💦
......
තමන්ගේ උනුහුමට ගුලි වෙලා ඉන්න හා පැටියා දිහ ටේ බලන් හිටියේ ඇස් පිල්ලමක්වත් නොගහ.
හරියට ඇහිපිය ගහන තප්පරේටත් ලෝභ කමේ වගේ....
තාමත් එයාලා හිටියේ හද් එලියෙන් නෑවිලා..තවවෙලා හිටියොත් කුක්ට සීතල අල්ලයි කියලා ටේ බය වුනා.
ඒ නිසාම කුක් ඇහැරෙන් නැති වෙන්න එයාගෙ ඇදුම් අන්දලා ටේත් ඇදුම් ඇදගෙන කුක්ව අත් වලට උස්ස ගත්තා.
ඒ දේවල් කරනකන් කුක්ගෙන් පොඩි හරි ප්රතිචාරයක් තිබ්බෙ නෑ.සීතල අල්ලල නිසාම කුක්ගෙ ඇගෙ පුදුම සීතලක් තිබුනේ...
ටේ හිමීට කුක්ව උස්සගෙන මාලිගාව ඇතුලට යද්දි ජිමින් එලියට වෙලා මග බලාගෙන ඉන්නව ටේ දැක්කා.
ටේ කුක්ව උස්සගෙන ඇතුලට යන්න හදද්දි ජිමිනුත් ටේට කුක්ව ඇතුලට අරන් යන්න උදව් කරා...
" ටේ ..කෝහෙද ගියේ..."
ජිමින් ඇහුවෙ ටේ දිහා බලල අමුතු හිනාවක් දාලා..
" උද්යානෙට ගියේ මොකද...?
ටේ කුක්ව ඇදෙන් තියලා පොරෝනාවකින් හොදට පොරෝන ගමන් කිව්වෙ ජිමින් දිහා බලන්නෙවත් නැතුවා.
" මොකද පරක්කු වුනේ කියලා බලන්න මං මගට ආවා...පස්සෙ කුක් කෙදිරි ගානව ඇහිලා ආපහු හැරිලා ආවා..."
ජිමින් මේ මොහොතේ වාඩුව ගන්නේ එදා ටේ එයාව ලැජ්ජ කරපු එකට කියලා ටේට හොදටම තේරුනා..
ටේ එක කකුලක තිබ්බ සපත්තුවක් ගත්තේ මෙතන කෑගහන්න ගියොත් කුක් ඇහැරෙන නිසා.
ටික වෙලාවක් මෙතන විරිත්ත විරිත්ත හිටියොත් ටේගෙ සපත්තුව නවතුන්නෙ තමන්ගෙ කටේ කියලා තේරුම් ගත්ත නිසාද කොහෙද ජිමින් ඉක්මනට මාරුවුනේ ටේට ඇහැකුත් ගහල.
ජිමින්ව අනිවාරෙන් මරණ දඩුවම් ලැයිස්තුවෙ මුලටම දාන්න ඕනි කියලා ටේ හිතාගත්තා.ජිම්ට පාඩමක් උගන්න එක පැත්තක දාලා සීතල නිසා ගුලි වෙලා ඉන්න එයාගෙ චූටි හා පැටියව බදාගෙන ටේ නිදාගත්තේ ඊලග දවසෙ ජන්කුක් තමන්ගෙන් සදහටම ඈත් වෙනව කියලා මොහොතකට අමතක කරලා...
YOU ARE READING
My Love From The Future|taekook
Historical FictionBaby, you are my world. Without your smiles, nothing makes any sense. I'm sorry for hurting you badly. Pardon me. ""*මගේ මැණික කූ,* *අහසේ ඇති තරුවක* *අයිතිය හොයන* *මම විය වැලි කැටය* *මහ පොළොවේ* *දිනක හැකි වොතොත්* *එන්න අහසට* *විය හැකි ද මට* *පමණක්...