Chosen (VOLTOOID)

CHOSEN Deel 57

Damine kwam om op ons afl geopen. Hij keek Rayan aan en weer naar mij.

" Jullie zien er gelukkig uit" zei Damine. Wat heb ik gemist.?

"Nou Damine, iedereen is blijkbaar opzoek naar mijn zusje omdat mijn zusje blijkbaar bestanden heeft over de hele organisatie" zei ik lachend.

"En iedereen is bang dat ze geëxposed worden. ‘Serieus’, vroeg Damine lachend.  Ik knikte.

Waarom heeft ze niets eerder gezegd? Vroeg Damine. "Ik weet het niet, misschien wilde ze wachten totdat ze het verhaal compleet had, zei ik. 

Anders gaan jullie iedereen arresteren en dan kan ze haar verhaal niet van a tot z schrijven.

Damine zuchtte…………hij wreef over zijn gezicht. Dit kan inderdaad kloppen" zei hij. Ze wilde altijd alles weten maar zij liet maar weinig los.
 

Rayan keek mij nu aan. "Ik hoop alleen niet dat zij alles daarbij zich heeft". Ik keek Rayan en schrok. Inderdaad, ze zal toch niet alles hebben op een stick of zo? En straks is ze alles kwijt, of ze hebben alles van haar afgepakt. Ik begon het benauwd te krijgen.

Mijn hart ging tekeer. Het zal toch niet waar zijn. Dat zou betekenen dat alles voor niets is geweest.
Damine keek mij aan. "Rustig, dat zal niet zo zijn" zei hij. Anders waren ze niet op zoek naar haar.  

We besloten om daarna naar het hotel te gaan. We wilden daar wel nog een koffie pakken. We waren oom blij dat wij die Farid hebben gesproken.

Damine keek mij aan en lachte. Gelukkig zijn onze criminelen begaan met het lot van Lina" zei hij. Yassir en Farid hebben nu geholpen.

Ik zuchtte…………Jij kent haar toch?  
Al is het mijn zusje, maar het is een prachtmens.
"Ik ben zo blij dat ik haar in mijn leven heb". Ik hoop zo dat ik straks niet te laat ben" zei ik met een zucht. Damine keek mij aan via de binnenspiegel.

Dina, we zijn straks op tijd. Het komt goed inchaallah." We gaan Lina daar weghalen"……

Ik moest even een brok wegslikken.

De tranen kon ik niet bedwingen en stoomden over mijn wangen. Rayan zag dat en pakte mijn hand vast. Hij zat voor in en kon mij niet vasthouden. De weg naar het hotel waren we stil.  

We gingen in het restaurant zitten en Damine stond op om koffie te gaan bestellen. Rayan keek mij aan.

"Lieverd, we zijn er zo dichtbij". Je moet de komende 48 uur sterk zijn. "Het gaat toch goed komen". Zei ik angstig.

Ik weet het zeker zei hij. Hij omhelsde mij. Ik voelde dat zijn hart tekeerging. Is hij bang dat het niet gaat lukken? Hij hield mij stevig vast. Ik maakte mij los uit zijn omhelzing.

Rayan is er iets? Vroeg ik.
"Je vertrouwt er toch op dat we haar gaan halen", zei ik. Hij moest even slikken……"zeker lieverd". Maak je geen zorgen.

"We moeten alleen geen fouten maken. "Ik wil jullie beide daar heel uit dat huis hebben" zei hij.   

"Dat gaat ook gebeuren", zei Damine. Hij had koffie bij zich. Rayan vermande zich. Zo, is het zelfservice?

Damine lachte. Ja, ik ken de bediening inmiddels. Rayan zette de koppen neer en keek ons aan.

" Ik moet jullie eerlijk wat vertellen" zei hij. Ik schrok van zijn mededeling en keek hem aan.
Hij had een vreemde blik in zijn ogen en hij leek een beetje  zenuwachtig