A Rastro Story

141 Alimango

RHIAN

Nauuna pa din samin si Glaiza kaya malaya kaming nakakapag-usap ni Denise.

" Then how about that panda?what do you think?ganun din ba siya sakin?"-kunwa kong tanong.

Alam ko naman kung gaano ako kamahal ni Glaiza but I want to know what's Denise have in mind if she she's sees or observe something about my panda.

Napatawa siya ng mahina.

" I just barely know Glaiza but she's too transparent about what she feels for you without her noticing it. Lumalabas ng natural ang nararamdaman niya para sa'yo"-she said.

" Yung pagsilbihan ka ay malaking bagay na yun. But what I see about her is beyond that. She takes care of you by putting food on your plate or sa pagsubo niya sa'yo but what I see is mas masaya siya na makita kang kumakain ng madami, she loves watching every move you make and that makes me say that she adores you a lot wala yatang hindi magandang nakikita sa'yo si Glaiza."-Paliwanag niya.

" Alam mo bang nakakatakot siyang landiin"-she let's out a soft laugh.

" what do you mean?"-I curiously ask.

" Napakarude niyan sa mga babaeng may nag-aatempt na lumandi sakanya"

" I wonder if nagiging mean at rude din siya sa'yo"-balik niya sakin.

"Ofcourse she does, kung alam mo lang"-I sighed dahil naalala ko na naman yung halos isang buwan na nagkahiwalay kami.

"Talaga? natiis ka na din ba niyang hindi pansinin o kausapin?"

Tumango ako.

" But still maswerte kayo sa isa't isa"-she uttered.

"Yes we are"-ayun ko.

Nakarating na kami sa kainan at pinaghila na ako ni Glaiza ng upuan at inalalayan akong umupo.

"G hindi mo ba ako ipaghihila ng upuan?"-Denise.

Tinaasan siya ng kilay ng asawa ko at umiling.

" Why should I? May mga kamay ka naman"-masungit na sabi niya.

"Hubby"-hawak ko sa kamay niya and gesture to do it.

" Fine!"-irap niya at humila ng upuan para kay Denise na nakabungisngis.

Linagyan na niya ng pagkain ang plato ko at ang dami niyang linagay samantalang yung sakanya kokonti lang.

Seryoso lang siyang nakatingin sa pagkain, di na ako nakatiis at sinubuan ko siya na tinanggihan niya.

" You don't wanna eat? fine! I won't eat either!"-sikmat ko at binitawan ang kubyertos ko.

Kinuha niya ang kutsara ko at sinubo sa bibig niya at sinubuan na din ako. She gave me the spoon and gesture to put food on her mouth, kaya ang nangyare sa iisang plato na lang kami kumain. Napapatawa na lang sa amin ang mga taga-isla.

We've planned na maupo na lang sa tabi ng dagat may nakahanda ng umbrella stand, banig, towel at isang mahabang upuan para makapagrelax kami.

I prefer to seat on the sand at itong panda ko dali daling nahiga sa kandungan ko at tumagilid paharap sakin ng nakapikit.

" I feel sick"-she uttered with eyes close.

Sinalat ko ang balat niya. I rolled my eyes upward dahil sa pag-iinarte nito.