HARD AND RUTHLESS

CHAPTER 26

"Do you want to grab a dinner with me?" Tanong sa akin ni Fidel habang nasabyahe kami kaya napalingon ako sa banda niya. Seryoso lang siya habang nagmamaneho, akala ko mantri-trip na naman siya kaya muli kong binalik ang aking tingin sa harap.

Why so sudden? If only he offer me a break for his bullshit instead of inviting me over dinner, probably I would gladly accept it. But dinner? A big NO!

"No thanks. Sa bahay nalang ako." Diritsu kong tugon. Bakit pa ba siya nagtatanong e obvious naman na hindi ako kakain na kasama siya.

Anong akala niya, ok kami? I can't just act like nothing happened between us when we're outside the company or it's pass working hours na. Hindi ko kayang makipag-plastikan sa kanya 24/7. Kahit pa siguro may OT fee 'yan hinding hindi ko kakayanin.

"Really, we can drop in the nearby restaurant if you want?" Muli niyang tanong habang nasa daan parin ang kanyang tingin. Kumunot nalang ang aking noo at inirapan siya.

Ayaw ko nga diba? Siguro naman ay narinig niya nang maayos ang sagot ko? Hindi naman siguro siya bingi, diba?

"Seriously, I don't like the idea of having dinner with you." Frankly, I said to him with conviction. "Huwag mo nang ipilit."

His brow are twitching in annoyance. Nagawa niya pang tumawa nang mahina para itago ang kanyang inis ngunit huli na siya dahil nakita ko na ang reaksyon niya.

"In your dream, Freya. I was just being considerate, you know? Baka kasi kung anong masasamang salita na naman ang ipagsasabi mo sa likod ko." Nang-iinis niyang sabi ngunit halata naman sa kanya na disappointed siya sa sagot ko dahil sa sobrang higpit nang pagkakahawak niya sa manubela ng sasakyan.

"Oh, really? Thanks God I just misunderstood you, Sir. I was kinda sad baka kasi nag-assume ka, naging masama pa ako dahil ni reject ko ang offer mo. Anyways, thank you for being considerate, Mr. Sandoval." I chuckled. Akala niya siguro magpapatalo ako sa kanya, ah? In his dream kamo!

"Don't make me laugh." Sumulyap siya sa akin at pilit na ngumiti. Honestly, mukha na siyang puputok sa sobrang inis. Gusto ko nalang tumawa nang malakas dahil sa emotion na makikita sa mukha niya. He's trying to be playful even though it's very obvious that he's losing his composure. "Ang haba naman nang buhok mo."

"Is that a compliment?" Mas lalo pa akong ngumiti sa kanya para lalo siyang mainis. "Thank you, Sir. I feel sorry for you dahil hindi kasing haba ng buhok ko ang buhok mo."

"Pardon?" I think I hit the spot. Matalim niya akong binalingan nang tingin dahil sa sinabi ko.

"Wala po." I smirked. Umigting ang kanyang panga kaya alam kong wala na talaga siya sa mood. "I just want to say thank you in advance for giving me a ride."

Hindi siya umimik at nagpatuloy lang sa pagmamaneho. "Are you perhaps mad at me, Sir?" Ngumiti pa ako nang malaki sa kanya. It's my turn para mag payback sa kanya. Nakailan ba naman siya sa akin kanina, ayan tuloy ang bilis nang karma niya.

Nagulat ako nang bigla siyang humito sa pagmamaneho at binalingan ako nang seryosong tingin. I can sense his foul mood all around him. Galit na ata talaga siya. Gusto nang manakit.

"Nandito na tayo, pwede kanang bumaba." Seryosong aniya. Lumingon ako sa labas at tama nga siya, nasa harap na pala kami nang bahay. Hindi ko man lang namalayan. Ang sarap niya kasing asarin e.

Binuksan ko ang pinto at muli siyang tinignan. Ngayon ay nagkakatitigan na kami mata sa mata. He was trying to act cool pero halata talaga sa mata niya na naiinis siya sa akin kaya hindi ko maiwasang matuwa pa lalo.

"Sorry hindi ko namalayan, ang sarap mo kasing asarin e. Anyways, thank you for giving me a free ride, Sir!" Natatawa kong tugon sa kanya at mabilis na lumabas nang sasakyan niya at sinirado ito. "Drive safely." I yell at him and run towards the gate.