Arrow - S.B.

•18• Leydi okçu

Benim hayatımın sadece bugününü biliyorlardı. Dünümü veya yarımı değil, bu yüzdendir ki hakkımda konuşulan hiç bir şey hakikat değildi...

Sabah yüzüme vuran ışıkla gözlerimi zoraki araladığımda yaptığım tek şey yorganıma daha da sarılmak olmuştu. Hoş daha fazlasını yapacak kadar enerjim olduğunu da sanmıyordum.
"İlena..."

"Hmm..."

"Uyan, okul var."
Oflayarak yorganı üzerimden attım ve banyoya doğru ilerledim.

"Günaydın için sağol!"

Sirius'un arkamdan söylenmesini çok takmadan kısaca duşumu alıp yanımda getirdiğim okul formamı geçirdim. Açıkcası şu an neredeyse hiç halim yoktu, bıraksalar geri yatakta keyif çatardım. Ancak maalesef Dumbledore'a yarın döneceğimizi söylemiştik ve güvenini kırmak gibi bir planım yoktu...

Tekrar odaya girdiğimde Sirius'un da kravatını taktığını gördüm, sanırsam benden önce kalkıp duş almıştı.
Yanına yaklaştım ve gecikmiş günaydın öpücüğünü yanağına kondurdum.
"Günaydın!"

"İşte Şimdi gün aydı..."

"Güneş kadar alımlı olduğum için değil mi?"
Egoyla saçlarımı savurmamla, o müthiş kıkırdamasını bana sundu ve elimi kavrayıp salona ilerlemeye başladı.

Aşağıya indiğimizde diğerleri çoktan hazırlanmıştı ve ellerinde asalarıyla bizi bekliyorlardı.
"Kahvaltıya yetişebiliriz sanırım?"

Remus saatine bakarak söylendi ve evin çıkışına doğru ilerledi.
"Görüşürüz Euphemia, her şey için sağol!"

"Önemi yok İlena... İyi dersler!"
Evin bahçesine çıkıp hızır otobüsü beklerken yine kargaşa dolu bir yolculuk bizi bekliyordu...
*

"Merlin kurt gibi açım!"

"Köpek gibi demek istedin sanırım pati..."

"Ya peter ne kadar şakacısın!"

"Değil mi? Bazen neden komediyen olmadığımı sorguluyorum!"
İkisinin saçma atışmasına göz devirdim ve Lily'nin yanına oturup kahvaltımı yapmaya başladım.

"Eee Lily, nasılsın?"
Neşeli ve enerjik bir biçimde bana cevap verdiğinde gülümseyerek ona baktım.

"Bilmem sıradan ve normalim herhalde. İyi olmamam için herhangi bir sebep yok sonuçta öyle değil mi! ama sanırım Sana bir şeyler olmuş?"
Gözlerini kıstı ve ağzına zeytin atıp bana dik dik baktı.

"Ugh... Yani sayılmaz!"
Buradan kurtulamayacağımı anladığımda Lily'nin ağzına büyüklerinden bir haşlanmış yumurta tıktım ve koşarak biçim değiştirme dersine koşuşturdum.
Güne uzun bir yolculuk ve Lily'nin sorgusu ile başlamak kesinlikle favori başlangıcım değildi...

Sırama oturup Mcgonagall'ı beklerken en son kaldığımız yeri kısa bir an düşündüm. Bir kaç saniye sonra aklıma geldiğinde zaferle sayfayı açtım ve tekrar etmeye başladım.
Ancak maalesef kısa sürmüştü çünkü Çok değil en fazla beş dakika sonra tepemde biten kişiyle dikkat odağım tamamen dağılmıştı
"Hey! Prince!"

"Ne var Isabella..."

"Bugün ki maça geliyorsun değil mi?"
Göz devirdim ve yerimde dikleşip kollarımı göğsümde bağladım.

Rahatsız edici bir şekilde onu süzdükten sonra ayakkabılarına bakıp sıtmaya başladım. Anında rahatsız olup tuhaf jestler yapınca istediğime ulaşmıştım. Psikolojik olarak bir insanın gururunu kırarsanız sözlü olarak sizin canınızı sıkma olasılığı çok daha azdır ve ben az önce tam olarak onu yapmıştım.
Hayır, ben zorba değildim. Sadece insanlara hak ettiğini veriyordum. Kimse benden üstün değildi.