Chosen (VOLTOOID)

CHOSEN Deel 19

De vrouw op de foto leek inderdaad veel op mij. Ik liet de foto aan Malek zien. Ze keek naar de foto en weer naar mij.
Inderdaad, ze lijkt veel op jou, Misschien wel te veel" zei ze. Ik keek weer naar mijn tante. Wat kun je mij over haar vertellen? vroeg ik

Mijn tante moest even slikken maar er verscheen een glimlach op gezicht.
“Ze was heel lief en heel pienter” zei ze.
"Ze was ook heel eerlijk en echt oprecht". Het is niet omdat ze dood is maar ze was echt een bijzonder mens.

"Ze geloofde in de goedheid van de mens" zei ze weer. Ze had het altijd over el gheir.
Ze was ook wel best naïef, te goedgelovig. "Ik heb haar altijd voor je vader gewaarschuwd" zei ze met een brok in haar keel. Ik keek haar aan.
Ik kreeg raar gevoel over mij heen....

Waarom? Vroeg ik. Het was een beetje duister wat hij deed, maar zij was er blind voor, zei tante Moena.

"Ik weet zeker dat hij van haar hield maar zijn leven was een duisteris" zei ze. Ken je mijn vader?  Vroeg ik.

Lieverd, kennen is een groot woord. Hij heet Adil Asri, maar volgens ons was het een schuilnaam" zei ze.

"We kennen geen familie van hem, en hij heeft nooit papieren overhandigd met die naam". Hij praatte er altijd er overheen.
"Hij had ieder keer een smoes als ik bijvoorbeeld zijn rijbewijs wilde zien". Uiteindelijk liet ik het maar varen.
"Ilhame was gelukkig met hem en dat telde voor mij" zei ze weer. Maar ze zijn toch getrouwd? Vroeg ik..Ja maar 3orfi (voorde imam met getuigen). Ze hadden geen aKte" zei ze. Ik moest even slikken. Hier loopt het ook dood.

Ze stond even op om naar de badkamer te gaan....Ik staarde even voor mij uit....

Ik maalde haar woorden door mijn hoofd...  

Ik begon na te denken. Het lijkt inderdaad een schuilnaam. Was hij ergens voor op de vlucht?  Of deed hij zelf duistere zaken?. Het kan haast niet anders.

Ik zal denk die antwoorden denk ik ook nooit krijgen. Ik moet daar nu even niet mee bezig zijn.
Misschien kan ik daar ooit wel rust in vinden. Ik ben al blij dat ik nu wat familie heb gevonden.  

Malek keek mij aan...
Ze wist wat ik dacht....
Er is nu een spoor zei, ze....We geven niet op...
Ik knikte....

Tante Moe na liep weer terug.

"Luister lieverd, je vader heeft wat bezittingen op de naam van je moeder gezet in Marokko" zei ze. Zij had hier bij mij de aktes en de sleutels. Je oom Mohsin , de vader van Samir, heeft ze altijd onderhouden en de rekeningen betaald.

Die belastingen die je in Marokko moet betalen. Wij konden niets doen, want we konden geen akte van overlijden overhandigen" zei ze met een zucht.
"We wisten niet of je mama nog leefde of niet en wat er met jullie is gebeurd". Maar het is allemaal nog intact.
Er zijn daar zelfs nog spullen van je moeder. Ook spullen die zij voor jullie klaar had staan.
Echt? Vroeg ik. Ze knikte, twee wiegjes. En nog andere spullen. Ik was zo blij dit te horen…………… 

Ze was heel blij met jullie" zei ze. Ze wist dat het twee meiden zouden worden".  

Ze begon weer te snikken. Dit keer kneep ik in haar hand. Ze omhelsde mij weer en keek mij medelevend aan.
" Lieverd, ik heb helemaal niet gevraagd wie er voor jullie gezorgd heeft, zei mijn Tante.