Aden ~texting

~13

🌸

Kolumdan çekilmemle Barın'ı görmem bir oldu. Anlaşılan Atahan'la olan konuşmamdan bir tane de kardeşimle yapmalıydım.

Masadakilerin dikkati bize dönünce, Barın'ı diğerleriyle de tanıştırma sorumluluğu hissettim. Özellikle de dikkatli bir şekilde bize bakan Aras'la.

"Evet arkadaşlar, Barın'ı tanıyorsunuzdur. Kendisi ikizim olur. " Alin, Atahan ve Bora dışındakilerin şaşkın bir şekilde bize baktığını fark edebiliyordum.

Barın pek bizim arkadaş grubumuzla samimi olmadığı ve benimle de okul içerisinde pek yan yana görünmediği için ikiz olduğumuzu bilen çok az kişi vardı.

Barın hepsiyle ayak üstü selamlaşıp, bana dönerek :
"Acil konuşmamız gerek, biraz gelir misin?" Diyerek beni bizimkilerden uzağa çekmişti.

Onların bizi duyamayacağı bir uzaklıkta durunca Barın nihayet ağzındaki baklayi çıkardı.

"Ebru ile arkadaş mısınız?" Bu soru karşısında büyük bir aydınlanma yaşayarak ikizimin sıkıntısının gönül meseleri yüzünden olduğunu anladım.

Dudaklarımdan kacan ufak çaplı ama dikkat çekici bir kahkahanın kaçmasına engel olamadım. Bizimkilerin bu tarafa merak eder gözlerle baktığını fark edince Alin'le göz göze geldik ve sonra anlatırım der gibi göz kırpınca beni anlayarak onayladı.

Yanımda sinirle bana bakan ikizime dönerek "öyleyiz ya da değiliz, bu seni ne kadar ilgilendirir canım kardeşim?" Diyerek Barın'ı biraz kudurtmayı seçtim.

Kıvransındı birazcık, annem ve babam onu ne kadar merak etmişti, böyle bir durumu saklamaması gerekirdi. Onunla dalga geçecek ya da karşı çıkacak bir aile değildik.

Aksine ona her konuda destek olurduk. Annem de babam da ve tabi ki bende.

"Kızım sinirlendirmesene işte, söyle insan gibi, yardımına ihtiyacım var."

Barın'ın benden yardım isteyecek kadar Ebru'dan hoşlanabileceğini tahmin etmemiştim.

Ebru hoş güzel bir kızdı. Benden bir kaç santim uzun sarışın ela gözlü çok hoş biriydi.

Kardeşimin hoşlanmasına şaşmamak gerekirdi, okuldaki çoğu erkek şansını denedi ama hiçbirine yüz vermedi.

Barın'ın da korktuğu ve çekindiği kısım bu olsa gerekti yoksa ikizim çekingen bir tip asla değildi. Aksine cesur ve atılgandı.

"Arkadaşız tabi ki, iyi-hoş kızdır Ebru, hayırdır, sen neden sordun bunu peki?"

"Ben Ebru'dan hoşlanıyorum, tahmin etmişsindir zaten, ama malum kendisi pek insan sevmiyor. Bu durum da benim biraz gözümü korkutuyor. O yüzden canım kardeşim sen biricik ikizine yardım ediceksin."

Yüzüme büyük bir heves ve istekle bakınca kıramadım.

"Elimden pek bir şey geleceğini zannetmiyorum ama istersen bir tur çıtlatabilirim."

"Ya bilmiyorum işte, dan diye olsun istemiyorum, önce bana biraz alışsın istiyorum."

"Bana kalırsa Barın, biraz bizimle takıl, tenefüslerde falan bizim sınıfa gel. İlla muhabbet kurulur. Ama merak etme kardeşim seni sonuna kadar destekliyorum." Diyerek Barın'a büyük bir gaz vermiştim.

"Peki, sen nasıl diyorsan öyle olsun. O zaman yarın gelirim yanına."

"Tamamdır." Deyip yanağına kocaman sulu bir öpücük bıraktım, Barın her ne kadar bu durumu sevmese de pek çaktırmıyordu, arkamdan 'ıyyy suratıma salyalarını akıttı' dediğini duyunca gülümsemeden edemedim.