ටේයි ජිමිනුයි මාලිගාවෙන් එලියට ආවේ හෙට ගෝර්‍යෝ යන්න අවශ්‍ය දේවල් සහ සෙබලු සූදානම් කරන්න.
ජන්කුක් නම් හිටියේ මාලිගාව ඇතුලෙමයි.
ටේගේ රාජකීය සිරියහනට වෙලා ජන්කුක් ඔහේ කල්පනා කරා.
එයාට එලියට ගිහින් හැමතැනම බලන්න කියලා යටි හිත කෑගහනව.ඒත් ඊටත් වඩා එයාගෙ හිතට වද දුන්නෙ ආයේ ගෙදර යන්න බැරි වෙයිද කියලා
ටේ එක්ක ජන්කුක් ඉන්න ගොඩක් කැමතී.එයාගෙ උනුහුමට ගුලි වෙලා ඕනි තරම් කාලයක් ඉන්න පුලුවන් එයාට.ඒත් ඔම්මා අප්පා නැතුව කොහොම ඉන්නද?
එයා ගෙදර නැති උන දවස්වලට ඔම්මා හැමතිස්සෙම කෝල් කරනව.දවසක් අප්පා ඔම්මට විහිලු කරා ඔම්මා එයාගෙ ඇදුමක් බදගෙන ඉන්නව කියල එයාව මතක් වුනාම.
ඔම්මයි අප්පයි කෝම ඉන්නව ඇත්ද කියලා මත්ක් වෙලා කුක්ගෙ ඇස් වලට ඉබේම කදුලු ආවා.
ජන්කුක් පෝන් එක අරන් ඔම්මයි අප්පයි එකට ඉන්න පොටෝ එක දිහා බලන් ලොකු හුස්මක් ගත්තා.එයාටත් නොදැනි එයාගෙ ඇස් වලින් කදුලු බින්දු එකදිගට වැටුනා.
(A/n- ඉස්සර මගෙ ඔම්මත් මං යාලුවන්ගෙ ගෙදර ගියාම ඊලග දවසෙ උදේම ඒ ගෙදර..🙂මාව නැතුව බෑයි කියලා♥️..)
" අනී ඔම්මා අප්පා අයි මිස් යූ සෝ මච්..බලන්නකෝ ඔම්මා ඔයාගෙ ලොකු කොල්ලා අඩනව මෙන්න..." ජනකුක් පෝන් එක දිහා බලාගෙන හිමීට කදුලු පිස්සා.
" ජන්කූ...ඔය අඩනවද අනේ..." ජන්කුක් ආයෙ පියවි සිහියට ආවෙ ටේගෙ කටහඩින්.
ඉක්මනට ඇස් වල තිබ්බ කදුලු පිහදගෙන ඇද උඩින් වාඩි උනාම ටේත් ජන්කුක් ගාවින් වාඩි වුනා.
" ටේ මේ මගෙ ඔම්මයි අප්පයි..ජන්කුක් පෝන් එක ටේගෙ අතට දුන්නා.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
YOU ARE READING
My Love From The Future|taekook
Historical FictionBaby, you are my world. Without your smiles, nothing makes any sense. I'm sorry for hurting you badly. Pardon me. ""*මගේ මැණික කූ,* *අහසේ ඇති තරුවක* *අයිතිය හොයන* *මම විය වැලි කැටය* *මහ පොළොවේ* *දිනක හැකි වොතොත්* *එන්න අහසට* *විය හැකි ද මට* *පමණක්...
