ကြၽန္းေပၚတြင္ တပတ္ [ ကျွန်းပေါ်တွင် တပတ် ]

ကြၽန္းေပၚတြင္ ( 6ရက္ေျမာက္ေန႔ 🚨 )

မိုးေသာက္ယံဆိုတဲ့ ​ေခါင္းစဥ္ပင္ ေက်ာ္လြန္ၿပီး
အေမွာင္ကိုခြင္း၍ အလင္းေဆာင္လာသည္မွာ အခ်ိန္အားျဖင့္ မနက္7နာရီဝန္းက်င္ေလာက္
ေရာက္႐ွိေနသည္မို႔ တစထက္တစ ေကာင္းကင္တြင္ အေရာင္အားျဖင့္ ပိုမိုထြန္းလင္းလာေခ်ၿပီ... ။

ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလံုးသည္လဲ ေက်းငွက္သံေလးမ်ား ဆူညံကာ အစာ႐ွာလို႔ပဲ အေဆြေတာ္အေပါင္းတို႔ႏွင့္ စကားလက္ဆံုၾကေနသည္လား..၊
ၾကင္ယာေဖာ္အား ခ်စ္စကားမ်ားဆိုေနသည့္ အသံေလးေပလား..၊

သို႔မဟုတ္

ယခုထိပင္ အက်ႌမကပ္သည့္ ထိုလူသား (2)ေယာက္၏ အတင္းပဲထိုင္တုပ္ေနၾကသည္လား... ဘယ္သူကသိႏိုင္မလဲ... ။

<< ေနထြက္တာၾကာၿပီဆိုတာလဲသိသည္ ၊ ရင္ခြင္ေအာက္က ေကာင္ေလးလဲ ပင္ပန္းကာအိပ္ေပ်ာ္ေနမွန္းလဲသိသည္ ၊ ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္ ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္ဟု အႀကိမ္ႀကိမ္လိမ္ညာေနမိမွန္းလဲ သိသည္ >>

<< ဒါေတာင္မွ JorDanေလာဘေတြ ဒီခနၶာကိုယ္ေလးအေပၚ အေတာမသတ္ႏိုင္ေသး... >>

" အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ္လည္း တခ်က္တခ်က္ေစာင့္ခ်က္မ်ား နစ္ဝင္သြားတိုင္း အနဲငယ္က်ံဳ႕သြားေသာ မ်က္ခံုးေလး ၊ ဖူးဥေသာ ႏုတ္ခမ္းေလး၌ ထြက္ထြက္လာေသာ ၿငီးသံသဲ့သဲ့ေလး ၊ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြမွာလဲ အိပ္ေနတာေတာင္မွ ေျမစိုင္ေျမသားမ်ားကို ကုပ္ကာ ေကာင္းေကာင္းအိပ္ခြင့္မရသည့္ ထိုေကာင္ေလးကို နဲနဲမွမသနားမိ..."

(( တကယ္က ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလဲ နားမလည္ႏိုင္ေတာ့... ၊ JorDan Wilsom ဆိုတဲ့လူအတြက္ အထိအေတြ႔မွာသာယာ​တယ္လို႔ ေျပာပါက ကမၻာ့ျပင္းစရာအေကာင္းဆံုး ျပက္လံုးတစ္ခုထက္မပိုႏိုင္...၊

သို့ရာတြင္ ဒီခနၶာကိုယ္ေလးကို ထိေတြ႔မိတိုင္း တကိုယ္လံုး႐ွိေသြးမ်ားဆူပြက္ကာ အစိမ္းလိုက္ဝါးစားျခင္စိတ္ ေပါက္တာလဲအခါခါ ))

အေျဖမ႐ွိေသာပုစၦာအား အဖန္တလဲလဲ
စဥ္းစားလ်က္ပင္ ေစာင့္ခ်က္မ်ားပို၍ ျမန္ဆန္ၿပီးလ်ွင္ ဘယ္နႀကိမ္ေျမာက္ ၿပီးမွန္းမသိ ၿပီးသြားျပန္သည္ ။

** သို႔ရာတြင္ ဆြဲမထုတ္ရေသးဘဲ စိမ္ထားေသာ သူ၏အေကာင္မွာအခုတထိ မာန္နဲနဲမွက်မသြား..**