Chapter 8

305 29 19
                                    

အခန္း(၈)

တစ္သိန္းတစ္ေသာင္းနဲ႔ အခါရွစ္ဆယ္fu*kပဲ !!


ေဂ်ာင္းဂု အိပ္ရာေပၚမွာ ေျခကားယားလွဲေလ်ာင္းေနသည္။
သူ ထင္တာေတာ့ ဟိုဘဲနာႀကီးမ်က္ႏွာကို လက္သီးနဲ႔
မထိုးရေသးလို႔ ျဖစ္မယ္။ငိုးဘဲႀကီးက သူ႕ကိုလာမေတြ႕တာ
၅ရက္ နဲ႔ ၈နာရီ ၃၀မိနစ္ ၂စကၠန္႔ စြန္းစြန္းေတာင္ရိွေနၿပီ !

" ခ်ီးလိုဘဲႀကီး ! "

" ေျပာေလ ေခြးေပါက္ကေလး "

ဘဲႀကီးအားလြမ္းေနတဲ့ေခြးေပါက္ကေလး : " !!! "

ေခါင္းအံုးျဖဴေပၚက ေဂ်ာင္းဂုရဲ႕ေခါင္းလံုးေလးက ပိစိကေလး
ေထာင္လာသည္။သူသည္ ၿပံဳးၿပံဳးႀကီးရပ္ေနသည့္ဘဲႀကီးကို
အံုးထားသည့္ ေခါင္းအံုးနဲ႔ပစ္ေပါက္လိုက္၏။

" ေကာင္စုတ္ ____ "

" ငိုးမို႔ ..... "

သူသည္ ၾကက္ေသေသသြားရေတာ့သည္။သူက အမွန္တကယ္ကိုဘဲႀကီးအား ပစ္လိုက္တာပါ။သို႔ေပသိ
မစၥတာဂြၽန္မ်က္ႏွာႀကီးတည့္တည့္ကို ထိမွန္သြားရေလ
တယ္။သူ၏ဘဲႀကီးအား ေျပာမည့္စကားေတြေတာင္
တန္႔သြားရသည္။အဲ့တာခ်ီးဘဲႀကီးေၾကာင့္ ! လာေတြ႕တယ္
ဆိုလဲ ငါလာမယ္ ဘာညာႀကိဳေျပာေပါ့ ! ထို႔မွ "ငိုးမို႔အခုမွ
လာေတြ႕ရသလား"ဆိုၿပီး မီွရာရင္ဘတ္ျပင္ႀကီးကို ပိတ္ပိတ္
ထုပစ္ရမွာ။အခုေတာ့ မစၥတာဂြၽန္မ်က္ႏွာနဲ႔ ေခါင္းအံုး ႏွစ္ပါးသြား,ကလိုက္ရၿပီ!

" မင္းက ေကာင္စုတ္ကေလးမဟုတ္ေတာ့ဘူး
ေခြးစုတ္ကြ! "

မနက္ေစာေစာ လက္ဖက္ရည္ၾကမ္းေသာက္ေနတံုး
ဘယ္က ဘယ္လိုေရာက္လာေသာသမက္ေလးေၾကာင့္
သူ႕မွာျပာယာနည္းနည္းခတ္သြား၏။သူ႕အား ႏႈတ္ခြန္းဆက္
ၿပီး သားေတာ္ေမာင္ဆီသြားတဲ့သမက္ေနာက္အား လိုက္ရသည္။သူ႕သားအေၾကာင္း မစၥတာဂြၽန္သိသည္။

" ေကာင္စုတ္ ____ "

အခန္းေရွ႕ေရာက္ေတာ့ သူ႕မွာစကားစ႐ံုရိွေသး သူ၏
မ်က္ႏွာကို အရာတစ္ခုကလာမိတ္ဆက္သည္။သူသည္
ေခါင္းေတာင္ အတန္ငယ္မူးသြား၏။

「 CANDY 」Where stories live. Discover now