Aden ~texting

~10

🌸

Günün güzelliği soğuk havaya inat gökyüzünde yer edinen güneşten mi kaynaklıydı yoksa kalbim ve aklımda yer edinen Aras'ın mesajlarından mı? Bilemiyordum.

Aklıma takılan mesajlar beni sürekli gülümsemeye itiyordu.

''Ben daha önce hiç böyle hissetmedim. Kendimde anlamlandıramadığım şeyler oluyor ve bunlar, hoşuma gidiyor.''

Dün geceden beri bu cümleleri aklımdan çıkmıyordu.

Sırıtarak kahvaltıya indim, her zamanki gibi tüm aile üyelerine şen şakrak günaydın dedikten sonra babam ve annem de aynı şekilde yüzlerinde kocaman gülümsemeler ile günaydın dediler.

Bizim neşemizi anlamlandıramayan bir adet değişik ise masadan üçümüze de 'siz bu saatte neyin kafasını yaşıyorsunuz?' dercesine bakıyordu.

İkizimin bu uykulu halleri beni daha da kışkırtıyordu, tabi ki de onunla uğraşacaktım.

''Ablasının gülü daha uykusunu alamamış anlaşılan, annecim bir kahve mi yapsak ona.''

''Aden Allah aşkına uğraşma benimle, hiç keyfim yok.''

Barını bu kadar ciddi görmüş olmanın verdiği şaşkınlık tüm aile üyelerinde hakimdi. Hepimiz Barın' a dönüp bir cevap beklercesine bakınca soruyu sorma görevini annem devraldı.

'' Annecim hayırdır, neyin var?''

''Yok bir şeyim anne, size afiyet olsun ben okula gidiyorum.'' deyip yanımızdan ayrılan Barın' ın arkasından bakıyorduk.

İkizler hisseder derlermiş, gerçekten hissediliyordu. Barın' ın kötü olduğunu hissediyordum ve bu beni çok huzursuz ediyordu.

Barın için endişelenen anne ve babamı biraz olsun yatıştırabilmek adına '' siz merak etmeyin ben okulda göz kulak olurum ona. Hem derdi neymiş onu da öğrenirim. Siz tatlı canınızı sıkmayın.'' diyerek birkaç bir şey atıştırıp ben de evden çıktım.

Kulaklıklarımı takıp en sevdiğim parçalardan birini açmıştım.' Çağan Şengül - 22 ' çok yavaş olmayan ama hızlı da sayılmayan adımlarla okula doğru yürüyordum. Okul kapısında beklemediğim bir anda Aras ile göz göze geldim.

O da beni fark etmişti ve benim ona yetişmem için yürümüyordu. Sanki her şey daha bir yavaşlamıştı.' Kendine gel Aden, kendini ele vereceksin.' diyerek içimden kendimi telkin ediyordum.

Aras' ın yanına yaklaştığımda kulaklıklarımı çıkarıpp cebime koydum.

''Günaydın Aden, nasılsın?''

Ya çocuk senin Aden diyen ağzını yerimmm, şapşal şapşal gülmeyi daha sonraya bırakıp gayet sakin bir şekilde sanki kalpten gitmeyecekmişçesine ben de cevap verdim.

''Günaydın Aras, iyiyim sen nasılsın?''

''İyiyim bende Berfin' i bekliyordum ama gelmeyecek sanırım, seni de görünce içeriye geçeyim dedim işte.''

Bu diyaloglardan sonra ikimizde sessiz kalmayı tercih etmiştik. Sınıf kapısına kadar birlikte yürüdük, koridorda bize kıskançlıkla bakan bazı bakışlar fark etsem de şuan tek ilgilendiğim yanımda yürüyen Aras' tı.

Ben o bakışları bir de sevgili olduğumuzda görmek istiyordum, pis kıskançlar.

Bana dönüp '' iyi dersler o zaman'' dedi ben de '' sana da iyi dersler'' diyerek gülümsedim. Sınıfa girdiğimde bizimkilerin gelmiş olduğunu gördüm ve hemen yanlarına gittim.