Sınıf kargaşasının arasında onu aradım. Mete'yi. Sevdiğim çocuğu. Hazır cesaretimi toplamışken ona, onu sevdiğimi söyleyeceğim. İşte orada! Sarı saçlarıyla adeta parlıyor. Ve mavi gözleri ışıldıyor.
Sıramdan kalktım. Sosyal kitabım yere düştü 7. Sınıf Sosyal Bilgiler Ders Kitabı diye içimden okudum. Hemen yere düşen kitabımı yerden aldım ve sıramın üstüne koydum. Koşar adım Mete'nin yanına yürümeye başladım. Özel okul ve nedense kalabalık sınıf diye düşünmekten kendimi alamadım çünkü yavaş bir şekilde yürümeme rağmen bana çarpıyorlardı. Ve normal bir özel okula göre gerçekten çok kalabalıktı.
Mete'nin yanına gittiğimde etrafında küçük bir daire oluştuğunu gördüm. Heyecanlı heyecanlı bir şeyler anlatıyordu. Elimi onu dürtmek için kaldırdım ama sonra bunun odun kişiliğimi yansıtacağını anladım ve ismiyle çağırdım, "Mete!" İsmini duyunca arkasına döndü. Beni küçümser gibi boydan boya süzdü. Mavi gözleri deliciydi. "Ne?" dedi sonra, "Dur bir dakika. Seni tanıyor muyum? " dedi. Yuh öküz aynı sınıftayız yoklama alınırken bile mi ismimi duymadın? diye düşünmekten tabiki kendimi alamadım. " Ben... Ec... Ecem Er..." dedim. Amaçsızca kalp atışım hızlanmıştı ve kekelemeye başlamıştım. Cümlemi tamamlayamadan "Kekelemeyi kes ve ne diyeceksen çabuk de! Bir dakikan var. Zamanın başladı!" dedi kolunu kaldırmış saatine bakmaya başlamıştı. "Adım Ecem. Ecem Ergin..." dedim cümlemi tamamlayamadan "40 saniyen kaldı." dedi. Bitirmemi beklememesi sinirimi bozmuştu. "Çeneni kapar mısın? Sana bir şey demeye çalışıyorum. Anladık şımarık bir sıpasın ama seni seviyorum. Benimle çıkar mısın?" dedim bir çırpıda. Bana alaycı bir tavırla baktı, "Hem şımarık diyorsun hem de çıkma teklifimi ediyorsun? Senin gibi biriyle işim olmaz!" dedi. Arkasına döndü ve konuşmasını sürdürdü.
Hışımla sırama yürümeye başladım ve o an aklımdan geçen tek şey yerin yarılması ve benimde içine düşmemdi.
Medyada Mete var ama hem sarışın hem de mavi gözlü on dörtlerinde gösteren birini bulamadığım için bu fotoğrafı koydum. Siz gözünün mavi olduğunu hayal edin. :*
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mrs Odun
ChickLitTam o anda çıktı karşıma. Pes etmişken, artık hayattan zevk alamıyorken. Orda başladı bizim hikayemiz. Benim birine ihtiyacım varken İnanması güç biliyorum ama yolda istemeden çarptığım bir kişi hayatımın aşkı oldu. O doğru kişiydi. Biz hep doğruyd...
