Chosen (VOLTOOID)

CHOSEN Deel 22

Hoi Dina, hij keek mij aan en duwde mij praktisch naar binnen. Rayan wat doe je hier? Vroeg ik geschrokken en deed een stap achteruit...

" Ik wil met je praten", zei hij.
Rayan we hebben elkaar NIETS te zeggen" zei ik.
'Ga alsjeblieft weg". Hij bleef staan en keek mij aan. Het spijt mij, zei hij...IK deed mijn armen over elkaar heen.

Rayan, GA!!!!! Hij liep op mij af en duwde mij tegen de muur. Hij plakte zijn lippen op de mijne. Met kracht duwde hij mijn mond open en begon mij hevig te zoenen.

Hij greep met zijn arm mijn middel en drukte mij hard tegen zich aan. Hij bleef mij zoenen……… Hij kreunde……Ik heb je zo gemist, hijgde hij….

Ik stribbelde tegen maar hij liet niet los………Ik duwde hem uiteindelijk weg. Ik ga NIET weg, zei hij hees. 

Rayan donder op" schreeuwde ik.  Ik deed een stap achteruit. Je hebt hier NIETS te zoeken.
Hij keek mij he doordringend aan.

Zijn blik zette al mijn hart in vlam...
"Ik kan je niet vergeten, je blijft in mijn hoofd zitten". Ik houd van je. Ondanks alles, ik wil het opnieuw proberen…"JIJ GEEFT MIJ DIE KANS" zei hij op een harde toon.... 

Ik keek hem nu kwaad aan. "Jij geeft NIEMAND een tweede kans, dus ik ook NIET" zei ik. Ik wil dat je NU gaat. Je laat mij met rust. Dina, laten we even praten.
We praten NIET, het is KLAAR. Je zei het zelf………
Je gaat nu weg en je gaat terug naar je gezin en je laat mij met RUST. Hij keek mij even niet begrijpend aan.

Rayan, het is klaar, schreeuwde ik……Ga weg. Hij keek mij aan. Ik weet dat je van mij houdt, zei hij. Ik houd van JOU, zei hij boos.  

Rayan, klopt. Ik ga het niet ontkennen. Maar ik kies NIET voor jou. Hoe jij mij behandeld hebt, laat ik niet twee keer gebeuren" zei ik op een boze rol . Hij wilde iets zeggen………

Stop Rayan, ik wil het NIET horen……Het is KLAAR. Ga alsjeblieft, maak het niet moeilijker………Hij keek mij nu boos aan. Waarom geef je niet toe?..........Ik slikte en wendde mijn blik.  Is die man die bij je is ……

Ik knikte………We gaan trouwen, zei ik.  Wat!!!zei hij……Je liegt, zei hij boos. Nee, ik lieg niet. Ik durfde hem niet aan te kijken…… 

Ik voelde mijn hart letterlijk in twee stukken scheuren. Ik hield mijn tranen met kracht tegen. Hij bleef mij alleen aan kijken……Is dit wat je wilt? Vroeg hij, ik zag verdriet in zijn ogen….

Ja, schreeuwde ik...
Hij liep daarna boos weg. Hij deed de deur achter zich keihard dicht……………Ik zakte door mijn benen en begon te huilen……… 

Ya ra bi, waarom kom ik hem nu weer tegen? Ik bleef snikken. Kom ik ooit over hem heen?. Ik moet uit zijn buurt blijven.

Ik ga het anders niet volhouden……….
Dit deed zo'n pijn... Ik veegde mijn tranen weg en besloot om onder de douche te stappen. Ik slikte.
En vermande mijzelf.

Ik ben geen homewrecker" zei ik hardop." Hij heeft een kind". Hij moet voor zijn gezin gaan vechten.

Ik zou het niet over mijn hart krijgen… ik slikte weer…………IK bleef in uit ademen.   
Mijn hartslag ging alleen maar sneller....

Ik probeerde tot 10 te tellen...

Heel vreemd, maar ik dacht weer aan die oude vrouw in het vliegtuig. Ieder keer als ik aan haar denk, word ik overspoeld met rust.