A Rastro Story

132 Hurdle

RHIAN

Seryosong nakatingin lang din ang mga buddies kay Glaiza. No words, no greetings. They knew each other very well kaya naman kinuha na nila ang kambal at pumasok ng bahay at iniwan kami sa garden kung saan kaming dalawa lang ang nandun at walang makakarinig sa pag-uusapan namin.

" Let's make things clear Rhian."-she started coldly.

Hindi ko makita ang expression niya dahil nakashades pa din siya kahit gabi na. AJ was right, she's still mad at me. Ni walang hi o hello o maski kumusta man lang. Pinigilan ko ang sarili kong lapitan at yakapin siya ng mahigpit kahit miss na miss ko na siya. I'm glad and scared at the same time.

Napukaw ang diwa ko ng muli siyang magsalita.

" Hindi porket umuwe na ako dito ay okay na tayo at nakalimutan ko na ang lahat ng nangyare. I'm still not okay. I'm just here for the kids at diyan sa pinagbubuntis mo."-She said straight into my face.

Napakagat labi ako not burst into tears upon hearing those words from Glaiza.

Napilitan lang pala siyang bumalik ofcourse for the twins at sa dinadala ko.

" Glai..Please here me out, hindi ko naman ginusto ang nangyare"-I said desperately.

" Don't give me your crap and lame excuse Rhian! I've had enough!"-gigil niyang sabi.

" Hubby please"-makaawa ko na hindi ko na alam ang gagawin ko.

" I've never mistaken you to someone else Rhian. Maski lasing ako, bangag ako, pikit o hindi! I know if it's you or not ang nasa tabi ko! and here you are you're basically conscious and you happen to kiss someone that you thought it's me! Damn you!"-pasigaw niyang sumbat sakin.

Oh ghad! This is harder than I thought na marinig lahat ng panunumbat ni Glaiza cause they're all true. What happen that day is truly a disaster because of my stupidity. Bawat salitang binibitawan niya ay parang mga punyal na tumatarak sa dibdib ko.

" Let's just be civil to each other from now on, I just want to grant our kids request and make sure that my child will be born healthy cause the way I look at you right now seems like you're not taking care of yourself. Let me remind you if anything happens to my child the blame is on you!"-sikmat niya sakin at naglakad na papasok ng bahay.

Saglit akong namalagi sa garden and compose myself I don't want our kids to see me or see us like this. For now wala akong magagawa kundi ang makiayun sa kagustuhan ni Glaiza dahil ako ang puno't dulo ng lahat ng ito. Masaya na ako kahit papano na umuwe na siya dito sa bahay atleast I'm at ease that she's safe at hindi na ako mag-aalala at mag-iisip kung anong nangyayare sakanya.

Ilang saglit lang ay pumasok na din ako ng bahay, nanlalambot ang pakiramdam ko dahil hindi ko na maabot ang asawa ko na dating malambing ,masuyo at pinaparamdam kung gaano niya ako kamahal,ngayun it's all the opposite.

Nakita ko siya sa living room kasama ng mga buddies.

" Hey you're so rude ni hindi ka man lang bumati diyan after years of not seeing each other"-Sol.

" Alam ko naman kung bakit kayo napauwe ng agaran"-she said.

Isang batok ni Sanya ang bumungad sakanya.

" Hoy Glaiza Althea Galura nag-aalala kami sa pamilya mo na iniwan mo ng walang pasabi. Ang mga inaanak namin laging umiiyak asking us to come over.Why, thank you!"-sarcastic na banat ni Sanya.

" Aray ko babe ha. Batok talaga pasalubong mo sakin eh noh"-inis na sabi ni Glaiza.

" Anung pinag-iinarte mo Amigah at hindi mo pinapansin ang asawa mo and worst linayasan mo pa kung kelan buntis siya!?"-rinig kong tanong ni Angge.