Chosen (VOLTOOID)

CHOSEN Deel 30

Ik liep meteen op Mark af.

Zo, dat ziet er goed uit, zei Mark lachend.
" Je gaat de mannen hier gek maken"  zei hij en hij knipoogde naar Rayan. Ik kon de blik van Rayan niet echt plaatsen.
Volgens mij was hij niet gediend van die opmerking. Hij liep langs ons heen en zei geen woord. Mark keek hem na en begon te lachen. Jeetje, wat een mentaliteit hier..........tjonge jonge..........."Goedemorgen was blijkbaar ook te veel" zei hij lachend.

Kom Dina, zei Mark. We moeten wat contracten tekenen.  Ik keek even naar Rayan maar hij liep met grote stappen weg.

Ik liep braaf achter Mark aan. Hij gooide de deur van het kantoor dicht en gebaarde mij te zitten. Hij nam tegenover mij plaats. “Lees alles even goed”, zei Mark. Hier komen handtekening te staan.

"Ik heb trouwens nog een deal kunnen maken" . “Je krijgt van het corps ook wat salaris”. Zie het maar als een goede stagevergoeding. Verder mag je gebruik maken van de auto's die zij hier hebben staan.
"Ze kunnen er eentje missen" . Ik lachte, fijn dat ik er eentje mag rijden. Ze hebben alleen hier volgens mij 30 staan. Hij lachte, dit is iets anders dan in Nederland.  

"Bedankt Mark" zei ik. Geen dank. Maar je moet ook voor een woning kijken. "Zij hebben twee appartementen beschikbaar voor uitwisselingsprogramma's" zei hij.

"Ik weet dat jij graag aan de slag wilt gaan, maar ga even met die Rayan naar die appartementen kijken". Ze zijn gemeubileerd. Je moet daar ook voor tekenen.  
"Het is belangrijk dat we dit uiterlijk morgen geregeld hebben" zei hij.

Vandaag! Zei ik.

Hij knikte " Ik moet de stukken morgen nog laten scannen en verzenden"  

Ik keek hem aan zuchtte. Moet Ryan echt mee? Kunnen wij dat niet samendoen.
Nee, mop ik weet niet eens WAAR en ik heb zo een overleg" zei hij.

"Jullie zijn binnen twee uur terug". Je kan daarna weer aan de aanslag.

"Ik verwacht dat je deze uren in de avond weer inhaalt". Er zit een tijdsdruk op de zaak., zei Mark. Hij keek mij nog strikt aan.
Ik Knikte en hij deed de deur voor mij open.  

We liepen samen naar het kantoor wat ons toegewezen was. Tenminste wat een kantoor moest voorstellen. Rayan was al druk bezig. Pc's stonden aan en de eerste ordners lagen al verspreid over de tafel.

Hij keek op en keek ons aan. Rayan, zei mark. Kun je Dina naar het appartement brengen?.
We willen niet dat zij 6 maanden in een hotel gaat verblijven," zei hij. Nu? Vroeg Rayan. Als het kan Rayan, heel graag, zei Mark.  

"Als het niet gaat, zei ik, dan vragen we iemand anders" zei ik.

Rayan legde zijn spullen neer. Nee, kom maar. Hij nam de sleutels van Mark aan en deed ook deze ruimte op slot.  
In de auto werd even geen woord gewisseld. Het voelde heel vreemd. Er hing ook een spanning tussen ons. Het is of hij helemaal niet blij is met de situatie. Ik wist gewoon niet wat ik moest denken en voelen.  

Binnen 20 minuten stonden wij voor een appartementencomplex. We liepen naar binnen en zij groetten Rayan meteen.

Hij keek mij aan zuchtte. "Het zijn bijna alleen agenten die hier verblijven' zei hij met een zucht..
Veiliger is het nergens.