ကြၽန္းေပၚတြင္ တပတ္ [ ကျွန်းပေါ်တွင် တပတ် ]

ကြၽန္းေပၚတြင္ ( စတုတၳရက္ 2 )

[ သား... သားေလး.. ]

[ သားေရ... JorDan... အေမ့ကိုၾကည့္ပါအံုး.. မအိပ္သြားပါနဲ႔ေနာ္... သားေလး... ]

[ သားတေယာက္ထဲသာ အေမ့ကိုကယ္ႏိုင္မွာမိုလို႔ပါသားရယ္... သားေလး..]

တုန္ရီေနေသာ အေမ့အသံကိုၾကားေနရသည္မွာ သားတေယာက္အတြက္ တကယ့္ငရဲပင္...။

ထိုအျဖစ္ပ်က္မ်ားသည္ လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္မ်ားစြာကပင္
က်န္ခဲ့ၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း မေန႔တေန႔ကလို ေခါင္းထဲသံမိူွနဲ႔႐ိုက္ထားသလား ေအာင္းေမ့ရေလာက္ေအာင္ ထိုအသံေတြသည္ ယခုလိုဖ်ားလို႔ အိပ္ေပ်ာ္တိုင္း အိမ္မက္ထဲသို႔
တိုးဝင္လာစျမဲ ... ။

" ငါ... အဲ့ဒီအခ်ိန္တုန္းက ေတာင့္ထားႏိုင္ခဲ့ရင္.. ၊ ငါသာ ဒီထက္ပိုၿပီးသန္မာခဲ့ရင္ ... "

အျမဲပင္အဲ႔စိတ္နဲ႔အသက္႐ွင္လာခဲ့ရာ လြန္ခဲ့ေသာ 25ႏွစ္ေက်ာ္ကကိစၥ ... ။

မတရားအသတ္ခံရတာသိပါရက္နဲ႔ ပါးစပ္ပိတ္နားပိတ္ေပးေသာ လူယံုမ်ားႏွင့္ အိမ္ေဖာ္မ်ား ၊ အေလာင္းမဟုတ္သည့္ ျပာအိုးကိုသာ အေခါင္းသြင္းခဲ့ရေသာပံုရိပ္ ၊
အသုဘခန္းမႀကီးတစ္ခုလံုး ေသသူျပာအိုးအား
မ်က္စိေ႐ွ႕တြင္ထားေစၿပီး မိခင္အား မိန္းမပ်က္လို႔ ဝိုင္းဖဲြ႔ကာ အတင္းဖ်င္းေျပာၾကေသာလူတစု ...

အရာအားလံုးထက္ဆိုးသည္က -

မယားငယ္နဲ႔သူ႔သားက ဘာလို္႔ဒီပြဲကိုလာတက္သလဲဟု စဥ္းစားေနခဲ့တာ ယခုထိပင္အေျဖမထြက္ေသး.... ။

ပင္လယ္လိူွင္းသံ သဲ့သဲ့ၾကားရသည္ ။
ငွက္ကေလးေတြလဲ အိုးအိမ္ျပန္လူထူေထာင္ေနတာမို႔ အသံေလးမၽားကဆူညံစြာ ၊ ေျမနံ႔သင္းသင္းနဲ႔ စိုထိုင္းထိုင္းေျမႀကီးကိုလဲ ခံစားမိသည္ ။

သို႔ေသာ္

မ်က္လံုးမဖြင့္ႏိုင္ေသး ၊ မိခင္ရဲ႕တုန္ရီေနေသာအသံကိုသာ နားထဲ အခါခါၾကားရ၍ အသက္႐ူွပင္ၾကပ္လာသည္ ။

ေနာက္ဆံုး လူကဘယ္လိုမွ
ဆက္လက္ေတာင့္ခံႏိုင္စြမ္း မ႐ွိေတာ့ပါပဲ မ်က္လံုးမ်ားအားႀကိဳးစား၍ ဖြင့္ခိုင္းေစၿပီးလ်ွင္ ရုတ္တရက္ မ်က္လံုးထဲသို႔ တိုးဝင္လာ​ေသာ အလင္းစူးစူးကိုျမင္မွသာ သက္ျပင္းခ်ႏိုင္ကာ အိမ္မက္ငရဲမွ တဖန္ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္လာေခ်ၿပီ... ။