____________🕯️
" ටේ ජන්කුක්ට කෝමද දැන්"
ජිමින් ඇහුවෙ රෑවෙලා මාලිගාවෙන් එලියට ආපු ටේගෙන්." එයා සුප් එක ඔක්කොම බිව්වා,ජිමින් අපි අල්චොන්ව ඉක්මනට හොයාගන්න ඕනි.එදා මං අල්චොන්ව දැක්කා.අනිවාරෙන් මේ අහල පහල ඉන්න ඔනි."
ටේ කියවගෙන යද්දි එයාටත් නොදැනි කදුලු වේලිලා තිබ්බ ඇස් ආයෙමත් තෙත් වුනා.
ජන්කුක් මෙහෙම දුක් විදින්නේ එයාගෙ වරදින් කියන වරදකාරී හැගීම ටේගෙ මුලු ආත්මයම සැරෙන් සැරේ පිච්චුවා.
" ටේ...අපි මාලේ හොයාගමු...අහන්නකෝ මං අනිවාරෙන් මාලෙ හොයන් එනව..මං හෙට උදේම යන්නම්..ඔයා කූව බලාගන්න..මේ වෙලාවෙ ඔයා ශක්තිමත් වෙන්න ඕනි ටේ හොදද?"
ටේගෙ ඇස් වලින් වැටෙන කදුලු බින්දු මාපට ඇගිල්ලෙන් හිමීට පිහින ගමන් ජිමින් ටේව බදාගත්තා.
" ජිම්...අනේහ් මං- - - ....
ටේ කතාකරන එක එකපාරට නතර කරේ මොකද කියලා දැකලා ජිමින් කලබල වුනා.
" කුක්....
ඔව්....ජන්කුක් මාලිගවෙන් එලියට ආවෙ සුදුමැලි මූනෙ පුංචි හිනාවක් තියාගෙන.තෙහෙට්ටු ගතියක් මූනෙන් පෙන්නුවත් කලින්ට වඩා එයා හොදින් කියලා ටේටත් ජිමින්ටත් තේරුනා.
ඒත් ඇත්තටම ජන්කුක් හොදින්ද?
" අනේ මැණික..ඔයා ඕම ඇවිදින්න එපා..ඔයාගෙ අසනීපෙ වැඩි වෙයි...කෝ එන්න කූ..අපි යමු..."
ටේ ඉක්මනට කූ ගාවට ගිහින් එයාගෙ එක අතක් කූගෙ ඉණ වටේ දාගත්තා.ටේ ජන්කුක්ව ඇතුලට එක්කන් යන්න හැදුවත් ජන්කුක්ට නම් ඇතුලට යන්න ඕනි වුනේ නෑ.
" හියුන්...අනේ මං ගොඩක් වෙලා නිදාගෙන හිටියනේ..ප්ලීස් මාව එලියට එක්කන් යන්න..අපි උද්යානෙට වෙලා ඉමුකෝ..අනේ අනේ බෑ කියන්න නම් එපා..."
ජන්කුක් කිව්වෙ තාමත් හරියට පණක් නැති එයාගෙ ඇග ටේගෙ ශක්තිමත් සිරුරට වාරු කරන ගමන්.
" ජන්කුක් ඇත්තටම ඔයා නිදාගත්තෙ නැ..ඔයාට සිහිය නැතුව හිටියේ..."
ටේ කිව්වෙ ජන්කුක්ගෙ නිකටට තට්ටුවක් දාන ගමන්.
YOU ARE READING
My Love From The Future|taekook
Historical FictionBaby, you are my world. Without your smiles, nothing makes any sense. I'm sorry for hurting you badly. Pardon me. ""*මගේ මැණික කූ,* *අහසේ ඇති තරුවක* *අයිතිය හොයන* *මම විය වැලි කැටය* *මහ පොළොවේ* *දිනක හැකි වොතොත්* *එන්න අහසට* *විය හැකි ද මට* *පමණක්...