Lauren's POV
''Κυρία Aderson? Μπορώ να περάσω?'' Άκουσα την φωνή της Melissa
''Φυσικά'' απάντησα και έβγαλα τα γυαλιά μου
Η γυάλινη πόρτα άνοιξε και η μικροσκοπική φιγούρα της Melissa εμφανίστηκε.
''Η κυρία Hastings σας ζητάει, θέλει να συζητήσετε για ένα σημαντικό θέμα.''
''Ευχαριστώ πολύ Melissa, ενημέρωσέ την οτι θα βρίσκομαι εκεί σε λίγα λεπτά.''
Η γλυκιά κοπέλα άνοιξε την πόρτα και έφυγε απο το γραφείο μου και με πάλι μόνη.
Μετά απο 15 λεπτά και αφού είχα ετοιμάσει το άρθρο μου κατευθύνθηκα στο γραφείο της διευθύντριας του περιοδικού.
Χτύπησα την πόρτα και μετά απο κάποια δεύτερα άκουσα την γλυκιά αλλα ταυτόχρονα σοβαρή φωνή της.
Άνοιξα την πόρτα και αφού μπήκα κάθησα στην μεγάλη κόκκινη πολυθρόνα που βρισκόταν στο γραφείο.
Αυτό το μέρος πάντα μου προκαλούσε άγχος. Ήταν ένα μουντό δωμάτιο σε γκρί αποχρώσεις κι κόκκινες πινελιές για να κάνουν λίγο πιο φιλικό το περιβάλλον
''Κυρία Hastings μου είπαν οτι θέλετε να συζυτήσουμε για κάτι σημαντικό.'' άρχισα να μιλάω με τρομερή αγωνία που γινόταν αισθητή στην φωνή μου.
''Ναι Lauren, μην φοβάσαι δεν είναι κάτι κακό αντιθέτως είναι μία μεγάλη ευκαιρία για εσένα!''
''Δεν καταλαβαίνω'' απάντησα.Δεν είχα ιδέα για ποιο πράγμα μιλούσε.
''Λοιπόν Lauren έχεις μία πολύ σημαντική θέση στο περιοδικό μας, είσαι μία απο τους πολλα υποσχόμενους δημοσιογράφους της εποχής μας και όλα αυτά σε τόσο μικρή ηλικία.Καταλαβαίνεις οτι το μέλλον σου είναι λαμπρό.
Γι'αυτό αποφάσησα να σου δώσω την ευκαιρία για μια συνέντευξη που πολλοί θα ήθελαν να πάρουν.
Θα συναντήσεις και θα πάρεις συνέντευξη απο τον δικηγόρο Harry Edward Styles, έναν απο τους πιο γνωστούς και καλούς δικηγόρους της εποχής μας,με πολλές διακρίσεις στον χώρο του και σε τόσο μικρή ηλικία όπως εσύ!''
''Θα χαρώ πολύ να πάρω αυτή την δουλειά και θα δουλέψω σκληρά για να κάνω περίφανο το περιοδικό.''
''Χαίρομαι που το ακούω αυτο Lauren γι'αυτο διάλεξα εσένα.''
Μετά απο την συνάντηση μας βγήκα απο το γραφείο με πολύ καλή διάθεση, Νομίζω οτι θα είναι η καλύτερη συνέντευξη που θα έχω κάνει μέχρι στιγμής.
Harry's POV
Οι δρόμοι είναι γεμάτοι, ο ουρανός σκοτεινός,έτοιμος να ρίξει τις πρώτες σταγόνες του.Σε μια τέτοια πόλη όπως στο Λονδίνο δύσκολα εμφανίζεται ο ήλιος,ομως αυτος ο καιρός μου ταιριάζει απόλυτα.
Περπατάω έως το αυτοκινητό μου μετά απο μία ακόμα επιτυχιά μου.
Μετά απο μισή ώρα φτάνω στο σπίτι μου. Μόλις μπαίνω μέσα βγάζω το μαύρο παλτό μου, τα παπούτσια μου και ανεβαίνω τις σκάλες που οδηγούν στο δωματιό μου.
Αφού αλλάξω ρούχα κατεβαίνω στον κάτω όροφο και κάθομαι στο σαλόνι μου και απολαμβάνω το φαγητό μου αφου το είχα ετοιμάσει απο το πρωί.
Σκέφτομαι την ημέρα που πέρασε καθώς ''παρακολουθώ'' μια σαχλή εκπομπή στην τηλεόραση.
Μετά απο λίγη ώρα έχω τελειώσει το δείπνο μου και αποφασίζω να πιάσω δουλειά πάνω στην επόμενη υποθεσή μου.
Τελικά η δουλειά του δικηγόρου δεν είναι καθόλου εύκολη, λέω απο μέσα μου καθώς κλείνω το laptop μου ύστερα απο δύο ώρες δουλειάς.
Μερά απο λίγα λεπτά βρίσκομαι ξαπλωμένος στο κρεβάτι μου και σκέφτομαι το μόνο πράγμα που θα μου χαρίσει ευτυχία και ηρεμία μετά απο τόσα χρονια Εκδίκηση...
Η συνέντευξη αυτή θα αλλάξει τις ζωές και των δύο αυτών ανθρώπων....το ερώτημα είναι ένα προς το χειρότερο ή το καλύτερο?
Κανείς δεν ξερει...
Heyyyyyyy λοιποοοον ευχαριστώ που διαβάζετε την ιστορία μου,ελπίζω να σας αρέσει και σιγά σιγα να μεγαλώνει η παρέα μας. Και τέλος μην ξεχνάτε να γράφεται σχόλια,να ψηφίζεται και εαν θέλετε να προτείνεται την ιστορια.Μέχρι την αλλη φορά που θα τα πούμε φιλάκια πολλααα!
