Chosen (VOLTOOID)

CHOSEN Deel 31

Rayan Stop, en laat mij los. “Ik wil het niet”. "Dit wil ik niet" zei hij op een harde toon.
Hij duwde mij tegen de muur. “Dit wil je wel. Je bent gewoon bang, zei hij. Nee, schreeuwde ik…
”Het gaat niet alleen om jou en ik. We moeten realistisch blijven" zei ik.

“Ik houd van jou en jij van mij”. Meer realiteit heb ik niet nodig, zei hij boos. "We houden van elkaar en jij gaat dat niet ontkennen en ik al helemaal niet, zei hij hees.

Ik was stil.....Hij keek mij heel doordringend aan.

Ik kreeg het warm. Dit was te intens……hij neemt mij helemaal in zijn macht....Dit mag niet gebeuren…. 
Dit mag ik niet toelaten.....mijn hart ging te keer...Ik moet mij vermannen

Hij keek mij aan en zijn telefoon ging weer. “Neem die kuttelefoon op en laat mij met rust” schreeuwde ik....Ik duwde hem verder weg, Ik stapte weer in het appartement. Ik was helemaal de kluts kwijt.

Wat doet hij met mij? Waar ben ik mee bezig, hij heeft een gezin, ik kon mezelf wel schieten. Hier ben ik niet voor gekomen. Ik wilde hier zo snel mogelijk weggaan………. 

Hij greep mijn arm. Dina, kijk mij aan. "Ik heb de vorige keer en fout gemaakt". "Dit gebeurt mij NIET nogmaals:. Jij hoort bij mij en JIJ eindigt met mij" zei hij op een harde toon.
Laat mij los Rayan. Hij liet mij los en keek mij doordringend aan. Zijn blik doorboorde mijn ziel……. Laat het maar tot je bezinken….dit is ons mektab. “Ik laat jou niet gaan, Punt uit”. Zei hij bijna schreeuwend.  Ik bleef hem geschrokken aan kijken.

Hoe zit het met NIsrien? Riep ik hem toe…………. Hij zuchtte en werd ineens heel kalm. Zijn blik verzachtte……

"Dina ik ga iets heel moeilijk van je vragen waar ik zelf de misstap heb  begaan" 

"Ik ga je vragen om mij blind te vertrouwen" …………en niet snel te oordelen. NIsrien is even MIJN probleem" zei hij……… 

Hij zei daarna verder niets meer. Meer kwam er niet uit……

Laten we gaan, zei hij ineens. We gaan wat voor je shoppen.

Shoppen!!!Ik moest even schakelen. Was dit het? Is dat zijn antwoord. Ik bleef hem aankijken, ik wist niet meer hoe ik moest reageren.  

Hij keek mij aan. “We gaan even naar het centrum”. Je hebt lakens en handdoeken nodig. "Jij gaat niet geen gebruik maken van wat er staat" zei hij.

Ik bleef hem maar aankijken. Yallah, we moeten binnen een uurtje terug naar het bureau.

Wollah hij is para, dacht ik bij mezelf.  Precies was Samir zei.  

Hij sjeesde over de weg en binnen no-time reed hij een parkeergarage in. Hij keek mij aan. Lieverd, we zijn er. Net of er niets gebeurd was. Heel de situatie was hij spontaan even vergeten. 

 Hij pakte de telefoon en belde Mark op. Mark, ze is er blij mee. We zijn even een uurtje langer weg" zei hij. Ze heeft daar wat spullen nodig. Fijn, tot zo. Ik keek hem vragend aan. “We gaan even shoppen’, zei hij.

"Mark heeft je toestemming gegeven om een uurtje langer weg te blijven. Hij ruilt de afspraken om".  

Rayan, je hebt mij niet echt een antwoord gegeven. NIsrien………zei ik.  Dina, laat het even rusten. Het is mijn probleem en ik ga het oplossen. IK HEB NIETS MET HAAR, meer hoef je nu niet te weten.