A Rastro Story

120 Hidden Desire

GLAIZA

Nagising akong nakabaon pa din ang sandata ko sa loob ni Rhian. I skimmed her back checking if mahimbing talaga ang tulog niya, nang masiguro kong hindi siya basta basta magigising dahan dahan akong gumalaw at naglabas pasok sa lagusan niya. Kinagat ko ang ibabang labi ko para pigilang mapaungol ng malakas dahil sa sensasyung nararamdaman ko. Nagulat na lang ako ng sumasabay na din ang katawan ni Rhian sa paggalaw ko.

"Good morning to you too Hubby. Can't get enough of me?!"-she teases habang nakatitig sakin ang kanyang magagandang mata.

" I'm sorry wifey but you're such a temptress. Delicious morning Yoyon and yes I can never get enough of you Baby Wifey"-I tease her back.

Hinalikan na niya ako ng madiin and dominate me.

" Wifeyyyyyyy/ Hubbyyyy!"-sabay naming sambit kasabay ng paghalo ng katas namin sa loob niya.

Pinahiga na niya ako sa tabi niya and nuzzled in my neck.

" Wifey di ba college friend mo si Michelle Dee?"-pagkuway tanong ko.

"Uhuh she's an old friend and yeah she's a good friend of mine way back then. Nawalan lang kami ng komunikasyun nung naging CEO na ako sa HGC and busy na din siya sa career niya."-sagot niya.

" Hubby can you look at me just the way you look at me before"-she said and hold my face para tumingin sakanya.

" What do you mean Wifey wala namang nagbago sa pagtingin ko sa'yo"-taka kong tanong

"Cause there's something in the way you look at me before but now hindi ko na makita sa mga mata mo"-she said sobbing.

Oh now I get it. If some negative emotions is still in my being she knows that I'm still not okay. I close my eyes and think of my wife and reminisce everything. Pinagpag ko na ang kung anumang negatibong pakiramdam ng masiguro kong okay na ako, I slowly open my eyes at tumitig sa asawa ko just the way it should be. Na siya lang ang babaeng gusto kong makasama sa sarili kong mundo at sa mundong ginagalawan namin.

" Wala na akong titingnan ng ganito kundi ikaw lang Rhian."-I uttered.

Lalo na lang siyang umatungal. Napakamot ako ng kilay ng wala sa oras dahil imbes na maging okay siya parang mas lumala pa yata.

" Yoyon didn't you see it in my eyes yung bagay na hinahanap mo? why you cry like parang wala ng bukas?"-alala ko ng tanong.

Umiling iling lang siya dahil hindi siya makapagsalita sa kakaiyak.

" Ssshhh tama na wifey, importante we're still together di ba?"-pinatalikod ko siya sakin and hug her tightly.
----

RHIAN

Hindi ko maiwasang mag-alala kapag ganitong nagbabago si Glaiza the way she treats me kapag may hindi kami pagkakaintindihan. It seems like nababawasan ang nararamdaman niya para sakin. I can feel that there's a barrier that is slowly growing between us everytime we fight especially if she's hurt, she's like that even before lalo na kung ako mismo ang may kagagawan ng sakit na nararamdaman niya at ayokong lumago ang kung anu mang harang na unti unting pumapagitan samin that's her defense mechanism para protektahan ang sarili niya from hurting and I'm not liking it. Ang hirap niyang kausap kapag umiral ang katigasan ng ulo at puso niya at dobleng sakit ang hatid sakin dahil first time na natiis niya ako ng ganun katagal.

I want her usual self to be back kaya naman I promise myself na babawe ako. Naramdaman ko na lang na mas humigpit pa ang pagyakap niya sakin na parang mawawala ako sakanya anumang sandali.