Κεφάλαιο 9ο

1.3K 189 12
                                    

*Να διαβάζετε πάντα το σημείωμα μου μετά το τέλος του κεφαλαίου.

Lauren's P.O.V.

Το επόμενο πρωί ξυπνάω και νιώθω το κεφάλι μου βαρύ.Δεν έπρεπε να αφήσω τον Sam να με πείσει να πιούμε.
Με δυσκολία σηκώνομαι απο το κρεβάτι και πηγαίνω κατευθείαν στο μπάνιο.
Κάνω ένα μπάνιο μήπως μειώσω τον πόνο.Όταν τελειώνωνιώθω πιο ζωντανή και αρχίζω να ετοιμάζομαι.
Μόλις κατέβω στην κουζίνα αφήνω ένα επιφώνημα.Ποτύρια πεταμένα σε όλο τον χώρο και πιάτα με αποφάγια.
Βρίζω τον Sam για ακόμη μια φορά και αρχίζω να καθαρίζω.
Δίνω φαγητό στο γλυκό μου σκυλάκι και παίρνω ένα παυσίπονο για να καταπολεμίσω τον πόνο.
Κοιτάω την ώρα και καταλαβαίνω πως έχω αργήσει.
Εχθές το βράδυ με πήραν τηλέφωνο για να πάω σήμερα στη δουλεία.Το να δουλέυεις σε ένα τόσο μεγάλο περιοδικό δεν είναι καθόλου εύκολο.Παρόλο που σήμερα είχα άδεια θα βρίσκομαι πάλι στο γραφείο.

Μετά απο ώρα έχω φτάσει πια στο περιοδικό.Κτευθύνομαι στο ασανσέρ αλλα σταματάω όταν ακούω μια γνώριμη φωνή.
Ο Jamie μιλάει στο τηλέφωνο και φαίνεται αγχωμένος.Παρακολουθώ το πρόσωπο του για να καταλάβω τι συμβαίνει μιας και δνε μπορώ να ακούσω τι λέει.
Φαίνεται αναστατομένος και φοβισμένος.
Κατευθύνομαι προς το μέρος του όμως αποφασίζω να μην τον ρωτήσω για το τηλεφώνημα.

Μόλις με βλέπει κλείνει το τηλέφωνο και μου χαμογελάει νευρικά.Κάτι κρύβει,κάτι σχεδιάζει ελπίζω να μην έχουμε δράματα.

''Καλημέρα όμορφη''Μου λέει και με αγκαλιάζει
''Καλημέρα''Λέω και του χαρίζω ένα ψεύτικο χαμόγελο.Όλη αυτη η κατάσταση με εκνευρίζει
''Θέλεις σήμερα το βράδυ να πάμε κάπου μαζί?'' Ωχ τι να του πώ τώρα?
''Δεν μπορώέχω ένα επαγγελματικό ραντεβού'' Εντάξει επαγγελματικό όχι αλλα ραντεβού ναι.
''Και εγώ γιατί δεν ξέρω τίποτα?''Αν ήξερες θα ήταν πρόβλημα
''Σήμερα μου το είπαν και εμένα''Δικαιολογούμαι
''Εντάξει λοιπόν τότε άλλη μέρα''
''Εντάξει όμως πρέπει να φύγω''Λέω
''Εντάξει''Λέει και με φιλάει

Μετά απο μία ώρα έχω τελειώσει τη δουλειά που μου ανέθεσαν και μπορώ να φύγω.
Τί να κάνω μέχρι το βράδυ? Κοιτάω την ώρα και βλέπω πως είναι ήδη μία το μεσημέρι.
Ας φάμε λοιπόν...

Τρώω το φαγητό μου και στη συνέχεια βλέπω τις βιτρίνες στο εμπορικό.Ίσως να ψωνίσω και κάτι.

Στις τέσσερις είμαι στο σπίτι και φορτωμένη με σακούλες.Πρέπει να σταματήσω να ψωνίζω τόσο συχνά.
Πέφτω κατευθείαν για ύπνο έτσι ώστε να είμαι ξεκούραστη το βράδυ.

HumanWhere stories live. Discover now