Liam Callahan ve Melody Giovannai ezeli birer rakip ve Amerika'nın iki büyük mafya ailesinin liderleridir. Biri İrlandalı, diğeri İtalyan bu iki ailenin arasındaki amansız düşmanlığınsa, babaları tarafından ayarlanan evlilikleriyle sona ermesini bek...
"Tıpkı cinayetler gibi, İnsanların hayatlarındaki sırlar da mutlaka açığa çıkar." -Norman Sherry
•Yorum ve oy atın lütfen..
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
LİAM
Pencereden onun çocuklarla dans ederek kahkahalar atmasını izleyen Neal, "Nişanlın.." diye söze başladı ama cümlesini tamamlamadı. İçimden bir ses çocukların yanına koşup hayatlarını kurtarmamı söylüyordu.
Bu nazikçe gülümseyen güzel kadın ve neşeyle parlayan gözleri bir aldatmacadan başka bir şey değildi. Zavallı çocuklar aslında bir kaplanla, Çalıların arasına gizlenmiş bir kobrayla dans ediyorlardı.
Öfkeyle, "Gerçek kişiliğini saklamak da oldukça usta." dedim. Eğer onu tanımıyor olsaydım, dans edişini, gülümsemesine ve akortsuz bir şekilde şarkı söyleyişini keyifle izleyebilirdim. Eğer şu anda bacağında bir kurşun yarası olmasaydı, böyle bir kadınla evleneceğim için kendimi şanslı sayabilirdim.
Şu anda izlediğimiz kadın, hayal ettiğim, İstediğim kadındı ama Melody'nin gerçekte asla o kadın olmayacağını bilmek tepemi arttırıyordu. Bu partinin düzenlenmesinin nedeni, onun keyfini kaçırmaktı ama o, ailedeki herkesi aptal yerine koyuyor, onlara lanet olası bir oyun oynuyordu.
Neal hayranlık dolu bakışlarla onu izlerken, "Herkesi avcunun içine alıverdi. Bu kız tam bir büyücü." dedi.
"Bana bak Neal, eğer nişanıma biraz daha yan gözle bakmaya devam edersen, seni Olivia'nın önünde vurur, canını alması için de silahı ona veririm!" Bardağımdaki konyağı bir dikişte içtim. Ondan nefret ediyordum! Bir kez daha kahrolası bir kaltak gibi oyun peşinde olduğunu anladığım için ondan iğreniyordum.
"Öfkeni benden çıkarmaya kalkma! Her şeyin içine eden sensin! Eğer sen.."
"Kes sesini, Neal!" Elimdeki bardağı öyle güçlü sıktım ki, kırılmaması bir mucizeydi. "Sen git, işini yap! O uçağın üç dakika içinde küle dönmesini istiyorum!"
Neal cevap vermedi ve ben yakında karım olacak baş belasının bahçede bir iyilik meleği gibi salınmasını izlerken, Declan ve diğer adamlar da buluşmak üzere odadan çıktı.
Arabadan dışarı attığımız anda kahrolası kadın, küçük narin bir kuşa dönüşmüştü. Dün tanıdığım Melody'yle bugün anneme kendisini Mel olarak tanıtan kızın aynı kişi olduğuna inanmam mümkün değildi. Herkes ışığa düşen pervaneler gibi kendi tarafına çekmeyi başarmıştı. Güzelliği ve tekinsizliğiniz gizleyen nazik ve masum tavırlarıyla ben bile bir an için onun gerçekte nasıl bir kadın olduğunu unutmaktan korktum.
