Chosen (VOLTOOID)

CHOSEN Deel 7

Rayan kwam weer met zijn koffie en ging tegenover mij zitten. Hij keek mij en ik zag een glimlach verschijnen." Je bent wel vrolijk vandaag" zei ik.

Hij keek mij lachend aan." Jij maakt mij vrolijk". Oh, dat is fijn om te horen. Rayan, ik dacht dat ik je vriend Charif zojuist zag.

Rayan draaide zich om. Nee, niet nu, even geleden, zei ik. Oh, wat moet hij hier? Vroeg Rayan. Nou dat weet ik dus niet" zei ik, ik wilde het aan jou vragen.
Ik zou het echt niet weten, zei Rayan. Misschien kent hij iemand hier of iemand die hier verblijft.

Ik hield mijn mond maar dicht. Ik wilde niet zeggen dat hij op het moment dat hij Rayan zag van richting veranderde. Ik wilde zijn dag maar niet verpesten.
E

n ik kan ze nog te kort....

Na het eten stond hij op. Kom lieverd, we gaan, zei hij. IK stond ook op. Wat gaan we doen? Vroeg ik.

"De Tower Bridge heb je nu wel gezien" zei hij. We gaan naar de Buckinham Palace, Piccadilly Circus. En als we het redden, daarna een wandeling in de Hyde Park.

" De rest van de tijd dat je hier bent, gaan we nog naar de Big Ben, Eye of London en alle ander bezienswaardigheden" zei hij en keek mij weer aan.

"Je hebt straks deze week alles gezien. Harrods laten we voor het laatst.

Ik bleef hem maar aangapen...Ben je er klaar voor? Vroeg hij. Tuurlijk, ik wil zo veel mogelijk zien.......

Ik besloot om alles maar op mij af te laten komen....

Het was een magische dag. Bij de Buckinham palace probeerde ik de wachters aan het lachen te krijgen.

Walo, ze bewogen niet. Het is zielig zei Rayan, iedereen probeert dat" zei hij. Mseken, het is hun werk.........IK begon te lachen.........Wie wil dat nou de hele dag doen?

Hij lachte en duwde mij verder de straten op......... Het was gezellig, maar wat hebben we veel gelopen. Af en toe gingen we een cafeetje in voor een drankje. Hij wist echt veel. Hij kende de stad goed en ook haar geschiedenis. Ik vond het heerlijk om naar hem te luisteren.

Hij vertelt met passie. Zijn handen zijn ogen al de mimiek kwam erbij. Ik bleef hem bewonderen.......

In het park gingen we even op het gras zitten. We hadden twee broodjes gekocht en drinken. Hij keek mij aan en zei helemaal niets. Is er iets vroeg ik? Nee schatje, zei hij. Ik vroeg mij af waar jij al mijn leven was, zei hij. Ik lachte, in de eerste drie jaren was ik nog niet eens geboren.

Zou kunnen, zei hij. Ik ben 26 jaar. Ik ben 23 jaar, dus het klopt, zei ik.

Niet alleen naar hem luisteren maar ik kon uren naar hem kijken. Wat een verschijning. Het verbaast mij dat hij geen vriendin heeft.

IK schrok even van mijn gedachte, ik heb het niet eens gevraagd. Stel hij HEEFT een vriendin en dan?.... Hij zag mij fronsen en in gedachten gezonken. Hij keek mij aan. Is er iets Dina?
Nee, ik was even in gedachten gezonken" zei ik. Hij trok mij naar zicht toe en wilde mij een kus geven.

Ik gaf niet thuis en duwde hem terug. Ik weet niet eens of je een vriendin hebt, zei ik snel; Hij begon te lachen.
Tuurlijk, zei hij. Ik keek hem nu geschrokken aan. Hij lachte nog harder.
"Jij bent mijn vriendin" . Vanaf nu hoor jij bij mij. Ik bleef hem aankijken. "Verder is er geen andere vrouw in mijn leven".