ကြၽန္းေပၚတြင္ တပတ္ [ ကျွန်းပေါ်တွင် တပတ် ]

ကြၽန္းေပၚတြင္ (6ရက္ေျမာက္ part2 )

မင္းသစ္ - f**kလမ္းေျပာက္ျပန္ဘီ... ဒါဆို ဒီဘက္ေကြ႔ရမွာထင္တယ္..

" မသာေဂါင္ႀကီး.. ဘယ္ေတာ့မွ ငါႏိုးလို႔ၾကည့္လိုက္တိုင္း ေဘးနားမ႐ွိဘူး... လုပ္ျခင္တိုင္းလုပ္ၿပီးရင္ ၾကက္ေျပာက္ငွက္ေျပာက္.. ေနာက္ကို အဲ့ၾကက္ကင္ကိုစားအံုးမွာ... "

<< လက္တဖက္က ခါးအနာေၾကာင့္ ခါးကိုေထာက္ကာ တဖက္က coatကိုဆြဲျမဲစြာ ကိုင္ျခံဳလ်က္ တယိုင္ယိုင္ျဖင့္ေလွၽာက္ရင္းနဲ႔ပင္ ပါးစပ္ကလဲပြစိပြစိ >>

မင္းသစ္ - က်စ္... ခါးက ေတာ္ေတာ္နာ... ဒါနဲ့ ဒီဘက္လမ္းကေရာ မွန္ရဲ႕လားမသိ..သိ..ဟင္... မုန္႔..မုန္႔လံုး...

** ခပ္ေဝးေဝးကေန လွမ္းျမင္ရေသာ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ မ်က္လံုးေလးမ်ား လတ္ကနဲျဖစ္ကာသြားၿပီးလ်င္ ေက်းဇူးတင္စကားေျပာဖို႔ ေျခလွမ္းဘယ္နွလွမ္းမွ မလွမ္းရေသး...

ျမင္ကြင္းထဲ ထက္တိုးလာေသာ ေဘးကလူ၏ ပံုရိပ္ေၾကာင့္ ႏုတ္ခမ္းေပၚက အျပံဳးေလးသည္ တရိပ္ရိပ္ေျပာက္ကြယ္ကာ ကိုယ့္မ်က္စိကိုယ္ပင္ မယံုႏိုင္ေတာ့... **

<< Boss ဘယ္တုန္းက မုန္႔လံုးနဲ႔ဒီလိုမ်ိဳး ရယ္ေမာစကားေျပာရေလာက္တဲ့ ဆက္ဆံေရးျဖစ္သြားတာလဲ... >>

[ တကယ္ပါ... အရင္ရက္ကပဲ မုန္းပါခ်ည္ရဲ႕ဆိုၿပီး ေႁမြကိုက္ခံရလို႔ အကူညီယူခဲ့တာေတာင္ စိတ္ဆိုးခဲ့သည္မို႔ တညလံုးေပးဆပ္ခဲ့ရသည္
မဟုတ္လား...

ယခုလိုပံုစံျမင္ေတာ့ စိတ္ေတာ့မဆိုးပါ...
သို႔ေသာ္ စိတ္မေကာင္း... ]

" ထိုအျပံဳးေတြျမတ္ႏိုးသည္မို႔... မိမိနဲ႔ထိုက္တန္သည့္တိုင္ေအာင္ အရာရာခြင့္လႊတ္ေပးခဲ့သည္ ၊ သည္းခံေပးခဲ့သည္ ၊ ဘယ္ေတာ့မဆို သူနဲ႔ဆက္ဆံၿပီးရင္လဲ ကိုယ္သာလ်င္ ေသေကာင္ေပါင္းလဲျဖစ္ၿပီး သူ႔ခနၶာကိုယ္မွာ ျခစ္ရာတမွၽင္မထင္ေစခဲ့....၊

ဒါကိုေတာင္ ဘာကိစၥ ထိုအျပံဳးမ်ိဳး မျမင္ဘူးခဲ့သည္လဲ ၊
ကိုယ့္အတြက္မဟုတ္သည့္ အျပံဳးကို အေဝးကေန ေငးၾကည့္ယံုသာတက္ႏိုင္တဲ့ အျဖစ္ကိုလဲ ခံျပင္းလို႔ မဆံုးပါ... "

** ဘာေတြမ်ားထပ္ေပးဆပ္ဖို႔ က်န္ေသးလို႔လဲ **

<< မ်က္ႏွာေ႐ွ႕တြင္ ရီေမာေနၾကေသာ သူတို႔2ေယာက္ကို ေက်ာေပးကာ သစ္ပင္ေျခရင္းတြင္ ငူငူေလးထိုင္ရင္းပင္ ၿငိမ္ေနမိေသာ္လည္း... ရင္ဘက္တစ္ခုလံုးကေတာ့ အဝတ္ျဖင့္အထပ္ထပ္ျခည္ေႏွာင္ထားသလို တင္းၾကပ္ကာ ဖြင့္ထုတ္ဖို႔လဲ မတက္ႏိုင္... >>