Chosen (VOLTOOID)

CHOSEN Deel 50

Rayan duwde mij naar binnen en deed de deur dicht.
Donder op, zei ik...
Ik draaide mij om en wilde weglopen

Hij trok mij hard terug...
Voordat ik iets kon zeggen duwde hij mij tegen de muur en plakte zijn lippen op de mijne.

Hij duwde mijn lippen uit elkaar en zocht naar mijn tong. Hij zoende zo Itens dat ik mij letterlijk voelde zweven.

Zijn handen gingen door mijn haren en ik hoorde hem kreunen. Ik liet hem even zijn gang gaan, want ik genoot zo en wilde ook niet loslaten. 

Hij moest even op adem komen en liet even los. Ik houd van je, zei hij. “Het spijt mij lieverd”, ik had niet zo moeten reageren, maar je had mij echt kwaad gemaakt. 

 Ik slikte en wist even niet wat er allemaal gebeurde.
Rayan, ga HET WAS TOCH KLAAR!! Siste ik.

Nooit, zei hij..

JE HAD NIET MOETEN KOMEN.  Ik wilde  weer weglopen maar hij trok mij naar zicht toe.

Je bent MIJN vrouw. "Ik heb je gemist". Hij omhelsde mij daarna. Ik wurmde mij los uit zijn greep.

Rayan, het was toch KLAAR.  Je zei het zelf, zei ik boos...
NEE, schreeuwde hij..

"De manier hoe jij het steeds beëindigt, heb ik er geen zin meer in" zei ik. Zo'n knipperlichtrelatie wil ik NIET.
Laat mij gaan en laat mij met rust. 
GA WEG, zei ik op een harde toon..

Dina, ik zit ook op de zaak, dat weet je. Ik kan niet zomaar wegblijven en ik wil de zaak zelf doen" zei hij. En ik ben hier ook voor jou. 

Rayan, ik kan het prima zelf aan. Je hoeft niets voor mij te doen.. "Laat mij met rust en ga terug"

 Met rust? “Nee nooit”zei hij. IK WAS BOOS" zei hij...

Duidelijk, zei ik.
Ik ben ook BOOS, Ga...Het is klaar...

Wat snap ij niet van het woord NOOIT, zei hij en duwde mij tegen de wand..
Ik voelde zijn hand in mijn nek...

Hij keek mij nu heel doordringend aan……
"En waag het niet om mij ooit nog eens te blokken" zwijg ik hees. 

 Hij keek mij daarna aan. Hij checkte mij van top tot teen. “Hoe durf je om zo de deur open te doen?

Ik kan bijna je billen zien in dat broekje……… 

Rayan, kom je nu echt bijna om middernacht ruzie maken" zei ik.  Ga maar naar je kamer.

Nee” ik ga niet. Ik blijf hier, we moeten even praten" zei hij. Ik zag dat zijn hand in het verband was. Praten heeft hij daar ook niet gedaan, zo te zien aan zijn hand.

Hij zag mij naar zijn hand kijken en wendde even zijn blik.” Heb je daar ook gepraat? Vroeg ik sarcastisch. …
Hij zei even niets.   

“Wat is er gebeurd”. Ik heb hem geslagen. Wie, Charif? Vroeg ik. “Ja wie anders, ik heb hem total loss geslagen.
Die schemta verdient de dood, maar hij heeft geluk.

“Hij leeft nog en dat dankzij jou" zei hij met een zucht.
Hoe bedoel je?
" Ik moest steeds aan jou denken". Ik wilde jou niet verliezen. Ik wilde niet in de cel belanden.