ကြၽန္းေပၚတြင္ တပတ္ [ ကျွန်းပေါ်တွင် တပတ် ]

ကြၽန္းေပၚတြင္ ( စတုတၳရက္ )

" အ.. ေသ..ၿပီ.. ကြၽတ္ကြၽတ္ "

ခနၶာကိုယ္က ျဖစ္သလို ေခြေခါက္ေနတာမို႔ ႐ုတ္တရက္ အသိျပန္ဝင္ခ်ိိန္မွာ တကိုယ္လံုးကိုက္ခဲေလၿပီ... ။

ထို႔ေနာက္ နာက်င္မူွနဲ႔အတူ မ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္ေတာ့..

မင္းသစ္ - ဟင္...

** ယခုအေျခအေနဟာဆိုရင္ျဖင့္ အပင္ေပၚမွာပဲ႐ွိေသးၿပီး ဒါတင္မက တႏွာ႐ူးBossရဲ႕ဂုတ္ကို ခြစီးထားသည္မို႔ ႐ုတ္တရက္ေၾကာင္အ ျခင္းႏွင့္အတူ ေခါင္းထဲသို႔ အျဖစ္ခဲ့သမွၽ ျပန္လည္ပံုေဖာ္ရသည္ **

မေန႔ညက
--------------

[ ေဝါ..ေဝါ..ဂ်ိန္းး ]

မင္းသစ္ တခ်က္ေမွးကနဲျဖစ္သြားၿပီး သတိျပန္လည္လာခ်ိန္မွာ ပတ္ဝန္းက်င္ကို ၾကည့္လိုက္သည့္အခါ အင္မတန္ဆိုးရြားေသာ အေျခေနသို႔ ေရာက္႐ွိေနၿပီျဖစ္ပါသည္.. ၊ မ်က္စိေ႐ွ႕တြင္လဲ လဲၿပိဳေနေသာ သစ္ပင္မ်ားက လက္ခ်ိဳးေရတြက္လို႔ပင္ မရေတာ့... ။

ညအေမွာင္ေၾကာင့္ သိပ္မျမင္ရေသာ္လည္း တခ်က္တခ်က္ လွၽပ္စီးလတ္လိုက္ ခ်ိန္တြင္ေတာ့ ျမင္ရသည့္ျမင္ကြင္းသည္ ဘာမွပင္ရစရာမ႐ွိေတာ့ပါ... ။

ျပင္းသထက္ပို၍ျပင္းလာေသာ ေလျပင္းမ်ားေၾကာင့္
ဆက္ကနဲ သစ္ပင္ေအာက္သို႔ ျပဳတ္မက်မိေအာင္ မင္းသစ္ေရာက္႐ွိေနသည့္ ရင္ခြင္အားပို၍ ဖက္တြယ္မိသည္ ။

အကယ္၍မ်ား ျပဳတ္က်မိပါက တခါထဲ ေရစီးနဲ႔အတူပါသြားၿပီး အေလာင္းေတာင္ျပန္ရမွာမဟုတ္ေခ်...။

JorDan - ႏိုးၿပီလား...

အသံကေဖ်ာ့ေတာ့ေတာ့ရယ္ပါ...၊
သူတအားပင္ပန္းေနၿပီ ထင္ပါရဲ႕... ။

** မ်က္ခြံမ်ားက အေမွာင္ထဲမွာေတာင္ စူး႐ွႏိုင္လြန္းသည့္ မ်က္အိမ္တစံုအား ဖံုးလႊမ္းေတာ့မည့္အတိုင္းပင္ ေမွးစင္းလ်က္... ၊ ခနၶာကိုယ္ႀကီးမွာလဲ ပိုပို၍ ေႏြးလာေလၿပီ... ငါ့ရဲ႕ အဖ်ားေတြမ်ား စုပ္ယူသြားေလသလား.... **

မင္းသစ္ ကျပာကယာပင္...

မင္းသစ္ - Boss... Boss အဆင္ေျပရဲ႕လား...

[ ခင္မ်ားႀကီး အဆင္မေျပလို႔မရဘူးေနာ္... သစ္ပင္ကို တင္းၾကပ္စြာကုပ္တြယ္ထားတာ သူမို႔...
သူသာတခုခုဆို 2ေယာက္လံုး သြားၿပီ... ]