Parmağı olmayan bir kızın parmaklarını gizleme çabaları ve bu durumu bir sırmış gibi saklaması... Bir gece aniden gelen ve ailesinden başka kimsenin bilmediği olmayan parmağını bilen birisi.
**********
054***: Ben sanırım aşık oldum,
054***: Parmaks...
Sukha: Ya seni özgüvenli yapmak istememeli miydim acaba?
Sukha: Ben daha okula gittiğinde seni görenlerden sakınmak istiyorum,
Sukha: Sen gelmiş bana İnstagram açacağım diyorsun
Sukha: Bakorası çakallarla dolu kızım
Sukha: Mesaj kutunu daha susturamazsın.
Sukha: Sen gel beni dinle, açma instagram minstagram.
Sukha: Bana her gün fotoğraflarını at, ben sana like atamasam bile kalp atarım.
Sukha: Bak zaten iki gündür sosyal medyaya girip sürekli ismini aratıyorum
Sukha: Bir halt çıkmıyor
Sukha: Bari ismini söyle de burada kendimizi fazlalık hissetmeyelim demi?
Görüldü I
Sukha: Hem iki gündür ne bu görüldüler?
Sukha: Okuyup okuyup çıkıyorsun
Sukha: Darılıyorum ama
Sukha: Bak şimdi, eğer instagram açıp gönderi paylaştıysan nokta at, paylaşmadıysan virgül.
Siz: . (21.08)
Sukha: Parmaksız, (21.10)
Sukha: BENİ ORAYA GETİTTİRME
Sukha: Bari kullanıcı adını paylaş
Onun bu hallerini keyifle izliyordum. Ya da okuyordum, her neyse.
Dediği gibi iki gündür mesajlarına yanıt vermeden sadece görüldü atıyordum. Az önce attığı mesajdan sonra nokta atmadan duramamıştım.
Gerçekten bir hesap açmıştım ve ilk fotoğrafımı da atmıştım. Şimdiden yüz onlarda takipçim vardı. Hepsi okuldan ve tanımadığım kişilerdendi. Hesap adımı hiç düşünmemiştim, direk aklıma gelen sukha kelimesini koymuştum. Bu yüzden beni bulamıyordu.
Okuldakilerin karşısına ise büyük ihtimal ortak takipçilerden çıkmıştı. Ve beni bulamaması büyük ihtimal ya okuldan olmadığından, ya da ortak takipçimiz olmadığındandı.
Onu merak ediyordum. Onunla ilgili aklımda olan soru işaretlerini yüz yüzeyken o gidersin istiyordum. Fakat onu bulmak çok zaman alacak gibiydi, ya kendini ele verecekti ya da direk karşıma çıkıp 'işte sana yazan yiğit benim!' diyecekti. Tamam yiğidi boş verin siz.
"Bugün temizlik yaptığım evde telefonumla cüzdanımı unutmuşum, gidip alır mısın?" Dudaklarımı birbirine bastırıp başımla onayladım. Evin adresini verdi. "Hızlı git gel, ev biraz uzak. Dikkatli ol."
Üvey annem bile olsa her seferinde bir yere gideceğimde bana öğüt veriyordu dikkatli olmam konusunda.
Sol elime siyah deri eldivenimi takıp çantamı aldım. Çantama telefonumu koyup üstüme omuzları açık kırmızı çiçekli ayrıntıları olan beyaz bir üst ve altıma da siyah pantolon giydim. Saçlarımı elimle tarayıp düzelttim. Bildirim geldiğini görünce çantamdan telefonumu çıkarıp antreye gidip ayakkabılarımı giyip dışarı çıktım.
Sukha: Selam bebek, ben kelebek.
Sukha: Bir fotoğraf atta seni görek.
Yazdıklarına gülüp sadece gözlerimin ve burnumun göründüğü bir fotoğraf çekip attım.
Siz:
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sukha: Birde instagram açıyor ya.
Sukha: Şu gözlerin güzelliğini yakından ben bile göremiyorum, millet iki tıklamayla istediği kadar seyrediyor seni.
Sukha: Haksızlığın alası bu ama.
Sukha: Her neyse, çok güzelsin.
Sukha: Bu arada fotoğraf atıp mesaj atmamak ne derece bir değişiklik?
Siz: Yoldayım.
Sukha: Yolda olmazsan zaten hemen yazardın (!)
Sukha: Nereye gidiyorsun?
Siz: Annem beni bir yere gönderdi, telefonunu unutmuş.
Ona üvey annem olduğunu belirtmemiştim, bunu bileceğini zannetmiyordum zaten. Bu olay ben çok küçükken yaşanmıştı, beni o kadar uzun süredir tanımadığına emindim.
Fakat her zamanki gibi yanıldım.
Sukha: Üvey annem diyecektin her halde parmaksız?
Siz: Bilmediğin ne var senin ya?
Siz: Ne zamandır tanıyon lan beni?
Eve geldiğimi fark edince gözlerimi kısıp inceledim. İki katlı dublex bir evdi. Hayranlıkla evi bir süre inceledikten sonra bahçe kapısından içeri girip kapıyı çaldım. Tekrardan telefonumu açıp yazmaya başladım.
Siz: Dur bunu şimdi tartışmayacağız, eve geldim.
Siz: Yeşil gözlü parmaksızın anonim beyi, biraz sonra görüşürüz.
Yüzümdeki büyük gülümsemeyle mesajı attığım sırada kapı açıldı. Karşımda gördüğüm Şeyma ve merdivenlerden büyük bir gülümsemeyle elinde telefon tutan Yekta...
