTHLESS

Chapter 18

Sorry natagalan. HuHuHu. Nawalan ako ng inspiration magsulat 😌😔

....

NAGING BUSY ako sa trabaho. Kahit hindi ko nakikita araw-araw si Fidel ay hindi ako nagpaapekto. Minsan nagte-rext siya sa akin, pero swerte ko nalang kapag nakadalawang text siya sa isang araw.

I was so tired physically and emotionally. I don't know what to do anymore to our relationship, the only thing I know was to be tough for us. Kung ano man ang mangyayari sa susunod na araw ay kailangan kong ihanda ang sarili ko.

I wanted to be ready for what I feared to happen. Ayaw ko mang maging negatibo ay hindi ko alam ang mangyayari sa susunod na araw, baka magulat nalang ako paggising ko wala na pala kami.

I have to prepare myself for the worse. Minsan nga kapag nagkakausap kami ni Pinky at ng kapatid ko ay iniiwasan nilang mabanggit ang pangalan ni Fidel. Alam kong may alam sila. Alam kong may nalalaman sila at ayaw nila itong sabihin sa akin.

Nasa labas na ako ngayon at pauwi na sana. Hindi ako nagdala ng sasakyan ngayon dahil may pinuntahan sina Pinky at Craige. I was just staring at the city light, lonely and lost. Papara na sana ako sa taxi nang may humablot sa akin at tumama ako sa dibdib nito. Sa init at higpit ng yakap nito ay biglang nangilid ang luha ko, at huli na nang malaman kong umiyak na pala ako sa dibdib nito.

"I miss you, Love." Punong puno ng pangungulila ang kanyang boses habang nakasiksik ang kanyang mukha sa leeg ko. "I'm sorry kung ngayon lang ako."

Kumirot ang puso ko. Gusto ko siyang sumbatan ngunit diko ginawa. Alam kong nahihirapan din siya sa sitwasyon namin kaya hindi ko na dadagdagan ang problema niya. He have a problem to deal with, I don't want to be a burden on his back.

"It's ok." Mahina at pabulong kong tugon. Mas lalong humigpit ang pagkakayakap niya sa akin.

"Pagalitan mo ako, please... Sumbatan mo ako." Tila nagsusumamong aniya. I shook my head multiple times. Ayaw kong gawin 'yon dahil alam kong may reason kung bakit kami nagkakaganito. Hihintayin kong sabihin niya sa akin ang lahat. I will wait until he open it to me. "Goddamn it! I really miss you, Love. I miss you voice and smell... I miss everything about you."

"I love you, Fidel." I outburst, sobbing. Kumalas siya ng yakap at sinapo ang magkabila kong pisnge.

"I love you too, Faye." He smiled. Kitang kita ko ang sakit na umukit sa mga mata niya. Alam kong nahihirapan siya... Hindi niya man sabihin sa akin ay nababasa ko iyon sa mga mata niya. "Mahal na mahal kita." He claimed my lips with passion. It was a soft kiss, most likely a feathering one.

Dahil sa halik niya ay tila nawala ako sa katinoan. I respond on his kisses and he was lapping my lower lips, like a candy he loves to suck. Naglakbay ang mainit na sensasyon sa aking katawan at ramdam na ramdam ko ang kasabikan sa bawat hagod ng palad niya sa bawat parte ng balat ko. Bawat dampi ng kanyang labi ay mas lalo akong nawawala sa sarili.

"Fuck! I can't get enough of your lips, Love. Masyado kong na-miss ang mga labi mo." Malambing niyang ani at pinaglapit ang mga noo namin. Nakaawang parin ang labi ko habang nakatingin sa kanya. "Let's eat dinner together?"

I smiled. Kahit sa simpleng bagay na 'yon ay nawala ang pangungulila ko sa kanya. Namumungay ang kanyang mata habang hinaplos ang aking pisnge. Para akong hinihili dahil sa sobrang sarap no'n sa pakiramdam.