Het verhaal Dina.
opgegroeid met haar identieke tweelingzus Lina in een pleeggezin.....
Een geweldig carrière en ze gaat de wereld vrolijk tegemoet...
Ze ontmoet haar wederhelft......liefde op het eerste gezicht.....
Hij lijkt oprecht......De ware...
Malek omhelsde mij innig en begon ook te huilen." Ik ga met je mee" zei ze snikkend. Ik snikte en hield haar nog steviger vast.
Ga je eerst opfrissen en dan gaan we, zei ze lief.... Ik knikte en deed wat ze zei.
De weg naar Poppel heeft Malek gereden. Ik was ergens nog in shock. Dit was overweldigend....
Het besef was er.... Het was de waarheid, maar ik durfde het ergens niet te geloven... Ik had gewoon angst..... Maar ik was ook blij....
Ik ga antwoorden krijgen. Eigenlijk had ik dit met Lina moeten doen. Maar zij is ver weg en ik kan niet wachten. Y a ra bi, ik ben zo dankbaar. Zo dankbaar voor dit.
De weg leek een eeuwigheid te duren. Ik wil mijn tante zo graag zien. Zou ze op mama lijken?.... Zou ze mij wel mogen.....waarom wist ze het niet? Alles ging door mijn hoofd...
Af en toe kneep Amel in mijn hand.... Gewoon om te polsen hoe ik mij voelde... Ik was zo blij met haar....
Ze vroeg ook niets en liet het mij verwerken....
Ik bedacht mij hoe mijn moeder er uit zou zien. Zou mijn tante foto's hebben? Ik hoop het zo. Zou ik op haar lijken? Wie van ons heeft haar karakter geërfd. Ik of Lina.
Zouden ze mij ook iets over mijn vader kunnen vertellen. Weten zij waar hij is? Ik hoop zo dat dit waarheid is en niet een vergissing is. Ik bleef maar denken en denken. Mijn hoofd stond op ontploffen....
De tranen prikten weer achter mijn ogen. Eindelijk het moment waar ik altijd op gehoopt had.
Eindelijk ga ik antwoorden krijgen. Ik hoop zo dat deze waarheid niet hard zal zijn. Dat ik eindelijk wat gelukkiger mag zijn. Ik deed mijn handen in een mijn schoot en deed een Dua. "Amien" zei Malek. Ze pakte mijn hand en kneep er weer in. Het was daarna weer even stil............
"Lieverd" zei Malek, Dit is echt ongelooflijk. Je hebt jaren gezocht en nu puur toeval kom je ze tegen" zei ze.
Ik knikte. Vreemd, maar ik ben wel heel blij. MEGA BLIJ. Ik heb altijd met vragen gezeten" zei ik. Ik hoop dat ze mij echt over mijn moeder kan vertellen". Ik hoop zo dat ze lang bij elkaar zijn geweest. Meskiena, zij heeft ook jaren gezocht" zei Malek. Ze heeft altijd in Poppel gewoond. Raar toch. "Zou ze geweten hebben dat mama in Nederland is bevallen? Vroeg ik weer. Ik denk het niet, anders was ze wel gaan bellen en zoeken, zei ik. Ze had hoop ik wel een goed contact met mijn moeder..... Amel was stil...we wisten het gewoon niet...
Na anderhalf uur eindelijk gearriveerd.
We stonden op de oprit bij een vrijstaande woning in Poppel. Een rustige straat en de huizen stonden geschakeld.
Ik stapte uit en moest slikken. Ik liep samen met Malek naar de deur. Malek hield mijn hand vast en ik belde aan. Samir deed de deur open. Hij lachte vriendelijk en stelde zich voor aan Malek. Ik liep voorzichtig achter hem aan. In de grote woonkamer zag ik drie vrouwen zitten.
Ik keek maar durfde geen stap te zetten. Een vrouw liep op mij af en omhelsde mij inning. Ze begon ineens keihard te huilen. Ze bleef maar huilen en mij op en neer wiegen. Ik trok het niet. Ik huilde ook mee.
Malek en de ander twee begonnen ook te huilen. BENTIIIIIII........ De vrouw schreeuwde het uit. Ik bleef huilen.
Het ging door merg en been...Iedereen was aan het huilen......... I⁹k begon te trillen....
Samir trok het niet en trok zijn moeder bij mij weg en liep met haar naar de bank. Malek nam mij bij de hand en trok mij ook bij de bank.
De vrouw was even stil en keek mij aan. Ze pakte mijn gezicht.........Oh ya ra bi huilde ze............Je lijkt op haar. Je lijkt zoveel op Ilhame..........
MIJN ILHAME.........schreeuwde ze...Ze bleef schreeuwen en huilen.
Mama, riep Samir, rustig mama Allah y radi 3lik. Dina kan dit niet hebben. Straks gebeurt iets met haar.........
Samir huilde nunook, mama alsjeblieft ...... rustig worden...
Ze werd iets kalmer......Ze hield mij vast en wilde niet loslaten..........
We zaten zo een kwartiertje......Ik was verlamd, ik staarde maar...Even later stond een vrouwtje op. Ze kwam zich voorstellen. Ze was de buurvrouw. Ze stond op om koffie en thee te zetten. De andere twee waren blijkbaar vriendinnen.
De moeder van Samir keek mij weer aan...Ze snikte nu heel rustig....... Ik heet Moena" zei ze. Ik knikte. Jouw moeder is twee jonger dan ik. Waar is je zusje ?vroeg ze...Die studeert in Engeland. Ik slikte.........Ik zal haar berichten en dan komt ze je ook bezoeken" zei ik met een brok in mijn ke
Tante Moena knikte en ze gaf mij kus op mijn wang. Haar gezicht was helemaal vochtig en haar ogen doorbloedt........ Het viel mij toch op hoe mooi ze wel niet was. Ze had ons haarkleur en kleur ogen. Dus dat hebben we van mama geërfd. Ze riep Samir om een fotoboek te pakken.
Samir kwam ook snel binnengelopen met een album in zijn hand. Hij keek mij aan en glimlachte.
Zij moeder legde voorzichtig het boek op mijn schoot. Ze keek mij aan en ik hoorde haar nog snikken.
Ik probeerde nu rustig te blijven.
Benti, ik heb foto's van je moeder, en van jullie. "In haar buik" zei ze lief.
"Laatste keer dat ik haar zag" zei ze. Ze begon weer keihard te huilen. ILHAME.....waarom ben je weggegaan?....... Ze keek mij aan.... Ik had haar gezegd dat ze niet moest gaan, huilde ze............ Ze was zwak, zei ze.........Heel moe en had last van haar haar bloeddruk... maar ze ging" zei ze snikkend......
Ze bladerde door het boek. Ze wees aan met haar vinger. Ik keek naar de foto. Een vrouw van mijn leeftijd ongeveer met een dikke buik. Ik keek naar haar gezicht...............De tranen stroomden. Mama, zei ik huilend....meer kwam.er niet uit...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
